Wioska kłamców

Czytałam już kilka książek Pani Hanny i spodziewałam się dobrego kryminału z pewną dawką humoru, ironii czy nawet sarkazmu. A otrzymałam bajkę dla dużych dzieci. Pozycję czyta się bardzo szybko i lekko. Ale zawiodłam się i właściwie dopiero końcówka sprawiła, że jeszcze mam nadzieją na dalszą, lepszą kontynuację.

Bardzo lubię książki Hanny Greń za ich lekkość, subtelność i prosty język. "Wioska kłamców" taka właśnie jest. Jej fabuła budzi ciekawość, a wszelkie tajemnice niczym puzzle, szybko wskakują na odpowiednie miejsce. Może faktycznie, ta historia mogłaby być nieco bardziej obszerna (mam wrażenie, że jest okrojona), bo pewne rzeczy dzieją się tutaj błyskawicznie, a inne posiadają nieco chaotyczności, to w sumie jestem zadowolona i to jak
Diona jako była policjantka, ma swoje nawyki i styl życia, a co dziwne- migiem zyskuje sympatię i akceptację małej, zamkniętej społeczności oraz bez zbędnych problemów każdą, nawet tajną, policyjną informację. To trochę mnie irytowało, lecz z drugiej strony tej bohaterki nie mogę nie polubić. Podobnie jak i pozostałych osobników pojawiających się w tej historii. Szczególnie w pamięć zapada Marcin oraz Mirabelka. Ciut te czarne charaktery, prawdziwi mordercy, jakoś ich rola zbyt powierzchownie została opisana - ich intrygi, szemrane interesy. Trochę to zbyt zagmatwane i niespójne. Ale co ja tam mogę wiedzieć 😄.
Nie czekając na chwilę wytchnienia, już sięgam po drugi tom, a ten polecam.

Rewelacyjna powieść kryminalna. Lekka i mimo pozornej prostoty intrygi, wciągająca. Autorka nie epatuje okrucieństwem i posoką. Nie jest to ciężki, mroczny kryminał, lecz dobra książka dająca odpoczynek po męczącym dniu.
Lubię styl pisania Autorki, prosty, z lekką nutą humoru słownego bądź sytuacyjnego.

Od dawna czytam książki napisane przez panią Hannę Greń. Lubię jej lekki styl pisania, humor w dialogach. „Wioska kłamców”, to niezbyt skomplikowana historia obyczajowa z nutką kryminału, którą słuchało mi się bardzo przyjemnie i miło. Oczywiście w planach dalsze losy Dionizy.

Po śmierci ojca była policjantka Dioniza Remańska postanawia rozwikłać zagadkę jego śmierci. Wprawdzie winni odsiadują już wyrok ona jednak nie wierzy w ich winę. Rozpoczyna śledztwo.

Jest to nowa seria napisana przez autorkę, nie ukrywam najbardziej podobała mi się seria beskidzka/wiślańska autorki. Tutaj niestety nie zaiskrzyło do końca. Motyw zbrodni nie zaskoczył brak mi było tej zmowy milczenia, wprawdzie legenda o wiosce była dobra, potem się wszystko rozmyło. Niedosyt bo autorka potraktowała według mnie dwa aspekty po tzw. łebkach. Bardzo dobry opis zamkniętej społeczności – zmowy milczenia, obłudy, kłamstw i nagle nic, jakby sprawa kryminalna wyszła na pierwszy plan i dla mnie wszystko popsuła. Co do Dionizy, za dużo kobiety odgadującej wszystko, za mało kobiety z krwi i kości, taki bohater, który nie może się określić czy chce być herszt babą, czy kobietą geniuszem. Książka z rzędu lekki kryminał, do zapomnienia, a szkoda bo zapowiedź i opis mnie zachwyciły.

Bardzo dobra historia. Do tego zabawna dzięki niewyparzonej gębie głównej bohaterki. Za krótka, za mało mi było o mieszkańcach wioski i Mateczce, zabieram gwiazdkę za swój niedosyt.

