Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "lat i diana", znaleziono 188

Ten diabeł chciał mnie wystraszyć i doskonale wiedział, że najlepszy efekt osiągnie, próbując mnie obmacywać. Miał rację. Wtedy wzbudzał we mnie największy strach.
Tak oto byłam wolna. Może nie do końca, bo czekały mnie miesiące, a może i lata uciekania przed psychopatycznym, bezdusznym mężczyzną. Człowiekiem, w którym się zakochałam, dla którego gotowa byłam poświęcić wszystko. Człowiekiem, który wykorzystał mnie i zdradził w najokrutniejszy sposób. Najpierw pozwolił mi się do siebie zbliżyć, żeby potem planować z zimną krwią zabić. Miał rację, byłam tylko pionkiem w grze. Pionkiem ze złamanym sercem.
To niedorzeczne, żeby zależało mi na facecie, który mnie porwał, żeby zemścić się na moim ojcu, przespał się ze mną w przypływie impulsu, a potem na każdym kroku pokazywał, jak bardzo tego żałuje. Jak ma mi na kimś takim zależeć? Musiałabym być nienormalna.
Zastanawiałeś się kiedyś nad motywacją sprawców zabójstw? Dlaczego ktoś zabija? Czy zawsze zabójstwo jest dla niego opłacalne? Jakie emocje nim kierują? Chęć zaspokojenia popędu? Być może robi to dla pieniędzy? A może to czysta, zimna kalkulacja?
W dalszym ciągu nie wierzyła w swoje szczęście. Nie dość, ze dostała wolne w pracy w sylwestra i Nowy Rok, to jeszcze jej były mąż zgodził się, by ich syn spędził ten czas właśnie z nią.
Doceniała każdą z takich chwil i wtedy naprawdę nienawidziła swojej pracy. Było to dziwne połączenie nienawiści i miłości. Trudno było pogodzić bycie policjantką z byciem matką.
Sylwestrowa noc w tym roku była chłodna. Śnieg nie przestawał przyjemnie prószyć, tworząc prawdziwie zimowy krajobraz.
Dowody po latach zawsze się zacierały, ciężko było znaleźć coś nowego. Ludzie stawali się nieprzydatni. Nawet jeśli chcieli pomóc, to ludzka pamięć była po prostu zawodna.
Od zajścia z Celią rzadko widywałam Dianę. Jak przypuszczałam, została wciągnięta przez szkolną elitę pięknych i możnych. Ponadto uczęszczała na większość przedmiotów do klas o niższym poziomie nauczania, podczas gdy mnie zakwalifikowano do najwyższych. Widywałam ją tylko z daleka, zawsze otoczoną roześmianymi dziewczętami.
DIANE: Pozostaniesz jedyną gorączką, jedyną namiętnością w moim życiu.Wobec tego, z jakim trudem się temu poddałam, nigdy więcej nie ulegnę.
RICHARD: No wiesz? Chyba żartujesz! Nie będziesz w ogóle kochała?
DIANE: Nie.
RICHARD: Ani mnie, ani innego?
DIANE: Tak jak Cię kochałam. Nie. Nikogo. Nigdy.
"Nie można nikogo zmusić do miłości. Można dwoić się i troić, ale związek to diada, wspólna sprawa, i walka w pojedynkę na dłuższą metę nie ma sensu."
Godziny między ósmą wieczorem a pierwszą lub drugą w nocy były dla mnie zawsze czasem magicznym. Białe strony książki na błękitnej kołdrze, oświetlone lampką, były wrotami do innego świata.
Lubia sie drapac ocierajac o drzewa lub płoty
nigdy nie bój się spróbować czegoś nowego
talentu nie można się nauczyć
Słowa coś takiego w sobie mają. We wprawnych rękach, gdy zręcznie się nimi operuje potrafią nas zniewolić. Spowijają nasze ciało jak pajęczyna, a kiedy jesteśmy już tak zauroczeni, że nie możemy się ruszyć, przedostają się pod skórę, przenikają do krwi, paraliżują myśli. Czynią w nas swoją magię.
Były sobie kiedyś dwie małe dziewczynki. Był sobie kiedyś dom, nawiedzony dom. Zjawa jak ona pozostawała przeważnie niewidzialna a jednak nie do końca. (...)Stanowiła sekret Angelfield. I jak wszystkie sekrety miała swoich strażników. Ska jednak się wzięła ? Jaka była jej historia? Bo duchy nie nawiedzają przypadkowych miejsc. Przychodzą tylko tam, gdzie czują się jak u siebie.
Bez wybaczenia trudno iść do przodu (...). To tak, jakbyś próbowała tańczyć z ołowianym balastem na ramionach. Gniew może przytłoczyć cię na zawsze.
Niektóre rzeczy wydają się niepojęte nocą, a stają się jasne, kiedy wzejdzie słońce.
Zadziwiające, jak umysł potrafi się ukrywać w cieniu, dopóki nie trafi się odpowiedni powiernik.
Są historie, które można opowiadać na głos, i takie, o których się mówi szeptem, lecz są takie z które pomija się milczeniem.
Zwłoki zawsze opowiadają jakąś historię życia i śmierci, tymczasem martwe ciało tego dziecka przedstawiał prawdziwą niezapisaną kartę.
To czas magii. Kiedy granica między dniem i nocą rozciąga się i zaciera, to samo dzieje się z granicą między światami. Sny i opowieści mieszają się z rzeczywistością, żywi i umarli ocierają się o siebie, przychodząc i odchodząc,przeszłość zbiega się i miesza z teraźniejszością.
Z następnym oddechem rzeka wydała z siebie dziecko. Dziewczynka wpłynęła do środka, zimna i zielonkawoniebieska.
Wyrwij mnie z bagna, abym nie zatonęła. Wybaw mnie z wodnej głębiny. Niechaj mnie nurt wody nie porwie. Niech nie pochłonie mnie głębia, niech otchłań nie zamknie nade mną swej paszczy.
Rzeka bierze swój początek w swoim źródle nie bardziej niż książka zaczyna się na pierwszej stronicy.
Miło pływać w pojedynkę. Można poczuć wolność. Człowiek nie jest tu, ani tam, ciągle w ruchu, zawsze między jednym, a drugim. Przede wszystkim ucieka i do nikogo nie należy.
Takie historie lepiej opowiadać nad rzeką, niż w salonie. Nad rzeką powietrze niesie opowieść w podróż każde zdanie odpływa i robi miejsce dla następnego.
Wspaniała chwila, kiedy ciało, łódź i rzeka tworzą jedność w balecie dawania i powstrzymywania, napinania i rozluźnienia, oporu i poddania. To było cudowne, wzniosłe, a temu, co cudowne, nie wolno ufać.
Całe życie było wielką tajemnicą, jeśli tylko zajrzało się odrobinę pod powierzchnię, a przyczyny i skutki nader często dryfowały z dala od siebie.
© 2007 - 2025 nakanapie.pl