Zgorzelisko recenzja



 Lubicie książki, w których akcja rozgrywa się w jednym miejscu?

Ostatni czas współpracami stoi, ale takie współprace, to mogłabym mieć zawsze. Dopiero co zachwycałam się fenomenalnym thrillerem Ask for Andrea dzięki uprzejmości Wydawnictwa Otwartego, a teraz przeczytanie podobne zachwyty nad Zgorzeliskiem, dzięki uprzejmości @wydawnictwootwarte.

Mojej miłości do polskich autorów i polskich kryminałów/thrillerów nic nie zmieni. Zawsze będą mi o wiele bliższe niż historie dziejące się w USA bądź innych krajach. Zgorzelisko to druga książka (ale osobna historia) pani Marii Gąsienicy-Zawadzkiej. Zabiera nas do malowniczych gór, dokładnie do zimowego, zaśnieżonego Zakopanego. Dokładniej rzecz ujmując – do hotelu Rysy, który zaraz po Nowym Roku ma zostać wyburzony.

Zgorzelisko to historia trzech osób, dodatkowo urozmaicona czwartą historią sprzed ponad 30 lat. Historia Radka, który przyjechał do hotelu Rysy spełnić ostatnią wolę ojca, dowiedzieć się tego, kim naprawdę był ojciec, z którym nigdy nie miał dobrych stosunków. Historia Karoliny, która dowiedziała się, że jej biologiczny ojciec poznał matkę w tym hotelu i zakochali się w sobie bez pamięci, historia Gerarda, który za wszelką cenę musi znaleźć tajemnicze teczki. A także historia… ojca Radka, który w 1988 roku zarządzał tymże hotelem. Tajemnice gonią tajemnice, kłamstwa gonią kłamstwa – jeśli lubicie odkrywać tajemnice i duszącą atmosferę, to idealna książka dla was.

Jest to thriller, który rozwija się dość powoli, jednak wciąga tak, że człowiek nie jest w stanie odłożyć tej książki. Pomimo że w części można byłoby określić Zgorzelisko bardziej książką obyczajową z elementem thrillera i romansu, to z każdym kolejnym rozdziałem atmosfera gęstniała, zacieśniały się węzły na szyi bohaterów, a poznanie prawdy może okazać się śmiertelne w skutkach.

Autorka bardzo zgrabnie połączyła wątki każdego z bohaterów, czytelnik poznawał powoli ich historie, zżywał się z nimi (no, może poza Gerardem, z nim się nie zżyłam, ale nie ukrywam, że byłam bardzo ciekawa czyje nazwisko poznamy w ukrytych przed laty teczkach). Znajdziemy tutaj wątek romantyczny, więc jeśli nie lubicie, gdy w thrillerach ten wątek wychodzi na pierwszy plan, to możecie być nieco zawiedzeni. Mimo to podobała mi się relacja, która rozwijała się między bohaterami, może przez to odkrycie tajemnic i prawdy zeszło na drugi plan, natomiast uważam, że autorka bardzo naturalnie stworzyła ten wątek. Nie był naciągany. A czy był potrzebny? Moim zdaniem tak.

Na pewno mogę polecić tę książkę osobom, które nie wiedzą, czy lubią thrillery. Osobom, które lubią gdy w książce pojawiają się momenty z przeszłości. Mnie się podobało, z chęcią przeczytam poprzednią książkę autorki.