Obsydian recenzja

"Poruszył się nieznacznie i uniósł głowę ku niebu. W sekundzie jego maska opadła. I pojawił się prawdziwy Daemon. Ciągle twardziel, ale był w nim ból, była wrażliwość w rysach jego twarzy. Wątpiłam, by ktokolwiek coś takiego wcześniej u niego widział. I nagle poczułam się jak intruz, bo byłam świadkiem tego momentu. Ja, ze wszystkich ludzi, zobaczyłam co jest pod jego zewnętrznymi warstwami. To powinien być ktoś, o kogo się troszczył, ktoś ważny dla niego."

"Przede wszystkim pragnąłem zmienić to, jaki byłem wobec niej. Bo gdy tak teraz na nią patrzyłem, drżącą na mokrej ziemi i krok od śmierci, byłem w końcu skłonny przyznać, że nigdy tak naprawdę nie chciałem jej odepchnąć. Może to i samolubne, ale cieszyłem się, że pojawiła się w moim życiu. Dla nas było już za późno, ale zależało mi na niej... Bardziej niż powinno. Za późno, by powiedzieć jej o moich uczuciach, by jej dotknąć, po prostu trzymać w objęciach, by wynagrodzić każdą koszmarną rzecz, jaką jej zrobiłem i powiedziałem. Dla mnie było już za późno. Ale ona miała szansę z tego wyjść. Przeżyje, nawet jeśli to będzie ostatnia rzecz, jaką zrobię!"

"Zawsze uważałem, że najpiękniejsi ludzie, naprawdę piękni w środku i na zewnątrz, to tacy, którzy nie są świadomi swojego wpływu.[..] Ci, którzy rozprzestrzeniają swoje piękno, chwalą się, marnują to, co mają. Ich piękno jest ulotne. to tylko skorupa, ukrywająca ciemność i pustkę"

"- Następne pytanie?- Czemu jesteś takim wielkim dupkiem?- Wszyscy muszą być w czymś dobrzy, nie?- Cóż, nieźle ci idzie."