Dziewczyna z ogrodu recenzja

Nie jest to zła książka, ale czy na długo zapadnie mi w pamięć? Szczerze wątpię.

Kamila jest wychowywana jedynie przez surową matkę, która przerzuca swoje niespełnione ambicje o byciu modelką na córkę. Każe jej biegać i startować w wyborach miss, czego dziewczyna szczerze nienawidzi. Ojca nie zna. W szkole też nie jest zbytnio lubiana, ma tylko kumpla Staszka. Najbezpieczniej czuje się w swoim ogrodzie, w którym uwielbia przesiadywać. Ale wszystko się zmienia, kiedy spotyka Kacpra.

Chłopak wprowadza się do swojego wuja, który prowadzi dom zastępczy na przeciwko domu Kamili. Jest tajemniczy i zdystansowany, ale szybko nawiązuje z Kamilą więź. Tylko czy wszystkie jego sekrety pozwolą temu związku przetrwać?

Jest to typowa młodzieżówka, czyta się ją szybko i bezproblemowo. Ale nie jest to nic wyjątkowego. I mimo, że ja zwykle nie mam nic przeciwko schematycznym młodzieżówkom, to jednak ta mnie nie porwała.

Na początku bardzo irytowała mnie Kamila. Ja rozumiem, że była w trudnej sytuacji, ale zachowywała się jak rozkapryszona nastolatka nie potrafiąca dostrzec najprostszych rozwiązań. Kacper za to był idealnym książkowym chłopakiem, do którego będzie wzdychała większość nastoletnich czytelniczek. I w sumie to do nich jest adresowana ta książka, więc może nie powinnam tego tak krytykować.

I oczywiście nie mogłabym nie wspomnieć o moim znienawidzonym szybkim zakochiwaniu się. Każdy ma na ten temat inne zdanie, ale dla mnie po prostu mało autorek, umie napisać książkę w której bohaterowie szybko się w sobie zakochają, a ja nie będę na to narzekać. Niestety Pani Sangusz również się to nie udało. Może innym osobom to nie będzie zupełnie przeszkadzać, ale ja po prostu jestem na to uczulona, takie związki zwykle nie są dla mnie prawdziwe i szczere.

,,Uciekałam w świat muzyki, która dawała mi wytchnienie i sprawiała, że nie byłam tak bardzo samotna. Bo byłam. Ale nauczyłam się z tą samotnością żyć."

No ale, żeby nie było że dostrzegam w tej książce tylko wady, to uważam że fabuła została fajnie poprowadzona. Nie jest aż tak bardzo zagmatwana, nadal jest to głównie romans, ale jest też wątek mrocznych tajemnic Kacpra, który dodaje całej historii barw i sprawia, że jest bardziej ciekawa i nietuzinkowa.

Do tego niewątpliwym plusem jest miejsce akcji, czyli polski, malowniczy Sopot. Styl pisania autorki jest lekki i niewymuszony, więc czyta się z przyjemnością. No i koniec, który zachęca do sięgnięcia po następne części.

Podsumowując:Nie uważam, żeby była to zła, beznadziejna czy słaba książka. Mnie po prostu nie porwała. Ale myślę, że dla młodszych, mniej wymagających nastolatek będzie jak znalazł.