Wyszukiwarka

“Po jakim czasie wygasają złe wspomnienia? Jak długo czuje się gorycz porażki, rozczarowania i zdrady? Chyba kilka lat. To ból, który mrozi, żrąca nienawiść, która choć nie podsypywana świeżym drewnem, przeciwnie: udeptywana i gaszona, wciąż roznieca się na nowo, tli się i snuje wąską, giętką smużką.”

“Z Seulu Pjongjang wygląda jak wiszący nad Półwyspem złowieszczy cień, oddalony o dwieście kilometrów, tak bliski, ale niedający się dotknąć. Po dekadach takiej tęsknoty w narodzie budzi się rozgoryczenie. Ludzie wciąż rozpamiętują stratę, jak nieuleczalną chorobę, nieusuwalny zawód i ból. Mogą się tylko zastanawiać, co się stało z życiem, które mieli razem prowadzić. Dla tych z nas wychowanych przez matki i ojców, którzy doświadczyli takiej traumy na własnej skórze, przerwanie tego rozpamiętywania jest niemożliwe.”