Kosmate płatki śniegu policzki łaskoczą, Białą, zwiewną koronką zasłaniają oczy, Do światła latarni jak ćmy przyfruwają Wszystkie barwy i dźwięki puchem otulają. – Mróz srebrem już okna zdążył pomalować, Leśny strumyk skryła pokrywa lodowa, Wiatr północny szalejąc, nawet myśli mrozi, Wznieca nawałnice, w kominach zawodzi. – O zimie marzyłam, ale nie o takiej, Co ery lodowcowej jest złowróżbnym znakiem, Chciałam powietrza rozbłysków pełnego, Skrzenia śniegu, smugą słońca muśniętego. – Marzenia, jak pstre piórka, z wichrem uleciały, Ziemia drzemie trwożnie pod przykryciem białym, Zanim wzbudzi ponowną na lepsze nadzieję, Oszronione smutki nad ogniem ogrzeję….
