Złodziej Pioruna recenzja

Pierwszy raz sięgnęłam po pozycję autorstwa Ricka Riordana. Książka tego amerykańskiego pisarza uważana jest za światowy bestseller. Czytałam wiele pozytywnych opinii tejże książki (ekranizacja też wiele mówi, bo przecież słabych pozycji nie zamienia się w film) i w końcu skusiłam się na jej przeczytanie.

Książka rozpoczyna serię przygód 12-letniego Perciego Jacksona, który dowiaduje się, że greccy bogowie naprawdę istnieją, a co ważniejsze, jeden z nich jest jego ojcem. Chłopak trafia do Obozu Herosów, gdzie po dwóch tygodniach treningu otrzymuje zadanie, którego celem jest odzyskanie Pioruna Zeusa, o którego kradzież oskarżony jest jego ojciec. Percy wyrusza na wyprawę, w czasie której towarzyszyć mu będą przyjaciele Gover i Annabeth. Po drodze spotyka wiele niebezpieczeństw, które musi pokonać. Czy odzyska piorun i ocali świat przed wojną?

Przeważnie nie czytam książek, gdzie bohaterowie mają 12 lat, nie wiem dlaczego, po prostu wole czytać o nastolatkach w wieku koło 16, chyba oni i ich problemy są mi bliższe, chociaż to, że główny bohater miał te 12 lat zupełnie w niczym mi nie przeszkadzało i w sumie nie miałam z tym żadnego problemu.

Skoro wspomniałam już o bohaterach to bardzo spodobała mi się postać Perciego i jego heroizm. Co prawda jest on herosem, więc nie powinno mnie to zaskakiwać, bądź wywoływać jakichś emocji, bo można było się po nim takiej właśnie postawy spodziewać, ale nadal uważam to za godne podziwu. :) Według mnie idealny bohater powieści powinien być - odważny, heroiczny, ale i działający rozważnie i racjonalnie (ale bez przesady) i taki właśnie był Percy.
Również Gover i Annabeth są bardzo przyjemnymi bohaterami. Oboje oczywiście różnią się od Perciego. Gover jest satyrem, jego zadanie to opiekowanie się synem Posejdona i chociaż nie zawsze mu to wychodzi to i tak bardzo się stara. :) Annabeth z kolei jest córką Ateny. Jako, ze jej matka jest boginią mądrości i sprawiedliwej wojny, dziewczynę cechuje waleczność, niezłomny hart ducha i rozwaga.

Myślę, że autorowi udało się bardzo dobrze połączyć dwa światy - mitologiczny, z grackimi bogami, herosami i olimpem, i nasz współczesny. Połączenie to bardzo dobrze się sprawdziło, bo książka jest niesamowicie ciekawa i wciągająca. Fajne jest też to, że aby polubić tą książkę nie trzeba znać się na bogach olimpijskich, ani nawet się interesować mitologią, bo wszystko jest zrozumiałe i bez tego (chociaż nie wątpię w to, ze po przeczytaniu książki wasze zainteresowanie grecką mitologią wzrośnie).

A.