marta m.

śmiem twierdzić, że pozytywnie odmóżdża. w sam raz do czytania w kolejce i parskania śmiechem w czyjeś plecy ^^ choć żadne z tego arcydzieło.

książka tak odrealniona, że aż nie da się czytać. Werter - ta ciapa zupełna - wraz z jego Weltschmerzem niestety do mnie -zupełnie (!)-nie przemówił. godniejszy polecenia jest "Faust".

wyjątkowo nie podzielam ogólnego niezadowolenia z treści tej oto książki, mi zapadła w pamięci (pozytywnie!), i przez dłuuuugi czas po jej przeczytaniu snułam myśli jak to by było być rozbitkiem ^^ dobra jako aktywator wyobraźni, no i co by nie mówić - klasyk.

sam pomysł na cykl ciekawy i oryginalny, ale to chyba jedyny powód dla którego można by sięgnąć po książki Cordera. w sam raz na jedno popołudnie, i/lub dla dziecka, które kocha lwy :)

niby zwykła lektura, a myślałam, że oszaleję. bezsensowna, pseudo-filozoficzna, ani wzruszająca,ani tym bardziej jedna z najciekawszych zjawisk w litera.. tfu! nawet nie dokończę tego zdania. śmiem twierdzić, że brak tu drugiego dnia, a jak już jest to raczej "denko" =.=

tak jak dla większości "Mały Książe" tak dla mnie cykl Opowieści z Narnii jest wyjątkowy i magiczny. Nie zgadzam się ze stwierdzeniami, że jest to książka dla dzieci, tak samo nie zgadzam się ze stwierdzeniem, że o niskim poziome tych książek świadczy zbyt widoczna różnic/rozgraniczenie między dobrem a złem. Są to książki o prostym, ale pięknym prz...

seria jedyna w swoim rodzaju, stanowczo magiczna,oryginalna, ciekawa i godna polecenia. często do niej wracam, bo rzadko spotyka się tak dobre trylogie :)

po przeczytaniu wetkniętego do jakiejś gazety fragmentu tej książki, a następnie przeczytaniu (uwaga,uwaga) 2 rozdziałów przerwałam, bo stwierdziłam,że szkoda mi, że się tak wyrażę - mojego mózgu - żeby zrobić z niego papkę. opinia zresztą potwierdzona przez moich przyjaciół "farmaceutów". ta książka prezentuje, dwoma słowami: niskie loty.

seria ta jest przykładem "funkcji malejącej". każda następna książka jest nudniejsza i bardziej sztampowa (ale za to ma dłuższy tytuł (!) )

zbyt "pachnie" infantylizmem, dialogi dość ubogie/mierne, choć fabuła zapowiadała się nieźle... wszystko słodko, pięknie (choć, żeby nastolatkowie nie marudzili- quasi buntowniczo) jak na Pattersona przystało ^^

powiem tak: krzepiące ^^ no i w sam raz dla dzieci ;)

kiepskie, kiepskie, kiepskie, tak samo jak poprzednie części. niestety.

na pewno książka nie dla wszystkich i nie dla niedoświadczonego czytelnika. dla mnie: powalająca na kolana i - co tu dużo mówić - genialna.

zgadzam się, że to przepiękna trylogia i na długo zostaje nie tylko w głowie,ale i w sercu :)

niby dobra. ale... gdzie tu główny bohater? postać wokół której organizuje się fabułę? na pewno nie jest nią Lorkin, może to i dobrze, bo na razie na główna postać się nie nadaje...

niestety jak prawie wszystkie książki na ten temat dość naiwna i pretensjonalna.

nie tylko świetna książka dla dzieci, poza tym oddaje urok Szwecji. a obok tego nie potrafię przejść obojętnie ;)