Krótko o tym, jak w dobrej wierze unieszczęśliwić bibliotekarkę i bibliotekę

Chciałabym, żeby moja biblioteka była tak fajnie zorganizowana jak twoja. Serio. Chciałabym.

Moja bazowa biblioteka zbiera książki nawet starsze niż 2000, oczywiście bez grzybów, mchów i paproci i innych takich, i raz do roku robi giełdę (dary plus wycofywane egzemplarze). Czasem można upolować naprawdę ciekawe rzeczy za 3 polskie złote. :)

To zależy od polityki biblioteki - na przykład my mamy prikaz, żeby przyjmować książki wydane po 2000 roku. Czyli takie maks dwudziestoletnie. :)

Dwudziestoletnie to i tak nieźle. Chociaż ja w znajomej bibliotece kiedyś nieśmiało zapytałam, czy wezmą książkę z lat dziewięćdziesiątych, a pani bibliotekarka strasznie się ucieszyła - naprawdę! - bo "mamy to samo wydanie, tylko strasznie zniszczone, to podmienię egzemplarz na lepszy!" Więc i tak bywa.

Egzemplarze recenzenckie po korekcie normalnie bym oddawała (i przyjęła) do biblioteki. Te przed korektą - różnie. Musiałabym najpierw taką książkę przeczytać, zanim puściłabym ją dalej. ;)

Też kiedyś wszystkie podpisywałam, ale od jakiegoś czasu tego nie robię, właśnie z myślą, że może oddam. Podpisuję tylko absolutne pewniaki.

Podpisaną na stronie tytułowej czy na marginesie możesz oddać do biblioteki - zakleimy Twój boski podpis i będzie po sprawie. :) Chyba, że zwykłeś podpisywać książkę przez całą stronę, to wtedy nie wypada.

A ja kiedyś ładnie pozbyłam się tej strony z podpisem - śladu nie było! - i tak oddałam... Będę przeklęta?

Mój boski podpis zaklejony! O losie! Cóż za strata! :D No dobrze spróbujemy tak.

Ja zawsze najpierw pytam czy książka się przyda 🙂

W jakim celu podpisujecie książki? Tak pytam z ciekawości.

@Evita odbijam na książce Wieczne Piętno Właścicielstwa i dowodu przeczytania.

@Evita Żeby było wiadomo, że to moja książka.

Jak Wy te linki do nicka robicie, mi to nie działa :( :/

@Johnson podpowiadam, kopiujesz nick i cyk, ma być, ręczne wpisywanie się nie sprawdza, przynajmniej u mnie.

Na niektórych mam ślady przeczytania, czyli własne notatki. To są jednak książki, których nie mam zamiru oddawać.

Co do ostatniego akapitu - tak właśnie robią. Okej, nie słyszałam żadnych historii o Caritasie, ale bodajże rok temu czytałam post na Facebooku pewnej kobiety, która zajmowała się Domami Dziecka i sama była rodziną zastępczą. Pisała o tym, że żadnemu dziecku nie przydadzą się tony pluszaków, szczególnie tych starych i podartych, że jak ludzie chcą pomóc to żeby rzeczywiście pomogli jakimś datkiem pieniężnym bądź rzeczą, z której nastolatka by się ucieszyła. Nawet sobie nie wyobrażasz jakie szambo się wylało w komentarzach, że pomoc to pomoc, że ludzie są niewdzięczni, a niektórzy nawet stwierdzili, że w takim razie już nic nikomu nie dadzą, skoro tak źle się ich traktuje. Więc tak - większość ludzi nie ma wstydu.

Kobieta od zapleśniałej książki w ogóle nie ogarnia, że coś robi źle, bo później przyszła do nas jeszcze kilka razy (dwa? trzy?) z torbą wypchaną śmierdzącymi piwnicą książkami i miną świętego Mikołaja, jakby te nieszczęsne woluminy naprawdę były jakimiś poszukiwanymi i cennymi, dobrze zachowanymi białymi krukami.

Na szczęście teraz mamy pandemię i ze względów epidemiologicznych nie przyjmujemy książek. Więc mam nadzieję, że to, co ta kobieta ma jeszcze w domu i piwnicy jednak pójdzie na makulaturę albo śmietnik...

Zgadzam się też z tym, że jako społeczeństwo nie jesteśmy nauczeni wyrzucania książek. To też widać, niestety, na stoiskach bookcrossingowych albo na akcjach tego typu, bo całe rzesze ludzi przynoszą swoją makulaturę i chcą w zamian zabrać funkiel-nówki książeczki, nieśmigane, czytane maksymalnie raz, bo takie z wymiętą okładką, to już oj, nie, nie warte są tego postrzępionego egzemplarza ,,W pustyni i w puszczy'' , który ze sobą przynieśli. :/

Ach, z całą pewnością poczuł się urażony tym, że on tu tak z sercem na dłoni i makulaturą w siateczce, a Ty, o nieszczęsny bibliotekarzu, nie rozeznałeś się w faktycznej wartości dzieł, które czytelnik tu przyniósł!
A może <zakłada foliową czapeczkę> może właśnie pomyślał, że się zorientowałeś, @Machnasie i że jeśli nie dasz mu na piśmie potwierdzenia, że książki zostaną włączone do księgozbioru, to je sobie - myk! do kieszonki! - weźmiesz i wyniesiesz do antykwariatu albo sprzedasz te białe kruki na allegro i zbijesz fortunę jego kosztem!

(W sumie nie zdziwiłoby mnie już, gdyby niektórzy ludzie tak myśleli...)

@Chassefierre zapewne tak jest :P wzbogacił się na moich perełkach książkowych, tudzież inkunabuły :P

Dlatego ci wszyscy bibliotekarze tak opływają w bogactwo i tarzają się na hajsie...! Teraz rozumiem!

Och, nie! Wydało się! Co my teraz zrobimy? :P

F*** już po nas :P. Wszyscy się dowiedzą jak opływamy w luksusy... A tak na marginesie, od maja kiedy ruszyliśmy ponownie z obsługą czytelnika, ludzie zaczęli przynosić zdecydowanie nowe książki, ponieważ zaczęli kupować, gdy nie mogli skorzystać z naszych usług.

No przecież ci dzisiejsi studenci są jak dzieci, to niech se poczytają literaturę na swoim poziomie... ;) A co do profesorów - no wiesz, jak oddają bibliotekę, to znaczy, że są już wiekowi - to ich książki też.

Co do studentów, to niestety racja. Czasami się dziwię jak oni maturę zdali.
A jeśli chodzi o profesorów, to wiekowe książki to mały problem, gorzej, że w ich darach zdarzają się tak zniszczone egzemplarze, że do niczego się nie nadają. Jeden nas uszczęśliwił zagrzybionymi książkami, na dodatek śmierdzącymi papierosami. A było tego około 500 książek...

Ja właśnie wystawiam książki do "adopcji".

To zależy od biblioteki. U nas takie rzeczy przyjmuje Biblioteka Główna, filie raczej nie.
Ale już w mieście obok znajduje się filia biblioteczna (ichniej biblioteki miejskiej), która ma naprawdę niezły wybór literatury radzieckiej i są z tego dumni, więc myślę, że z radością przyjęliby taką książkę. :)