Książkę wzięłam trochę z rozpędu, bo zaciekawił mnie tytuł, choć z tyłu głowy coś mi mówiło, że czytałam już coś Hanny Greń i mnie to nie powaliło. Jakież było moje zaskoczenie … rozwojem warsztatu autorki! Bo mimo, że nadal nie jestem fanką jej stylu pisania, to „Wioska kłamców” zostawia daleko w tyle „Uśpione królowe”. Jest tu i ciekawa intryga i interesująca bohaterka, środowisko policjantów opisane jest bardzo wiarygodnie, a dialogi przestały być sztywne i nijakie. Oczywiście jest parę wpadek, które czujny czytelnik od razu wyłapie (np. przeszukanie robione bez rękawiczek, a później zwracanie uwagi przełożonemu, że może zostawić ślady), ale jest o niebo lepiej.

Hanna Greń na swoim koncie ma już 11 kryminałów, w tym dwie książki z nowego cyklu o byłej policjantce Dionizie Remańskiej. Ja po "Wioskę kłamców" (pierwszy tom) sięgnęłam przy okazji premiery drugiego tomu i muszę przyznać, że jestem bardzo pozytywnie zaskoczona. Bardzo podobał mi się styl autorki – jest lekko, język jest prosty, dosyć potoczny, pełny humoru – szczególnie dużo znajdziemy go w dialogach. To nadaje lekturze lekkości i jako takiej pogody, mimo dosyć mrocznego gatunku do jakiego kwalifikuje się ta książka. Zaskoczyła mnie mocno główna bohaterka – jakoś wywnioskowałam, że była policjantka musi być przynajmniej w średnim wieku… Ale nie, Diona jest przed trzydziestką i zachowuje się odpowiednio do swojego wieku 😉 Śledztwo jest ciekawe i idzie w całkiem innym kierunku niż można by sądzić. Naprawdę bardzo fajnie czytało mi się tę książkę! Polecam wszystkich, którzy szukają lekkiego kryminału nieepatującego mrokiem i brutalnością!

"Wioska kłamców" to zdecydowanie lekki i przyjemny kryminał gdzie fani mocnych wrażeń mogą czuć niedosyt. Wątek obyczajowy jest tutaj wyjątkowo mocno rozbudowany, co absolutnie nie przeszkadza. Dzięki temu ksiązkę czyta się wyjątkowo szybko. Nie ma również męczących i przydługich opisów. Autorka mocno zarysowała relacje międzyludzkie oraz skupiła się na osobistych problemach bohaterów. Co jest to bardzo ciekawym i zaskakującym elementem. Sama fabuła nie jest zbytnio skomplikowana mimo wszystko jest naprawdę ciekawa i zdecydowanie chce się poznać zakończenie. Z pewnością sięgnę po kolejne tomy serii.

Dziś zabieram Was na emocjonującą przygodę do Wioski Kłamców. Gotowi?

Nic nie jest tu takim, jakim się wydaje. Niewyjaśnione morderstwo, sekrety, tajemnice z przeszłości.. Nad tą specyficzną wioską wisi pradawna klątwa strzyg. Jednak czy w starych legendach tkwi ziarno prawdy? Mieszkańcy są o tym przekonani. Zatem na wstępie mogę Wam zagwarantować, że fabuła powieści rozgrywa się w niebywale oryginalnym miejscu.

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Hanny Greń i jestem bardzo usatysfakcjonowana. Książkę czyta się przyjemnie, akcja rozwija się niespiesznie, aczkolwiek niemal od razu wciąga jak nowiutki odkurzacz :)

Szczególnie przypadła mi do gustu kreacja bohaterów, każdy z nich jest wyjątkowo dopracowany. Nie ma tutaj miejsca na mdłe, szablonowe charaktery. W Wiosce Kłamców żyją postacie z krwi i kości, zatem nie ma szans na nudę. Powieść działa kojąco na kiepski humor, ponieważ dialogi pełne ciętych ripost oraz niektóre zwariowane sytuacje, sprawiają że można się pośmiać. Główną bohaterkę, Dionizę polubiłam od samego początku. Odeszła z policji, gdyż pewne sytuacje doprowadziły ją nas skraj wytrzymałości. Jest kobietą po burzliwych przejściach, która usilnie poszukuje w życiu nowej drogi. Postanawia rozwikłać zagadkę morderstwa ojca. Jej podróż do Strzygomia można uznać jako próbę pogodzenia się z przeszłością oraz nadaniu przyszłości nowego znaczenia.

