Witam wszystkich serdecznie Mam na imię Iwona, lubię, gdy moje ręce cały czas są zajęte.
Nauczyłam się cieszyć i doceniać to, co miałam, co mam i już się cieszę na to, co los mi przyniesie (chociażby dlatego, że cały czas zegar tyka).
Mój bart ma 5 lat (niedługo 6) i aktualnie jest na etapie samodzielnego czytania książek o Franklinie.
A ona z każdym dniem kurczyła się w sobie, chcąc schować gdzieś cały swój ból.
Stała, cała dygocząc się.
Stała, cała dygocząc się.
Stała, cała dygocząc się.
Stała, cała dygocząc się.
Stała, cała dygocząc się.
Stała, cała dygocząc się.
Stała, cała dygocząc się.
Stała, cała dygocząc się.
Stała, cała dygocząc się.
Stała, cała dygocząc się.
Stała, cała dygocząc się.
Stała, cała dygocząc się.
Stała, cała dygocząc się.
Stała, cała dygocząc się.
Stała, cała dygocząc się.
Stała, cała dygocząc się.
Stała, cała dygocząc się.
Stała, cała dygocząc się.
Stała, cała dygocząc się.
Codziennie rano zastanawiałam się, co mną wtedy kierowało.