Śluby milczenia recenzja

Do sięgnięcia po tę książkę zaintrygował mnie opis i połączenie mafii z klasztorem. Pierwszy raz spotkałam się z tym połączeniem. Jednak z każdą kolejną przeczytaną stroną zamiast zachwytu, wzrastał mój zawód. Historia do mnie nie przemówiła. Pomija fakt, że cała zawartość książki, została przedstawiona opisie, przez co nie miałam możliwości na zobaczenie elementu zaskoczenia.

Olga jest już przyzwyczajona do życia w po ciemnej stronie, pełnej narkotyków i broni, jako dziewczyna szefa mafii. Po traumatycznym wydarzeniu, bojąc się o własne życie, ucieka. W zniknięciu pomaga jej przyjaciółka, która zorganizowała jej miejsce w Berlińskim klasztorze. Ale i czy ona nie zdradzi głównej bohaterki? Kto tak naprawdę jest dobry a kto zły?

“Cisza nocna w klasztorze była nie do wytrzymania. Nie wtedy, kiedy moja dusza krzyczała o pomoc”.




Oczekiwałam wciągającej historii o dziewczynie szefa mafii, która przez pewne wydarzenia trafi do klasztoru, gdzie będzie się ukrywać. Dostałam historię przepełnioną scenami erotycznymi oraz pełną podziwiania głównej bohaterki przez płeć przeciwną z dodatkami w postaci głównych wątków.

Nie byłam w stanie zaangażować się w fabułę czy polubić bohaterów, przez tempo akcji. Brakowało tej historii oddechu, czytając, miałam wrażenie, że autorka chciała zamieścić jak najwięcej informacji w jak najkrótszym opisie. Wydarzenie goni wydarzenie, jedno się dobrze nie zaczęło, a już przyszło kolejne. Emocje bohaterów zostały jedynie nazwane, a ich opis jedynie o nie zahaczał, co utrudniło mi włączyć się emocjonalne w tę historię.

Moim zdaniem autorka również nieumiejętnie poruszyła temat gwałtu i molestowania. Bohaterkę, Olgę, spotykała okropna krzywda, a jest o tym bardzo mało. Brakowało mi jej odczuć a w szczególności ciągu przyczynowo skutkowego: wydarzenie, emocje i przeżywanie, proces akceptacji. Mam wrażenie, że Olga zmieniła swoją postawę w przeciągu jednego akapitu. Z pokrzywdzonej dziewczyny, która musi uciekać, stała się pewną siebie kobietą, która robi wszystko, co zapragnie. I moim zdaniem jest to bardzo krzywdzące przedstawienie tego tematu, a szczególnie dla osób, które przeżyły. Mam wrażenie, że wręcz bagatelizowanie odpowiedzialności za sięgnięcie po tak poważny temat.

W historii jest również wzmianka o handlu dziećmi, jednak bardzo mała pomimo tego, jakie ma znaczenie dla historii i tego, co dzieje się za zamkniętymi drzwiami klasztoru. Jest to moim zdaniem kolejne niepełne poruszenie tematu.

Zamiast kluczowych wątków dla historii, która miała zostać przedstawiona, wnioskuje z opisu, dostałam masę scen erotycznych, które przyznam się bez bicia, po kilku pierwszych rozdziałach mnie przytłoczyły do tego stopnia, że później przejrzałam po nich tylko wzrokiem, bo nic nie wnosiły do historii.

Przez panujący w historii chaos, czuję się zagubiona i do końca, nawet po kilkudniowym przemyśleniu, nie potrafię powiedzieć dokładnie, o czym była. A sztuczne dialogi momentami powodowały mój dyskomfort i chęć pozostawienia tej historii i nie wrócenia do niej nigdy więcej, a wzmocniły to drętwe opisy sytuacji.