Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "lat dabski", znaleziono 68

nic tak chłopom rozumu nie mąci jak damskie picze
... w stosunkach damsko męskich tak już jest, że to mężczyzna powinie wykazywać inicjatywę...
Mężczyźni jeżdżą okrakiem. Damy mają damskie siodło - oświadczyła stanowczo Caroline.
W stosunkach damsko-męskich do dziś pozostało coś pierwotnego. Wystarczy pobić się o kobietę.
Wilki żywiły przekonanie, że babskie sprawy są jak jeżozwierze - skutki szturchnięcia ich nosem okazywały się nader bolesne.
– Co tam znowu wymyślasz? – śmieje się dziadek. – Babski rozum, druga najgorsza rzecz na świecie, zaraz po kacu!
Panu kapitanowi chodzi o alibi. [...] Mieszkam razem z żoną, dwiema córkami i teściową. Cały pluton damskiej żandarmerii.
Mamy kilka pokoleń mężczyzn, którzy zachowują się jakby weszli w relacje damsko-męskie jak do sklepu z cukierkami. Wydaje im się, że mogą nas sobie wziąć jak landrynki. Że po to jesteśmy.
Darskiemu przypomniała się Iwka, która zapytana przez niego, czy zauważyła coś dziwnego w ciągu dwóch dni festiwalu, odparła: "Tak. Wszyscy artyści są psychiczni".
Kobiecie nie trzeba było dłużej tłumaczyć, czego oczekuje od niej szef. Zbyt dobrze znała ten cały damsko-męski biznes, aby mieć jakiekolwiek złudzenia.
Szymon, z doświadczenia zdobytego w relacjach ze swoją zmarłą żoną oraz Różą, doskonale wiedział, ile może ważyć przeciętna damska torebka. Tonę. Albo i ze dwie.
Ogromna większość populacji prezentuje z reguły bierną postawę. A dopóki przynajmniej dziesięć procent społeczności nie powstaje przeciw władzy, ta może spać spokojnie, drobne ruchawki tylko ją wzmacniają. Stłumione - niekoniecznie brutalną przemocą, lecz obietnicami, z czasem przekupstwem - pokazują innym: patrzcie, nic skuteczniejszego od naszych rządów nie istnieje! Nie ma sensu buntować się przeciwko czemuś, co jest wieczne. I ludzie przywykli do tego".
Ech, życie, żebyś ty dupę miało, to bym ci w nią świerka wsadził. Ze szpicem i bąbkami!
Po­łą­cze­nie czy­ste­go serca i od­wa­gi nie wróży do­brze na przy­szłość, a gdy dodać do tego in­te­li­gen­cję, masz go­to­wy prze­pis na zgubę.
Miłość to wolność i niewola zarazem. Wiąże dwoje ludzi, ale też sprawia, iż ich dusze ulatują ku niebu. To obowiązek względem drugiego, bo pokochać znaczy ujarzmić własnego ducha, a rozkochać w sobie oznacza zarzucić więzy na cudzego.
Jednak nie będziesz wiedzieć, czy naprawdę kochasz i jesteś kochana, jeśli nie dasz wolności wybrankowi. Jeśli nie ma możliwości odejść, nigdy nie będziesz pewna. Jednak skoro może cię opuścić, a tego nie czyni, czymże jest to innym niż prawdziwym miłowaniem?
Jeśli kiedyś będziesz musiał walczyć o życie, nie wahaj się - mawiał ojciec. - Gdy rzecz idzie o sprawy najważniejsze, człowiek nader często nie ma wyjścia, musi okazać brutalność. Ale w zwykłej bójce pilnuj przede wszystkim aby samemu nie doznać niepotrzebnej krzywdy, ale też nie skrzywdzić niepotrzebnie tego drugiego.
- Przysięgam nad twoim grobem i na ten miecz, że pomszczę śmierć twoją i mamy. Pomszczę was po stokroć i tysiąckroć... - słowa same wyrwały się z ust, płynęły nisko nad ziemią, osiadły w grudkach i zdawały się w nie wsiąkać. - Nie spocznę, dopóki nie znajdę tego potwora i nie zniszczę go całkowicie! Choćby maił całe życie poświęcić, dokonam tego. Zwyciężę lub sam zginę...-
Na stare lata Teodorek zakupił w Polsce mały dworek, bo w owym czasie żyć zamierzał w sąsiedztwie miasta Sandomierza.
Nie wiedzieliście o tym? Wszyscy wiedzą, bo to ponoć wielka tajemnica.
Tutaj panował bałagan większy niż po przejściu armii barbarzyńców przez rzymski dom publiczny.
Pleć się, życie, pleć. Wszystko w rękach Boga, powiadają głupi ludzie, jakby nie rozumieli, że wszystko jest w ich rękach właśnie, a Bóg tylko patrzy na nich z wysoka. Patrzy i smuci się, bo oglądając, co się wyprawia na tej ziemi, zapewne nie ma z czego się radować. Och, wygodnie zrzucać na Najwyższego winę za uczynki własne.
Słowa są niczym magiczne stworzenia. Potrafią być lekkie jak motyle albo ciężkie niczym ostrze topora. Mogą kaleczyć duszę, ale umieją także leczyć. Pozwalają dostrzec w drugiej istocie człowieka, wydobyć piękno spod odpychającej maski brzydoty.
Może ludzie przestali po prostu szanować przestrzeń osobistą, cenny czas? Zarzucają się nawzajem nawałem słów, żądają na nie natychmiastowej odpowiedzi, a potem dziwią się, że dzień jest za krótki.
Możesz być tępy jak but, ale masz papierek, więc automatycznie zyskujesz przewagę nad fachowcem, który ma lata praktyki, umiejętności, ale nie zadbał o odpowiednią obudowę.
To porządny szpital (...). Tu się nie wyje ot, tak sobie, bez uzasadnienia i wyraźnego powodu. W wyciu też musi być porządek.
Tym w Warszawie zdaje się często, że Polska kończy się na tabliczce z nazwą stolicy.
Nie masz numerka w systemie - nie ma cię na świecie...
W walce jest jak w życiu. Jeśli człowiek weźmie na siebie zbyt wiele, ustanie prędzej czy później. A w dodatku niezmiernie często nie ma pojęcia, że brzemię jest zbyt ciężkie, bo zaczyna zawadzać dopiero z czasem, a wtedy najczęściej jest już za późno, żeby się cofnąć. Przeciwnicy nie dają spokoju,[...] a gdy zauważą, że słabniesz, zaatakują z całą mocą i wściekłością. Człowiek nagle zdaje sobie sprawę, że został zupełnie sam, słaby i wystawiony na ciosy.
Nie miała pojęcia, czy odzyska kiedyś mowę. Nie było to ważne. Miłość nie potrzebuje słów. Wystarczy tylko wspomnienie jego spojrzenia w upalne noce nad jeziorem. Ujął ją tym za serce od pierwszej chwili.
Dlatego Kościół naucza, że ścieżki do nieba są strome i kręte, a do piekła wiedzie szeroka droga. I że łatwo zboczyć ze słusznej drogi, lecz wiele potrzeba, aby opuścić czarny wygodny trakt.
© 2007 - 2025 nakanapie.pl