Wyszukiwarka

“Powinieneś uważać, bo jeszcze śmierć dogonisz.”

“Oby pech wlókł się za tobą przez całe życie, lecz nigdy cię nie dogonił.”

“Lata mijały, życie niosło tyle innych kłopotów, że nie miała sił rozpamiętywać. Zabrakło też czasu na wspominanie ojca. Teraz życie ją dogoniło, przejechało i wyrzuciło obolałą na pobocze.”

“Zabrnęliśmy w ślepy zaułek, wpadliśmy w schemat, rutynę, przytłoczył nas nadmiar obowiązków. Zagonieni i zajęci zaspakajaniem potrzeb innych, zapomnieliśmy o sobie, i o tym, co nas łączyło.
(...)
Życie dogoniło sztukę. A później proza życia zabiła wszelką jego poezję.”

“- I co? Nawet tu cię dogoniła?
- Co? - Damian nie zrozumiał jego słów.
- Przeszłość. To przed nią uciekłeś w Bieszczady, prawda?
- A tak... Cóż, przeszłość zawsze cię dogoni, nieważne, jak daleko uciekniesz. Ale dziś jestem gotowy stawić jej czoła - odparł zgodnie z prawdą.”

“Naiwność nasza jest dość sobie rozgarnięta, a dziewictwo od dawna fruwa z wiatrem. Są to dwie rzeczy, których niepodobna mieć dwa razy; co bądź byśmy nie czynili, nie dogonimy ich, nie ma bowiem w świecie nic, co by szybciej biegło niż dziewictwo, które poszło w diabły, i złudzenia, które ulecą.”

“Co mu się przydarzyło? - zadumał się na głos Magnus. - Niech się zastanowię. Ukradł rower i jeździł nim po Trafalgar Square, ani razu nie korzystając z pomocy rąk. Próbował wspiąć się na kolumnę Nelsona i stoczyć z nim walkę. Potem na krótki czas straciłem go z oczu i zanim znowu go dogoniłem, zawędrował do Hyde Parku, gdzie brnął przez Serpentine z szeroko rozłożonymi rękami i krzyczał: "Kaczki, przyjmijcie swego króla!".”

“Ruchome piaski
Między nami
I my
Podzieleni słowami
A połączeni uczuciami
Tak różni
A jednocześnie tak podobni
Gdy tylko mówimy o miłości
Gdy wszystko wydaje się być poza kontrolą
Jeszcze mocniej ściskasz moją dłoń
Nasza miłość
Nigdy nie przepadnie
Bo twoje serce zawsze mnie przygarnie
Nikt jej nie przegoni
Bo ty zawsze mnie dogonisz
Czasem możemy czuć się samotni
Lecz i tak ze sobą jesteśmy złączeni
Ruchome piaski między nami”

“Gdy zaczęła się wypowiadać o uchodźcach, że powinno się ich  zagonić do pracy za 1 euro na godzinę (w Niemczech często do  tzw. 1 euro Job kierowane są osoby bezrobotne, które pobierają  świadczenia socjalne), żeby nie stali całymi dniami w grupkach  bezczynnie, myślałam, że eksploduję. Sama narzekała, że pracuje  za 10 euro na godzinę. W czym taki uchodźca jest gorszy od niej, 
że ma zarabiać jedną dziesiątą tego co ona? Znając swój temperament, postanowiłam się nie wtrącać. Sama byłam obcokrajowcem. Być może mnie też z ogromną chęcią pogoniłaby do pracy za  1 euro na godzinę.”