Pięć i pół śmierci

Doskonały, wielowątkowy kryminał. Intryga kluczy, zwodzi i zastanawia. Jak wszystkie książki Autorki, dostarczyła wiele przyjemności podczas czytania i wzbudziła emocje.

To moje pierwsze spotkanie z autorką, do tej pory czytywałam tylko recenzje, zazwyczaj pozytywne, więc skusiłam się na osobiste zaznajomienie.
Nie ukrywam, że jestem zadowolona, polubiłam bohaterów, byli normalni, policjant nawet mający jakieś problemy rodzinne, ale nie topiący smutków w alkoholu i zachowujący się jak normalny człowiek, to bardzo pozytywny bohater. ;) Ciekawy pomysł, dobrze poprowadzona narracja, zarazem ogromny realizm, niestety, tak często wygląda rzeczywistość, nie tylko na komisariatach i w prokuraturze... Złapałam się na myśli, że chyba chciałabym jeszcze o tych bohaterach poczytać, zmieniam się w czytelniczkę seryjną.

„Pięć i pół śmierci"... Przyznajcie, że już sam tytuł jest intrygujący. No bo jak to? Pół śmierci? To w końcu ktoś zginął, czy nie? A poza tym mamy jeszcze pięć innych przypadków, które wcale nie są znowu tak do siebie podobne i każdy z nich chcemy lepiej poznać.

Zaczyna się dość specyficznie, bo od dwóch sióstr, które spotykają się po latach i tak naprawdę nie są tym faktem zbyt zachwycone. Próbowałam z początku połączyć je z kolejnymi wydarzeniami, które po sobie następowały, jednak szybko wciągnęłam się w kolejne historie, które serwuje nam autorka, a tych mamy pełen wachlarz. W końcu musimy doszukać się tych pięciu i pół śmierci, prawda?

Fabuła prowadzona była lekko i przyjemnie. Nie nudziłam się, bo nie pojawia się w tej książce nic, co byłoby nieistotne, a zwroty akcji były zaskakujące. Lubię w kryminałach to, że mimo tak wielu poznanych już podobnych książek, autorka potrafi sprawić, że rozwiązanie nie jest takie oczywiste. I w tym przypadku tak było. Były tajemnicze morderstwa, był element zaskoczenia, było stopniowanie napięcia, byli wyraziści bohaterowie, dzięki którym ta opowieść nabrała kolorów. Potrzebowałam jednak chwili, by wciągnąć się w tę książkę. Nie była to między nami miłość od pierwszego wejrzenia, ale z każdym kolejnym rozdziałem rosły emocje, a z nimi moje zainteresowanie.

„Pięć i pół śmierci" to naprawdę dobry kryminał, po który warto sięgnąć. Myślę, że będziecie się dobrze bawić próbując odnaleźć się w tym zawiłych mom...

Pięć i pół śmierci - Hanna Greń

Pewnego dnia w domku w ośrodku działkowym zostaje odnalezione ciało nastolatka.
Zazębia się to ze znalezionym ciałem prawdopodobnie samobójcy, który powiesił się na drzewie.
Komisarz Izabela Reglińska i podkomisarz Wiktor Duranowicz Maja to doświadczeni policjanci, jednak te dwa śledztwa zazębiają się ze sobą i maja oni trudna zagadkę do rozwiązania. Tym bardziej, ze co chwile ktoś podważa ich kompetencje.

Dochodzi tez do spotkania dwóch kobiet, jak się okazuje sióstr rozdzielonych za dziecka. Zyta i Julitta bardzo się od siebie różnią. Zyta jest powściągliwa i skryta, za to Julitta chce wykorzystać siostrę, by zrealizować swój plan, a ze sa bardzo podobne, nikt nie powinien się zorientować która z nich jest którą.

Wszystko wskazuje na to, ze to będzie trudne dochodzenie dla policji…. A morderca wydaje się być o trzy kroki przed nimi….


To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Pani Hanny Greń. Przyznam, ze byłam zaciekawiona co znajdę w książce, tym bardziej ze sam opis mnie zaintrygował, a okładka przeważyła na korzyść i z ciekawością sięgnęłam po ta pozycje.
Jeśli chodzi o sam styl pisania, autorka dołożyła starań i czytało się dość lekko i nie męczyłam się. Nie było zbędnych opisów, czy tez wymuszonych, a nawet abstrakcyjnych sytuacji.
Sama fabuła została poprowadzona w sposób pokrętny i kiedy już mniej więcej w połowie myślałam, ze już wiem, okazało się, ze Pani Hanna zrobi...

Kryminały Pani Hanny Greń to gwarancja przyjemnego stylu, ciepłego humoru i sporej dawki fabularnego galimatiasu, takiego, którym autorka radośnie wodzi za nos czytelnika, jak również zagubionych policjantów. 🤭

Jeśli lubicie rozwiązywać zagadki kryminalne, ale niekoniecznie gustujecie w mrocznych, brutalnych opowieściach - “Pięć i pół śmierci“ będzie doskonałym wyborem. Nowy tytuł Hann Greń to intrygujący kryminał, doskonały na spokojny weekend.

Powieść zaczyna się “przypadkowym” spotkaniem rozdzielonych w dzieciństwie sióstr. Już po kilkunastu minutach okazuje się, że Zyta i Julitta zbyt się różnią, by znaleźć wspólny język. A jednak przebojowa Julitta bardzo chce kontynuować znajomość, tylko jaki przyświeca jej cel?

Komisarz Izabela Reglińska i podkomisarz Wiktor Duranowicz zajmują się sprawą znalezionego w parku nastolatka, początkowo zaklasyfikowaną jako samobójstwo. Jednak coś nie daje im spokoju. Wkrótce przekonają się, że się nie mylili, a i morderca nie powiedział jeszcze ostatniego słowa..

