Wyszukiwarka

“Ponoć z mężczyzną należy się spierać tylko o jedną rzecz naraz, bo i tak nie ogarnie większej ilości problemów.”

“- Przepraszam - usłyszał cichy włochaty głos w swym uchu - ale czy nie zechciałbyś śnić nieco ciszej?”

“Jak radości, tak i bóle, i pragnienia młodzieńcze są tak naprężone i silne, że gdy ich kilka zbierze się naraz, składają się na nieszczęście.”

“Miło było widzieć, że w ludziach zamieszkujących naszą zblazowaną metropolię pozostało jeszcze nieco przyjaznych uczuć.”

“Był mężczyzną nieco po trzydziestce, średniego wzrostu, o spokojnym usposobieniu i z typowym, obojętnym wyrazem twarzy.”

“Pomacałem papierową torebkę. Była pusta. Dokładnie tak samo jak ja: czyściutkie, nieco sztywne opakowanie i nic w środku.”

“(...) jako pisarz nie mogę się nie zastanawiać, czy percepcja choroby nie byłaby nieco łagodniejsza bez tej ostrej niemieckiej intonacji.”

“,, Wszystkie myśli naraz zniknęły, wątpliwości usunęły się w cień, a wszelkie zasady przestały obowiązywać ,,.”

“Miłość, która doświadczyła nieco goryczy, chroni nas już na zawsze. Nie szalejemy. Jest rezerwa, dystans i spokój. To wszystko jest jakoś dobre.”

“Chwila, podczas której człowiek widzi wszystko tak wyraźnie, że decyzje, które wcześniej wydawały się trudne, naraz okazują się oczywiste.”

“Była wykończona. Nie pamiętała już, kiedy ostatnio przespała więcej niż godzinę naraz, bo co chwilę wybudzało ja rozpaczliwe zawodzenie głodomorka. ”

“- Wybacz - przeprosił go Will. - Nieco później, wieczorem, zajmę sie uczeniem ojca, jak robić dzieci.”

“To dziwne, lecz Roman naraz zdał sobie sprawę, że zabić dorosłego jest o wiele prościej niż zabić dziecko. Nawet nieświadomie.”

“Może jak mu opowiem, ze jego królewna wybudziła się ze śpiączki bez pocałunku księcia, to przyspieszy nieco ruchy i sam postanowi się wybudzić.”

“Wszel­kie więzy emo­cjo­nal­ne są prze­re­kla­mo­wa­ne. Tak na­praw­dę liczy się to, kim je­steś i co masz w sobie – za­koń­czył nieco fi­lo­zo­ficz­nie.”

“W przyszłości jest tak samo jak gdziekolwiek. Tak samo jak kiedykolwiek. Dzieją się takie same bzdury, jedynie w nieco szybszych samochodach i gorszym powietrzu.”

“(...) wszyscy jesteśmy chorzy psychicznie. Ci z nas, którzy pozostają poza domami wariatów, po prostu ukrywają to nieco lepiej - choć może nie aż tak dobrze.”

“Zajadle i skwapliwie gotów był wdrapać się nieco wyżej w hierarchii służbowej, nawet używając czyjejś trumny w charakterze piedestału.”

“...mając nieco odmienne cele i pragnienia, każdy z nas żyje w swoim własnym, trochę odmiennym od innych świecie.”

“Co jest prawdziwe? Na pewno nie strach. To tylko iluzja. Ile razy jeszcze będę pozwalał, żeby mnie ogarniał, zanim w końcu się nauczę nad nim panować?”

“Momentalnie zrobiło mi się niedobrze. Walcząc z torsjami, zaparłem się o podłogę i uchyliłem drzwi na stalowej konstrukcji nieco szerzej.”

“...nigdy więcej nie podzieliłam się z Martym pozytywnymi opiniami, które otrzymałam, i w konsekwencji moja radość zawsze była nieco stłumiona.”

“Ponadto sądzę, że życie mogłoby być nieco przyjemniejsze, niż jest, lecz nie wykluczam, że się mylę, lub nie jest takie złe, a tylko odrobinę zbyt banalne. ”

“-Życie bez ciebie będzie nieco mniej dziwne!
Artur był mocno zaskoczony.
-Wiesz, jeszcze nikt nigdy nie powiedział mi czegoś tak miłego.”

“Problem polegał na tym, że ta nieco paranoiczna część jej świadomości rozważała wciąż opcję, że może właśnie dokładnie po to Nicholasa tu przysłano — żeby stłamsił jej czujność”

“Nieco spokojniejsza, wyłączyła światła, spojrzała na radio, a potem przeniosła wzrok na siedzenie kierowcy i... zastygła w bezruchu.”

“Nieco spokojniejsza, wyłączyła światła, spojrzała na radio, a potem przeniosła wzrok na siedzenie kierowcy i... zastygła w bezruchu.”

“Być może przeżywamy naraz tysiąc istnień w tysiącu różnych epok przyszłych i przeszłych. To, co bierzemy za regresję, jest tylko uświadomieniem sobie równoległych wcieleń”

“Miała minę poważną, może nieco smutną, była ekspertem w dozowaniu kondolecnji, wymierzała dokladnie tyle słów współczucia, ile trzeba.”

“Sporo ludzi stało tu z trochę bezradnymi minami mówiącymi "co ja tu robię" - jak często ci, którzy słuchają serca, jednak ich głowy są tym nieco zawstydzone.”