Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "poza lecz i oddaja", znaleziono 159

Deska nie oddaje ciosów.
Dorastanie polega na oddalaniu się od rodziców.
Łatwo oddawać milion dolarów, którego się nie ma.
(...) że książki z biblioteki trzeba zawsze oddawać w terminie.
Pan mi nie wierzy, ale ja wiem, że mgła nie oddaje tego, co uznała za swoje.
Bierz co się da, i nie oddawaj nic, dopóki cię do tego nie zmuszą (...).
Morze takie już jest, po jakimś czasie oddaje wszystko, szczególnie zaś wspomnienia.
Wszystko, co wydawało się tak blisko, teraz oddalało się w mrocznej przestrzeni niebytu.
Ludzie zazwyczaj nie oddalają się zbytnio od znanych okolic.
„Serce powinno trzymać się w środku. Nie można go chronić, jeśli komuś je oddajesz. ”
Poznawanie trwa krótko a oddalanie całe życie.
Nie musimy oddawać naszego szczęścia w niczyje ręce. I to jest właśnie najpiękniejsze.
Śmierć nie jest łatwą dziewczyną. Odmawia tym, którzy jej pragną, oddaje się tym, którzy ją odtrącają.
Czasami banalne prawdy oddają rzeczywisty stan rzeczy.
Albowiem silne ramię prawa niechętnie oddaje to, co już schwytało.
Ci, który chętnie biorą, równie niechętnie oddają, kiedy potrzeba ich pomocy.
(...) wszechświat oddaje nam co najmniej dwa razy tyle, ile nam zabrał.
...ciało zdawało się błagać życie, żeby wreszcie odeszło- oddając mu wolność.
Wielkość wymaga poświęcenia. To, komu się coś poświęca, nie liczy się tak bardzo, jak to, co oddaje się w zamian.
Właśnie to, co wiedziałem, oddalało mnie stokroć bardziej od moich towarzyszy niż to, czegom zapomniał.
Przy ogrodzeniu wyrosły irysy, piwonie, dalie -
takie, co kradną oczy i już nie oddają.
Nie podałem mu ręki. I to nie ja nie podałem mu ręki. I nie ja się od niego oddalałem. Oddalało się od niego coś znacznie głębszego i ważniejszego niż ja, pyłek w obliczu wszechświata. Oddalało się od niego coś ogromnego i potężnego, coś, co płakało i wyło we mnie, co szlochało i łkało z zaświatów. Wielki ból, jęk i cierpienie odwracało się od niego i szło przed siebie. I żal, straszny, porażający żal.
Oddalali się w kierunku wyjścia, a mi dudniło w uszach "głupia baba". I to była prawda.
"Prawdziwą radość osiągamy wtedy, kiedy uczymy się oddawać, ofiarowywać, wyrzekać się dla kogoś."
Ci, którzy oddają się życiu bez reszty, nie znikają całkiem. Śmierć jest wobec nich bezsilna, przegrywa...
Bogowie cię zawiedli. Nie było ich, kiedy ich potrzebowałeś. I tyle, to wszystko. Oddawać im teraz cześć to jak klękać przed zbójami i mordercami.
Zawsze tak robicie. Odmawiacie mężczyznom, którzy was kochają, aby pewnego dnia wziąć sobie kogoś, kto na to nie zasługuje. - Zasługiwać? Co to ma z tym wspólnego? My, kobiety, nie oddajemy się nigdy dlatego, aby wynagradzać Bóg wie kogo za zasługi. Oddajemy się, bo czujemy potrzebę oddania się.”
Codziennie zdarza się coś nowego: wydarzenia, sytuacje, emocje. Dawne sprawy i historie oddalają się od nas coraz bardziej.
Nigdy nie oddajesz serca na zawsze - od czasu do czasu pożyczasz je tylko. Jakżeby inaczej mozna było odebrać je bez pytania?
-Jeszcze raz? Dla widowni?- w jego głosie nie słyszę gniewu. Brzmi głucho, co jest jeszcze gorsze. Chłopiec z chlebem już zaczął się ode mnie oddalać.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl