Kafka nad morzem recenzja

Moje pierwsze spotkanie z Murakamim.
Wszyscy piszą same zachwyty, wiec pozwolę sobie na małą krytykę, jako bezstronny czytelnik, po pierwszej lekturze mistrza.

Nie chcę powtarzać części fabuły bo to można przeczytać na okładce książki, więc nie będę wyważać rozbitych drzwi, konkretnie skupię się na moich odczuciach po przeczytaniu Kafki nad morzem.

Najbardziej zaciekawił mnie wątek dotyczący zdarzenia podczas II wojny światowej, miałam nadzieje że to będzie bardziej rozwinięte, a nie było. Końcowy raport wojskowy nic nie wyjaśnia, jedynie później dowiadujemy się, że chodziło o pana Nakate. Brakowało mi zakończenia czy wyjaśnienia tego wątku. Chyba, że trzeba uznać to za elementy fantastyki czy magii w książce, wtedy nic nie trzeba wyjaśniać.
Inny slaby punkt, wg mnie, to życie seksualne piętnastolatka. Naprawdę nie chciało mi się czytać dokładnych opisów jego realnych i wyimaginowanych stosunków, chyba że to było ważne bo to część klątwy, no tak to musiało być dokładnie opisane.
Sam styl i język tez nie do końca mi się podobał. Większość zdań ma prostą, krótką konstrukcje, bez podrzędnie złożonych. I tu i ówdzie pomiędzy tymi prostymi zdaniami są wplecione złote myśli. Hmm....
Poruszone kwestie filozoficzne, tematy duszy, życia i śmierci, losu czy karmy są fajnie pokazane, jednak zabrakło mi głębszych filozoficznych rozważań.

Chyba jedynie pan Oshima stara się opowiadać chłopcu o życiu i jego doświadczeniach, o niesprawiedliwościach czy sprzecznościach ciała a duszy. Pani Saeki jest bardzo tajemniczą postacią i jej rozmowa z Panem Nakata miała być chyba bardziej doniosła lub zawierać głębsze myśli, a pojawiło się wiele niedomówień.

W książce są ukryte symbole i magia, pewne wartości moralne i cykle życia. Jednak odnoszę wrażenie, że czegoś mi brakuje aby nazwać te książkę wybitną. Jakby fabuła i pomysł świetny, ale, jak dla mnie brakuje wisienki na torcie.

Poza tym książkę czyta się dość szybko, każdy bohater jest ciekawy i ma swoją rolę do odegrania. Murakami podkreśla, że każde działanie ma sens, niesie za sobą pewne skutki, czasu nie da się cofnąć, nie można pewnych rzeczy naprawić. Nie można się przeciwstawić losowi, pewne zdarzenia muszą się wydarzyć i nic na to nie poradzimy.

Chętnie sięgnę po inne pozycję Murakamiego, z czystej ciekawości i dla porównania .

Książkę dodaję do listy:
Wyzwanie czeskie rok 2022, pkt 2. Książka w której bohater ucieka/ ukrywa się.