Morze krwi recenzja

Dzięki uprzejmości @agencjaruna i @rozchelstanaovca, miałam możliwość przeczytania książki Moniki Lech „Morze krwi”. Książa w moim odczuciu jest brutalna, ostra i fantastyczna. Dawno nie czytało mi się tak dobrze. Już od pierwszych stron nie potrafiłam się od niej oderwać, wciągnęła mnie bez pamięci. Nie przeszkadzało mi w niej praktycznie nic, ani ostry język, ani brutalne sceny. Co jest dość dziwne, bo stroniłam od takich książek. Mam nadzieję, że kolejny tom niedługo się pojawi i będę mogła znów się zatopić w przygody Andrei i Alexa.

„Jak się ucieka zbyt głęboko w siebie, to okazuje się, że na końcu drogi jest tylko odbyt. Niezbyt ciekawe miejsce pobytu, nawet tymczasowego"

Mamy rok 2053, głównymi bohaterami są Alexander Fitzwilliam, który jest Zmiennym oraz Andrea Niwiński, niby zwykły człowiek, lecz czy na pewno. Alex jest również Inkwizytorem i agentem PBI, zajmuje się egzekwowaniem prawa u Zmiennych. Andrea jest tajemniczą kobietą, pracuje jako prywatny detektyw ale nie zwykły detektyw. Ona zajmuje się pomaganiem kobietom w potrzebie, wydobywa je z domów pełnych przemocy i pomaga uciec od swoich oprawców. Do pierwszego spotkania tej niezwykłej dwójki dochodzi, gdy Alex trafia pod opiekę Andrei. Przed Alexem długa rekonwalescencja po ostatnim ataku na niego, a u Andrei będzie miał zapewnioną ciszę i spokój. Dochodząc do siebie, Alex poznaje Andreę i jej przyjaciół, a ona odkrywa tajemnicę związaną z jego gatunkiem. Do pewnego momentu, książka się ciągnie aż nazbyt słodko, lecz gdy poleje się pierwsza krew, książka stanie się ogromnie ciekawa. Co ukrywa Andrea? Nad jaką sprawą pracował Alex przed atakami na jego życie?

Kilkukrotnie przeszłam obok książki, nie zachęcała mnie okładką, nie przypisałabym jej tego, że jest z gatunku Fantasy. Po lekturze twierdzę, że okładka idealnie odzwierciedla treść książki, przez co spodobała mi się i myślę, że”Morze krwi” będzie moim kolejnym zakupem książkowym. Książkę dosłownie pochłonęłam, a po zakończeniu jej, musiałam odpocząć psychicznie. Tematy, które zostały poruszone w niej, są bardzo ciężkie. Mimo tego, otrzymujemy również dużą dawkę humoru, która łagodzi wzmianki o handlu ludźmi czy maltretowaniu kobiet. Bardzo spodobało mi się to, że autorka nie zapomniała o tych dobrych stronach ludzkości. Znajdziemy w książce wartości takie jak wrażliwość, przyjaźń i oddanie. A odrobina romansu, który został wpleciony między strony, jest swoistą wisienką na torcie.

Przyjaźń jest bardzo ważnym aspektem w tej książce. Przyjaźń między Andreą a Kubkiem, Miśkiem i Wojtkiem jest bardzo silna, a bracia Napier to prawdziwa gratka dla czytelniczek. Autorka bardzo dobrze rozpisała postacie, nie tylko pierwszoplanowe, ale również te dalsze, wspominane rzadko. Jedynym mankamentem książki jest częste używanie angielskich i francuskich słów. Może gdyby były jakieś tłumaczenia w przypisach nawet nie zwróciłabym na nie uwagi. Sam język jest bardzo przyjemny. Polecam gorąco „Morze krwi”.