"Zagubiona" recenzja

Weronika po raz kolejny zostaje sama. Załamana i zraniona, stara się stanąć na nogi. Z pomocą przychodzi jej przyjaciel. Otacza ją opieką i nie pozwala się poddać. Z czasem wszystko powoli zaczyna się układać. Weronika podejmuje nowe decyzje i dokonuje wyborów. Jednak po raz kolejny przyjdzie jej się zmierzyć ze złym losem. Przetrwać będzie mogła tylko dzięki wspomnieniu swojej pierwszej, wielkiej miłości. Czy Weronika i Wiktor mają jakiekolwiek szanse, aby być znów razem?

Ile cierpienia muszą znosić Weronika i Wiktor przez całe swoje życie... Los ich nie oszczędza, rzuca kłody pod nogi, nie pozwala cieszyć się miłością i szczęściem. A kto inny jak nie oni zasługują na nią najbardziej? Po raz kolejny przepadłam. Katarzyna Michalak zabrała mnie ponownie w świat okrutnych kłamstw, intryg i przemocy. Ale jednocześnie pokazała jak silna może być miłość. Mimo, że życie kopie bohaterów po tyłkach, nie tracą nadziei, że los się kiedyś odmieni. Miałam nadzieję, że w drugiej części serii losy Weroniki i Wiktora splotą się ze sobą już na dobre i w końcu zapanuje w ich życiu spokój i szczęście. I choć wydaje się, że Weronika w końcu odnalazła to szczęście, los postanawia brutalnie z niej zakpić. Ta książka wywołuje silne emocje. Z zapartym tchem przewracałam kolejne strony i bardzo mocno trzymałam za nią kciuki. Aż boję się myśleć co będzie się działo w ostatniej części tej serii. I choć nie mogę się doczekać kiedy ją przeczytam, jednocześnie robi mi się przykro na myśl, że to będzie koniec opowieści o Weronice i Wiktorze. Nie wyobrażam sobie, że ta historia mogłaby się zakończyć inaczej niż szczęśliwie, ale przekonam się dopiero jak przeczytam. Jeśli ktoś jeszcze nie miał okazji poznać tej serii, szczerze polecam.