Żerca recenzja

 Wracam tu z Żercą, a pisze to od razu po przeczytaniu. Miotają się we mnie emocje, tyle się dzieje. Jak zwykle akcja toczy się prawie że od środka książki, a wzmacnia się już na końcu, gdzie czuje się niedosyt i chce się więcej! Smutno mi, bo zostało mi tylko Przesilenie, i z tego co mi wiadomo Jaga, ale to już podobno z retrospekcji Jagi, więc smutno mi że muszę za chwilę pożegnać się z Mieszkiem i Gosia. A powiem wam że przywiązałam się do tej serii, mogę ją mianować moja najulubieńsza. W tej części, ktoś zaczyna polować na boginki i demony, a wszelkie podejrzenia padają na nasza uczennice Szeptuchy, ale czy to aby na pewno ona? (trochę za wcześnie zaczęłam już łączyć wątki, więc nie wiem czy to specjalnie autorka zrobiła, że od razu domyśliłam się kto to) Czy zdoła sobie z tym poradzić? Po morderstwie dokonanym na Mszczuju przez wstrętna strzygę Ote, do Bielin przyjeżdża nowy, młody Żerca, który próbuje zaaklimatyzować się w tej wioseczce. A Gosia i Baba Jaga po pogrzebie rzucają się w wir pracy i przygotowań do Święta Plonów.
Książka miło zaskakuje, tak jak poprzednie, jednak myślę że ta część i następna może przebić dwie poprzednie, tyle będzie się działo. Gosia jak zwykle wpada w tarapaty, kaleczy się, ale to już można nazwać norma, niekiedy czytałam kolejne zdania z zapartym tchem, tak pociągnęła mnie akcja! Dzisiaj przychodzi do mnie "Ta druga", więc muszę przygasić swój żar do kwiatu Paproci żeby mogła powrócić że zdwojoną siła i zakończyć z przytupem.