Wyszukiwarka

“Pięk­na dziew­czy­na Be­stię po­ślu­bi­ła, Nie wie jed­nak, że błąd po­peł­ni­ła. Oca­lić bo­wiem ni­ko­go nie zdoła, Bo Po­twór wciąż czyha, czeka i woła.”

“Dla­cze­go w po­go­ni za szczę­ściem je­ste­śmy tak ślepi i głusi? Nie do­strze­ga­jąc pięk­na ulot­nych chwil, nie chwy­ta­jąc się ra­do­ści bie­żą­ce­go dnia, prze­bie­ga­my obok nich w go­ni­twie za nie­uchwyt­nym. Igno­ru­jąc tu i teraz, wciąż wy­glą­da­my przy­szło­ści i brnie­my ku niej, nie roz­glą­da­jąc się na boki.”

“Pro­tek­to­rat jest wszyst­kim, co zna­cie. Ale kiedy by­li­śmy bar­dzo mło­dzi, mie­li­śmy szan­sę zo­ba­czyć, jaki był świat przed Znie­wa­gą. Było w nim pięk­no wol­no­ści. Wła­ści­wie to uwa­żam, że to naj­bar­dziej ide­al­na forma pięk­na: być w sta­nie my­śleć swo­bod­nie i być sobą. Ale to pięk­no, które wy­ma­ga ogrom­nych ofiar.”

“– Dzię­ku­ję za ten wie­czór – po­wie­dział po­waż­nie, pa­trząc jej głę­bo­ko w oczy.
– To ja dzię­ku­ję – od­po­wie­dzia­ła rów­nie po­waż­nie. – Dzię­ki tobie znowu po­czu­łam się…
– Pięk­na? – wtrą­cił. – Nie­zwy­kła? In­te­re­su­ją­ca?
Pa­trzy­ła na niego przez chwi­lę.
– Tak. Chyba tak.
– Po­win­naś pa­mię­tać, że taka wła­śnie je­steś. Za­wsze. Że nie mu­sisz sobie tego przy­po­mi­nać. To po pro­stu ty.
Znowu za­mil­kła.
– Cóż. Dawno nikt mi tego nie mówił – szep­nę­ła w końcu z opusz­czo­ną głową.
– Nie cho­dzi o to, żeby ktoś mówił. Cho­dzi o to, żebyś ty to wie­dzia­ła.”