Wyszukiwarka

– pytałam przerażona do czarnej postaci, która nagle pojawiła się obok mnie.

Miał na sobie grafitowy prochowiec i czarny kapelusz.

Kilka lat później ta sama choroba zabrała starszą siostrę – Johanne Sophie.

– Na tle czarnej jak heban twarzy, wyszczerzone w złośliwym uśmiechu zęby Nastasena wydawały się nienaturalnie białe.

Jeden z nich, taki z czerwonym krawatem, cały czas zaglądał przez okno i kręcił głową, jakby coś mówił.

W koszmarach wręczał mi różę, czarną różę.

Idealnie okrągła piłka w biało czarne łaty, toczona linią prostą, stała się dla niego relikwią niezbędną dla normalnego funkcjonowania.