Jak zabiłam swoją rodzinę recenzja

Hej, tu Grace Bernard.
Czy wiesz, że z*biłam swoją rodzinę?
Nie? Okej, w takim razie pozwól, że opowiem Ci pewną historię...

...zaczyna się ona w punkcie, dosyć dla mnie niewygodnym, bo wsadzili mnie do więzienia za m0rderstwo, którego nie popełniłam (śmieszne, nie?). Ale, ale, nie ma tego złego, bo dzięki temu mam dużo czasu, a Wy możecie poznać moją perspektywę. I tak, wiem, że trochę przynudzam, ale życie nie jest nudne, tak? Musiałam zawrzeć wszystkie szczegóły. Szczegóły każdej zbr0dni ma się rozumieć (wiecie jak trudno się to planowało? ugh). Zaintrygowałam Was? To lecimy.

"Jak zabiłam swoją rodzinę" jest książką przepełnioną czarnym humorem. Główna bohaterka to postać, z którą wielu czytelników będzie miało konflikt. Dlaczego? Już tłumaczę. Nienawidzi ona wszystkich i wszyst­kiego; starszych osób, nastolatków, odległości, bogaczy, żab, głupich, biednych, a na samym szczycie tej już zbyt długiej listy osadza swoją rodzinę. Milutko się zaczyna ta książka. Niestety musicie się nastawić, że tak wygląda cała fabuła. Oprócz kluczowych opisów (naprawdę szczegółowo podanych) m0rderstw, autorka kreuje nam osobę, która obala schematy. Jeśli lubicie długie rozdziały, bądź nie zwracacie uwagi na takie kwestie, to jest to książka dla Was. Ja bardzo nie lubię rozdziałów dłuższych niż dwadzieścia stron, bo po prostu się przy nich męczę. I tak też płynęła (albo sunęła) mi lektura historii Grace. Ale! Po skończeniu zdałam sobie sprawę, że to był dobry zabieg. Te długaśne części nieco uśpiły moją czujność przy kilku (ważnych) sprawach. Przestałam tak bardzo analizować tą książkę. Przestałam patrzeć na każde m0rderstwo z poczuciem, że znam rozwiązanie zagadki. Bella Mackie mnie zaskoczyła. Czytałam kilka opinii osób, których zakończenie rozczarowało. Ja dawno się tak na żadnym nie uśmiałam. Nie oceniajcie mnie, ale autentycznie to było jak zdmuchnięcie Grace Bernard z planszy. Trochę przybicie piątki, ale z lekką goryczą w ustach. Ono zdecydowanie podniosło moją ocenę wobec tej książki.

...Hej, hej, to znowu ja, Grace Bernard.
Nie dajcie się zwieść tej różowej okładce - nie ma tu żadnej słodyczy (ich tez nienawidzę). Mam nadzieję, że będziecie się bawić tak dobrze jak ja.
Znikam, do usłyszenia!