Wyszukiwarka

“–  Czy… czy ty też chcia­ła­byś go do­tknąć?
Moje brwi unio­sły się tak wy­so­ko, że nie­mal ze­tknę­ły się z linią wło­sów.
– Słu­cham?
– Je­stem cie­kaw, czy więk­szość ko­szul wy­pro­du­ko­wa­nych w tej erze jest tak mięk­ka jak ta. Po­my­śla­łem, że jeśli do­tkniesz mojej ko­szu­li… ”

“– Gdyby wam­pi­ry były zdol­ne do pro­duk­cji łez, wy­pła­kał­bym sobie oczy.”

“Dziękuję, pani Kurtz. Dziękuję za pani ciepło, poczucie humoru, radość, za pani entuzjazm do nauki i za to żywe wspomnienie mojej pamięci epizodycznej, które pomogło mi znaleźć drogę do moich nauczycieli, a ich sprowadziło do mnie. Wierzę, że pani delikatne dotknięcie mojego ramienia ponad sześćdziesiąt lat temu pomogło zmienić kierunek, w jakim potoczyło się moje życie. Uważam, że zmieniło je w sposób, który kompletuję dziś z zadziwieniem i wdzięcznością. Tak właśnie wspomnienia epizodyczne umożliwiają tworzenie pozytywnych przyszłości. Za każdym razem, gdy wracamy do wspomnienia, staje się ono bogatsze, a jego znaczenie rośnie. W ten sposób działają wspomnienia i tak realizuje się ich życiodajna funkcja, choć często dzieje się to poza kontrolą świadomości.”

“Przyznaję, że niedo­puszczenie kobiet do życia publicznego to problem przestarzały.”