Tradycyjnie już u tej autorki - dochodzenie przeplata się z rozwojem warstwy obyczajowo-społecznej. Poznajemy bliżej bohaterów, odkrywając stopniowo zarówno cechy ich charakterów, jak i kierujące nimi pobudki. “Pięć i pół śmierci” niesie za sobą sporo wątków, ale ta pozorna zawiłość, prowadzi czytelnika do klarownego, przemyślanego rozwiązania.

Dla ...

Wolicie lekkie czy krwawe i brutalne kryminały?

Ja lubię Wydana przez @czwartastronakryminalu (#współpracabarterowa ), najnowsza książka @hanna.gren.pisarka zabierze was w ślad za mordercą, który wydaje się być totalnie nieuchwytny.

W tle znajdziemy zwykłych ludzi, komisariat, w którym nie każdy przykłada się do swojej pracy i dziwny ciąg zdarzeń, przez co nasi policjanci są, delikatnie mówiąc, zdezorientowani.

Wszystko to czyta się przyjemnie, lekko i z dużym zainteresowaniem.

Jedyny malutki minusik to przesłuchanie na końcu - wyszło odrobinę mało realnie.

Książka jest idealna na lżejsze czytanie, nie ma tu konieczności ciągłego wczytywania się w szczegóły. Morderca zostaje odkryty dość szybko, co nie zmienia faktu, że do samego końca trzyma nas chęć poznania całości.

Hanna Greń to kolejna autorka, której książki biorę w ciemno. Nie zawiodłam się na żadnej do tej pory i za każdym razem niesamowicie wciąga mnie opowiadana przez nią historia. Moim zdaniem, jej książki są nie tylko rozrywką, lecz każda z nich wnosi coś wartościowego, skłania także do refleksji. A na dodatek dawka specyficznego humoru równoważy wiele dość nieprzyjemnych spraw. A komentarze dotyczące bieżącej polityki nie są zbyt nachalne a nawet często bardzo trafne.
Książka "Pięć i pół śmierci" to również tak zwana nieodkładalna lektura.

Nie sięgam po powieści obyczajowe, nie jestem też fanką kryminałów, w których więcej życia prywatnego bohaterów niż wątków związanych z intrygą. Jednak od każdej reguły są wyjątki i pewnie właśnie dlatego taką przyjemność daje mi twórczość Hanny Greń. Na żadnej jej książce się nie zawiodłam, za to przy każdej miałam poczucie, że przeczytałam coś wartościowego. Lubię tę lekko humorystyczną otoczkę wokół naprawdę paskudnych spraw, cenię też niezwykle trafne komentarze dotyczące bieżącej sytuacji społecznej.

"Pięć i pół śmierci" to powieść, która szczególnie się nie wyróżnia. Nie jest to jednak zarzut, bardziej chodzi mi o to, że ci, którzy znają twórczość Hanny Greń, się na niej nie zawiodą, bo odnajdą w niej wszystkie elementy charakteryzujące tę pisarkę. Ja po przeczytaniu kilku stron poczułam się niezwykle komfortowo, wręcz jak w domu, wszystko było tak cudownie znajome.

Początkowo zupełnie nie wiedziałam, czego się spodziewać. Przypadkowe spotkanie sióstr rozdzielonych w dzieciństwie nie wydawało mi się w żadnym wypadku punktem wyjścia do takiej intrygi kryminalnej, jaką zaserwowała nam autorka. Myślałam, że będziemy raczej kręcić się wokół przeszłości obu kobiet, tym bardziej, że niezwykle się różniły. Dość naturalnie większą sympatię zaczęłam odczuwać do Zyty i z zainteresowaniem odkrywałam jej umiejętności, które wykorzystywała, by dowiedzieć się czegoś na temat Julitty.

Jednak mimo naprawdę ciekawej warstwy obyczajowej, to ta kryminaln...

Dwa lata temu, będąc na Targach Książki w Poznaniu byłam na panelu dyskusyjnym Hanny Greń, niezwykle ciepła osoba, wtedy obiecałam sobie częściej sięgać po jej książki i na obietnicach się skończyło, na szczęście ta powieść przewinęła mi się na Legimi i stwierdziłam, że pora zacząć realizować dane sobie słowo.
Dwie siostry, rozdzielone w dzieciństwie spotykają się przypadkiem w środku miasta, Zyta się cieszy z tej sytuacji, Julita niekoniecznie, chociaż rodzi się w niej plan wykorzystania siostry do swoich celów, pod przykrywką troski wysyła ją do Szczyrku na wczasy.
W tym czasie dochodzi do samobójstwa młodego chłopaka, za chwilę zostaje znalezione ciało zamordowanego nastolatka, te sprawy nic nie łączy ale nos komisarz Izabeli Reglińskiej i podkomisarza Wiktora Duranowicza mówi co innego. Sprawy zaczynają się komplikować, kolejne niejasne samobójstwo, utrudnianie śledztwa, tu nic nie jest łatwe, tym bardziej, że ktoś nieustannie podkopuje kompetencje śledczych.
Kryminał z wątkami obyczajowymi to taki swoisty styl autorki, nie funduje czytelnikowi rozlewu krwi, akcja jest wyważona ale trzyma w napięciu i wciąga. Nie brakuje też wielowątkowości co sprawia, że ciężko jest rozwiązać sprawę i domyślić się kto jest zabójcą, Pani Hania nawet nie próbuje tego ułatwić bawiąc się wątkami co wychodzi tylko książce na plus. Ta historia wciąga bez reszty, ile razy chciałam ją odłożyć, a ciągle mówiłam sobie jeszcze tylko jeden rozdział i wchodziło następnych pięć.
T...