Zmierzch recenzja

❗TW: krew, wspomnienia o śmierci, Edward (typ jest toxic)

Wstyd (albo i nie) się przyznać, ale do tej pory nie wiedziałam, o co chodzi w ,,Zmierzchu", poza tym, że są wampiry. Czy żałuję przeczytania? Nie, bo w pewien sposób jest to "klasyka", ale dobrowolnie bym po nią nie sięgnęła.

Książka dobra w swojej głupocie - tak mogę ją najtrafniej opisać. Paradoksalnie, mimo braku jakiejkolwiek głębszej fabuły, była wciągająca. Umierając z cringeu i dyskomfortu, nie mogłam przestać czytać, bo chciałam wiedzieć, co się dalej wydarzy. Niemniej książka była słaba i nie, Edward nie wpłynął na moją ocenę.

Brak realizmu. Nie jest to zaskoczenie, w końcu książka o wampirach, ale nie o to mi chodzi. CAŁA książka była romansem, Bella miała koleżanki, rodziców, ale i tak każdą możliwą chwilę, dzień i noc, spędzała z Edwardem. Powiedziałabym, że było to trochę niemiłe z jej strony, że zamiast spędzać czas ze znajomymi, wybrała typa, który ją ignorował, a znali się pewnie z tydzień, ale... jej koleżanki też były w jakichś związkach i w sumie tu wszyscy wszystkich ignorowali, więc luz.

Relacja głównych bohaterów była mocno niepokojąca. Pominę, że rozwijała się za szybko, bo to moja subiektywna opinia i preferencja. Edward był typem toksycznego, egoistycznego chłopaka np.: 1) obserwował Bellę, gdy spała 2) był zły, że rozmawia z kolegą 3) mówił, że ją kocha, jednocześnie powtarzając, że nie powinna się czuć przy nim bezpiecznie, bo w każdej chwili może ją zabić 4) on z nią będzie, ale jeśli ona się wyprowadzi do mamy, to urwie z nią kontakt dla jej bezpieczeństwa (dla jej bezpieczeństwa nie to powinien zaczynać tego związku xD).

Co do Belli, zachowywała się głupio, bo np. co wspomniałam wyżej, Edward mówił, że może ją zabić, mimo tego nie powiedziała nikomu, że gdzieś z nim jedzie sama. Ale! Zauważyłam, że miała niską samoocenę i depresję (to podobno widać w dalszych tomach) i wtedy jej nielogiczne/głupie zachowania nabrały sensu. Od początku było widać, jak zachwycała się Edwardem, bo "jak taki grecki bóg może chcieć być z taką pospolitą dziewczyną"; bała się, że ją zostawi i często upewniała się czy naprawdę zostanie z nią na zawsze; robiła to, co chciał itd. To może wydawać się głupie, bo to jej pierwszy związek i do tego z typem, który ją ignorował i groził, ale przy zaniżonej samoocenie jest to logiczne.

I tu mam pewien problem, bo w prawdziwym życiu również występują toksyczne związki - więc taka relacja w książce byłaby "okej". Z drugiej strony nie wiem czy taki był zamysł, bo nigdzie nie było wspomniane, że Edward zachowuje się źle, nikt tego nie zauważał, więc wygląda to dla mnie jak romantyzowanie toksycznego bad boy'a - co już "okej" nie jest.