Związek grzebie swoich zmarłych recenzja

Henry Lawson "Związek grzebie swoich zmarłych" Wybór opowiadań,

Do tej pory nie miałam okazji sięgnąć po literaturę australijską. Tym bardziej taką, która ma już swoje lata, bowiem Henry Lawson tworzył na przełomie wieku XIX i XX. Pisał głównie poezję oraz krótkie opowiadania, w którym z niezwykłą dokładnością opisywal życie prostych ludzi, parających się ciężką pracą robotników i farmerów czy opiekujących się domem i dziećmi kobiet. Już w trakcie lektury musiałam sięgnąć do internetu, żeby trochę bardziej poznać życiorys autora, niesłyszącego od czternastego roku życia, zmagającego się z alkoholizmem, osadzonego na parę lat w więzieniu, w końcu leczonego również w zakładach psychiatrycznych.

Nie przepadam za krótką formą, lektura opowiadań czytanych bez przerwy zawsze mnie męczy, gdyż lubię czytać szybko, a jednak kompaktowość opowiadania wymaga od czytelnika szczególnej uważności. Gdyby więc nie poruszana przez autora tematyka zwykłego ciężkiego emigranckiego życia w Australii przełomu wieków, pewnie bym po "Związek grzebie swoich zmarłych" nie sięgnęła.

A jak wypadło to spotkanie ? Przyznam, że początek wydał mi się całkiem intrygujący, tym bardziej, że zbiór opowiadań jakby przekornie otwiera wiersz, w którym autor przygląda się biedzie i okrucieństwu ulicy. Dość interesująco w moim przekonaniu wypadło również kilka kolejnych opowiadań z tytułowym na czele, a także "Żona poganiacza" oraz "Stary pasterz znajduje trupa". Te lepsze jak to zwykle bywa w zbiorach, przeplecione zostały takimi podobały mi się mniej, szczególnie kiedy narracja autora zaczynała iść w kierunku jego ogólnych rozważań, które potrafiły przesłonić losy bohaterów.

Tym niemniej obraz Australii przełomu XIX i XX wieków, terenów w dużym stopniu nadal dziewiczych, na których łatwiej jest się osiedlić niż później żyć, wydaje się być przekonujący, choć literacko nie powalił mnie na kolana, a miejscami wymęczył swoją narracją. Wszechobecna w opowiadaniach jest bieda, śmierć będąca dla wszystkich czymś naturalnym, samotność i ciężka praca. Henry Lawson stara się być uważnym obserwatorem życia, opisując życie w sposób realistyczny, nie skąpi swoim bohaterom przeróżnych związanych z nim trosk, odnajdując ich często w beznadziejnym położeniu, zagubionych. Kreśli portret osób, dla których Australia miała być krainą szczęścia a jest piekłem na ziemi.

Dla mnie "Związek grzebie swoich zmarłych", nawet jeśli mnie nie zachwycił, pozostanie ciekawostką, okazją poznania rejonów, do których do tej pory nie miałam dostępu, rodzajem literatury, która mogłaby ukazywać się w ówczesnej prasie w odcinkach, pewnego rodzaju literackim reportażem opisującym trudy życia, w którym bieda wymieszana jest z alkoholem, a jego bohaterowie nie mają raczej szans na poprawę swojego bytu.

Książka otrzymana z Klubu Recenzenta @nakanapie.