Otoczka książki buduje niepowtarzalny klimat, gdyż delikatnie dotyka świat...

Dioniza Remańska stoi właśnie na rozstaju dróg, bowiem odeszła z pracy w policji. Jednak w jej życiu nie ma miejsca na nudę. Od pewnego czasu bowiem zastanawia się nad tym, kto zabił jej ojca. W końcu stwierdza, że sama musi się tą sprawą zająć, oczywiście, nieoficjalnie i pod przykrywką.
Była policjantka odwiedza Wioskę Kłamców. Okazuje się, że oskarżeni o tę tajemniczą zbrodnię już zostali aresztowani. Ale Dionizie coś tu nie pasuje i nie wierzy w ich winę. Zaczyna zadawać niewygodne pytania, ale nikt nie chce z nią rozmawiać (oprócz małżonek skazańców). Czy dziewczynie uda się rozwikłać tę sprawę?
Jakiś czas temu miałam okazję przeczytać “Więzy krwi”. Jak się później okazało, był to drugi tom przygód Dionizy Remańskiej, czyli pewnej siebie byłej policjantki, która nie potrafi na zawsze zerwać ze sprawami kryminalnymi i ich prowadzeniem. Już raczej się przyzwyczailiście do tego, że przygodę z danym cyklem mam zazwyczaj okazję rozpoczynać od kolejnych części, a nie pierwszej (jak robi każdy poważny czytelnik). Teraz więc przyszedł czas na tom 1 tej serii, który miałam okazję otrzymać w ramach booktouru prowadzonego przez @mamba_reads. I już na wstępie muszę stwierdzić, że drugi tom był lepszy pod tym względem, że w nim autorka bardziej się skupiła na śledztwie i sprawie kryminalnej. Natomiast w “Wiosce kłamców” czytelnik poznaje lepiej sposób postępowania Dionizy, jej osobiste życie, tutaj Hanna Greń bardziej się skupia na mieszkańcach tytułowej wioski, na ich e...

Strzygom. To owiana legendą wioska, odizolowana społeczność, której mieszkańcy są potomkami strzyg i przestępców. Brzmi intrygująco? A to dopiero początek. Bo właśnie w tej małej miejscowości dochodzi do zbrodni. Ginie miejscowy komendant policji, a dwóch mężczyzn ze Strzygomia zostaje oskarżonych i skazanych.

Diona, była policjantka i córka komendanta, ma wątpliwości odnośnie ich winy, mimo, że narzędzie zbrodni i świadkowie za tym przemawiają. Jednak komu mogłoby zależeć na wrobieniu właśnie ich i jaki miałby motyw by zamordować jej ojca?

Dziewczyna decyduje się na przyjazd do Strzygomia, by dojść prawdy i uchronić przed długoletnim więzieniem dwóch niewinnych, jej zdaniem, ludzi.

Kto w wiosce kłamców kłamie, a kto mówi prawdę? Ile tajemnic i nieporozumień tkwi w tej niewielkiej społeczności? Jak wiele złego może wyrządzić brak dialogu i ludzkie pomówienia?

Pytań co niemiara, a odpowiedzi na nie, w tej hermetycznej, zamkniętej na obcych miejscowości trudno będzie zdobyć. Czy Dionie uda się odkryć prawdę?

Bardzo spodobało mi się ciekawe połączenie legendy z dalekiej przeszłości, mającej jednak wielki wpływ na losy mieszkańców, z zajmującym śledztwem.

U autorki niezmiennie też cenię umiejętność łączenia wątku kryminalnego z obyczajowym. I tu, prócz zagadki kryminalnej, zaglądamy w prywatne życie bohaterów poznając ich lęki i pragnienia. Również Diona dowie się wiele o swoich przodkach. Czy pogodzi się z własną przeszł...

