Złoty krąg recenzja

„Przeszłość ma to do siebie, że musi odejść. Jeśli nie potrafi, trzeba ją zabić”

W małym miasteczku zostaje zabity Krzysztof Garlicki, który odgradzał się od ludzi i żył jak kloszard lub mnich. Do rozwiązania sprawy przydzieli dwoje policjantów z Warszawy. Do pomocy przydzielona została im miejscowa policjantka, która wie wszystko o swoich rodzinnych stronach. Wkrótce zaczyna się ich wyścig ze sprawcą, a sprawa zaczyna się komplikować.

Muszę przyznać, że ta książka mnie rozczarowała. Liczyłam na emocjonujący thriller, który porwie mnie od pierwszych stron i nie pozwoli się odłożyć, a dostałam książkę, która mimo fantastycznej fabuły i świetnego pomysłu na jej poprowadzenie, odpycha od siebie stylem. Pomysł jest naprawdę świetny i uważam, że ta książka miała bardzo duży potencjał do tego, aby stać się jednym z lepszych thrillerów, które czytałam w tym roku.

W tej pozycji pojawia się motyw małego miasteczka, w którym wszyscy się znają, wszyscy wszystko wiedzą, w którym gęsta i duszna atmosfera towarzyszy śledczym na każdym kroku. Natomiast to, w jaki sposób ta fabuła jest skonstruowana, skutecznie zniechęcało mnie do dalszego czytania.

W tej pozycji zabrakło mi bardziej rozwiniętej warstwy psychologicznej bohaterów oraz lepszego umotywowania czynów sprawcy. Mam wrażenie, że ta książka jest płaska. Bohaterowie nie są przedstawieni zbyt dobrze, a ich relacje są dziwnie zaburzone. I to fajnie mogłoby zagrać, ale autorka przedstawiła to w taki sposób, że tylko się zirytowałam, czytając kolejne wywody bohaterów i ich niezbyt światłe poglądy.

Widzę w tej książce duży potencjał w rozwinięciu pewnych wątków społecznych, które aktualnie są bardzo „na czasie”. Autorka zrobiła tutaj bardzo dużo nawiązań do całej sceny politycznej, która aktualnie rozgrywa się w naszym kraju. Nawiązała też do reprezentacji queer, do tego, w jaki sposób te osoby są traktowane przez społeczeństwo. Poruszyła także temat feminizmu i tego, w jaki sposób różni ludzie rozumieją ten feminizm. Natomiast poruszyła to wszystko w taki bardzo bezpieczny i jednowarstwowy sposób.

Nie dostajemy tutaj jakiś głębokich rozważań na temat reprezentacji queer czy feminizmu. Są po prostu wplecione różne wątki, które momentami miałam wrażenie, że zostały wprowadzone bardzo na siłę. I to właśnie sprawiło, że ta książka jeszcze bardziej straciła w moich oczach. Ponieważ uważam, że jeżeli już poruszamy jakiś temat w swojej książce, który jest bardzo emocjonujący, to powinniśmy to zrobić w jak najbardziej rzetelny i rozwinięty sposób.

Podsumowując, liczyłam na emocje, które będą mną targały. Jednak dostałam płaską książkę z genialnym pomysłem na fabułę. Szkoda, bo ta książka na pewno ma duży potencjał. Jeżeli nie zależy Wam na bardzo rozbudowanej warstwie psychologicznej postaci, to książka może przypaść Wam do gustu. Mnie niestety rozczarowała.