Chodzi lisek koło drogi

Druga część serii "Śmiertelne wyliczanki" tak mnie pochłonęła, że niemal jednym tchem ją przeczytałam.

Druga część " Śmiertelnych wyliczanek " , trochę słabszy od pierwszej. Bardzo lubię styl pisania Pani Hani, ale tym razem zamiast skupić się na wątku kryminalnym , to  zgubiła go trochę w analizowaniu procedur policyjnych. Jej mąż jest byłym policjantem stąd tyle na ten temat napisała, co w końcowym efekcie było nużące, bo ten temat aż tak bardzo mnie nie interesuje. 

Uwielbiam to jak Hanna Greń opisuje realia policyjnej pracy i choć podobały mi się wszystkie jej książki, to chyba te z funkcjonariuszami najbardziej. Niesamowicie wkręciłam się więc w serię "Śmiertelne wyliczanki", w której głównymi bohaterami są członkowie wydziału kryminalnego.
"Chodzi lisek koło drogi" to drugi tom, choć główni bohaterowie z pierwszego tym razem zeszli na dalszy plan. Może to nawet lepiej, bo Joachim i Mariola wzbudzili u mnie większą sympatię niż Kostek, który wyjechał, by dalej się kształcić.
Wolf ma prowadzić śledztwo pod nadzorem Koniecznej, szybko wychodzi jednak na jaw, że może być zaangażowany w sprawę bardziej osobiście. Zresztą w jego życiu prywatnym doszło do sporej zmiany, a sposób, w jaki autorka ją przedstawiła, sprawiał, że budowałam sobie solidną teorię spiskową i choć czułam, że jest grubymi nićmi szyta, to i tak w nią brnęłam.
Hanna Greń nakreśliła naprawdę kapitalną intrygę kryminalną, w której było mnóstwo dowodów, a jednocześnie żadnego jednoznacznego tropu wskazującego na konkretnego sprawcę. Podejrzenia kierowały się w taką stronę, że trudno było mi w to uwierzyć, to zresztą najlepsze potwierdzenie tego, że w pracy dochodzeniowca nie można kierować się najprostszą i najbardziej oczywistą drogą, a trzeba skrupulatnie sprawdzać każdą informację i weryfikować w jak największej ilości źródeł. Detal, który skierował śledztwo na zupełnie inne tory, nigdy nie przyszedł by mi do głowy i znaczące jest też to, że policjanci ni...

Dobry kryminał , świetnie się czyta, dałam się wywieść na manowce, mimo, że coś mi nie pasowało ;) .  Dajcie się porwać tej historii ;)

Jeśli ktoś nie czytał I części serii - "Mam chusteczkę haftowaną", to wcale nie jest przeszkoda, aby sięgnąć po "Chodzi lisek...". Główni bohaterowie pojawili się co prawda w tamtej książce, ale mieli tylko role dalszoplanowe lub epizodyczne. Zagadka kryminalna również jest inna, w ogóle nie związana z poprzednią. Lektura jest lekka, szybko wciąga, jednak akcji ciężko się rozkręcić.
Ta akcja ze zmianą czasu wydaje się być "szyta grubymi nićmi" i jak na mój gust uderza w poziom inteligencji funkcjonariuszy kryminalnych!

Druga część chyba jeszcze lepsza od pierwszej. Zdecydowanie moje ulubione pozycje. Uwielbiam styl pisania autorki.