Małe wioski mają to do tego,że każdy wszystko wie o innych mieszkańcach.
Taką wioską jest też Strzygom, choć tutaj 2 lata wcześniej miało miejsce zabójstwo komendanta policji i osoby za to odpowiedzialne
zostały skazane to jednak dużo osób nie wierzy w ich winę pomimo naocznego świadka,który wskazał morderców.

Diona przyjeżdża do wioski gdzie mieszkają rodziny skazanych aby rozwiać swoje wątpliwości. Tym zabitym bowiem był jej ojciec,z 
którym nie utrzymywała kontaktu ale za wszelką cena chciała sama zbadać tą sprawę gdyż ona także była policjantką.
W toku jej prywatnego śledztwa na jaw wychodzą nowe motywy i skrywane tajemnice.
Gdy ktoś zabija jedyną osobę,która twierdzi że wie kto stał za tamtą zbrodnią Diona wie,że nie wyjedzie póki nie zamknie tej sprawy.
Pomagają jej policjanci choć nie może być pewna czy nie mają oni żadnych powiązań i sami nie stoją za tymi sprawami.
Musi jednak komuś zaufać.. Czy zaufa odpowiednim osobom?

Jest to moja pierwsza książka tej autorki i na pewno nie ostatnia. Czytając ją czułam się jakbym tam była.
Nie mogłam się oderwać bo autorka świetnie zbudowała napięcie, mogłam razem z Dionom odkrywać motywy jakimi kierował się
sprawca.
Trzyma w napięciu i nie można jej odłożyć gdyż jak najszybciej chce się poznać prawdę. 

Ciekawy kryminał, mimo że nie ma tam krwawych scen. Mroczna okładka już przyciąga czytelnika.
Dioniza po odejściu z pracy w policji postanowiła odszukać zabójcę swojego ojca. Jego zagadkowa śmierć od pewnego czasu nie dawała jej spokoju. Wprawdzie oskarżeni o tę zbrodnię zostali już skazani na długie lata w więzieniu, jednak Dioniza nie wierzy w ich winę. Przyjeżdża do wioski, w której mieszkają rodziny skazańców, by przeprowadzić prywatne śledztwo. Jego wyniki okazują się zaskakujące. Kłamstwa mieszkańców sprawiają, że Dioniza zastanawia się, czy uda jej się odnaleźć zabójcę. Czego dowie się prowadząc prywatne śledztwo po kilku latach? Jakie tajemnice ukrywają mieszkańcy?
Zachęcam udać się do wioski kłamców!

Witajcie kochani, co u Was?? Ja w pełni korzystam z urlopu⛰, ale nie brakuje czasu na książki😊 Ostatnio miałam okazję przeczytać "Wioska kłamców" autorstwo Hanny Greń W ramach #booktour u @wez_przeczytaj

Poznajemy historię Dionizy Romańskiej, która służbę w policji ma już za sobą, ale mimo tego pragnie rozwikłać zagadkowe morderstwo swojego ojca. W tym celu udaje się do wioski Strzygom. Jedyne co napotyka na miejscu, to powtarzające się kłamstwa i intrygi mieszkańców. Co prawda, ktoś za tę zbrodnię został juz oskarżony i skazany, jednak Nasza bohaterka widzi w tym drugie dno. Czy uda jej się rozwiązać zagadkę tajemniczej mieściny i kto, tak naprawdę kryje się za tą zbrodnią?

Książkę czyta się szybko i lekko, ponieważ nie jest zbyt zagmatwana, a wszystko jest dość przewidywalne. Mnie osobiście nie porwała, ale podobały mi się wzmianki o słowiańskich legendach. Było to moje pierwsze spotkanie z autorką. Czas poświęcony na przeczytanie powieści nie był stracony, jednak nie była to lektuta, którą mogłabym z czystym sumieniem polecić. Jednak, jak wiadomo, ile ludzi, tyle opinii😊