Anielski puch recenzja

Cześć! Dzisiaj przychodzę z "Anielski puch". Tradycją stało się czytanie zimowych, świątecznych książek, lecz ta pozycja nie przypadła mi do gustu.

Historia opowiada o trzech kobietach pokrzywdzonych przez los, mężczyzn... ogólnie nie powodziło im się w życiu, miłości, samotnie wychowywały swoje dzieci (mowa o babci, matce i córce). Jak co roku piszą liścik z marzeniem, które najbardziej pragną. Stawiają baletnicę pod choinką. Nie chcę za bardzo spojlerować ale osoby te doceniają wszystko co mają, dopiero w chwili zagrożenia. Niby każdy człowiek tak ma, ale takich przypadków jeszcze nie spotkałam, przez co czyni tę książkę absurdalną. Cała akcja rozgrywa się przed świętami, wraz z pierwszym śniegiem. Każdy rozdział jest zaczynany od opowieści prababci, naszej głównej postaci- Natalii, a mamy Zofii. Z której mało co wynika, bo nadal nie wiem dlaczego jest ta "klątwa", przynajmniej tak do końca nie wiem.

Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie ciągłe powtórki słowa anielski puch; nagłych przeskoków z jednego bohatera na drugiego
(poza tym były strasznie krótkie te epizody) przez co traciłam wątek i nie wiedziałam o co chodzi. Poczucie niezależności i nie dopuszczania do siebie mężczyzn również była drażniąca, użalanie się nad sobą- tak samo, wszystkie bohaterki zachowywały się jak typowe nastolatki. Przebolałabym jedną postać, ale nie trzy, przez co bardzo ciężko się czytało.

Na plus jest historia matki babci, od której to wszystko zaczęło się. Jednak nie zmienia to faktu, że akurat ta pozycja nie przypadła mi do gustu, zawiodłam się troszkę. Jednak mam nadzieję, że książka ta, trafi do osób, którym nie przeszkadzają problemy, oraz stawianie osób z charakterem młodego człowieka. Mam również nadzieję, że dam drugą szansę i przeczytam ją ponownie.