Cytaty Oscar Wilde

Dodaj cytat
A myśmy byli jak ludzie, co błądzą
W plugawej czerni przepasanych moczarach.
Nikt już nie wiedział, co ma począć z bólem,
I nikt już nawet modlić się nie starał.
Każdy czuł tylko, że w nim coś umiera:
A to Nadzieja w każdym umierała.
O siódmej – cisza zalegała więzienie.
Ale w tej ciszy nadal było słychać
Potężnych skrzydeł szum i zawodzenie.
Tak oto rychłe nadejście – Bóg Śmierci
Oznajmiał swoim lodowatym tchnieniem.
Pojąłem wtedy, że na Bożym świecie / Świt wstaje krwawą poświatą zbryzgany.
Pocałunek jest czymś więcej niż pierwszym zmysłowym kontaktem dwóch ciał — to oddech dwóch zakochanych dusz. Ale morderczy pocałunek, przeciwko któremu człowiek się wzbrania i walczy, po długim okresie tęsknoty, jest czymś więcej. W swej dojrzałej słodyczy smakuje jak zakazany owoc, jest żarzącym się węglem na wargach, cierniem, który wpija się głęboko, a krew zamienia na stopiony ołów czy wrzącą rtęć.
Ból mi sprawia, ból serdeczny, że tak rzadko w sercach chrześcijan pobłażanie i litość mieszka.
Niech ksiądz nie znieważa miłości! Szał niskich zmysłów nigdy nie był nią!
Lepiej zgorszenia wyjawiać i przez to dbać, aby zło było wyplenione. Szaleństwem jest błędy ukrywać. Stokroć lepiej hańbę okazać, niż pozwolić, aby się ona coraz głębiej zakorzeniała!
Ani pleban, ani ministrant nawet tego nie spostrzegli: oni w sobie miłość znaleźli i ta miłość wypełniała wszystkie ich myśli; oni w sobie swój ideał
widzieli, swój ideał wymarzony! Ani niebo, ani piekło nie mogłoby im dać więcej!
Gdy największy cud na świecie : miłość prawdziwa do drugiej istoty nagle serce mężczyzny rozświetli, to on wie, że droga do nieba wiedzie przez piekło; gdy jednak tym mężczyzną jest kapłan, jest asceta, którego dusza wdrożyła się do ekstatycznego zaparcia się wszelkich uciech ziemskich, to lepiej dla niego byłoby, aby się nie urodził.
Wciąż mi się zdawało, że docieram do krawędzi absolutnej pewności nie mogąc jej naprawdę uchwycić.
Szekspir zwraca naszą uwagę na fakt, iż prawda gry aktorskiej, prawda widocznego dla oczu przedstawienia scenicznego, podnosi czar poezji przydając jej pięknu życia, a jej idealnej formie znamiona rzeczywistości.
Przypuszczam, że wszyscy czarujący ludzie są rozpieszczeni. W tym leży tajemnica ich powabu.
Mężczyzna może być szczęśliwy z każdą kobietą, dopóki jej nie kocha.
Nawet najwyższe cnoty, jak to zauważył raz lord Henryk w rozmowie o tym przedmiocie, nie są w stanie okupić na pół zimnych potraw (...)
Tajemnica młodości polega na tym, aby nie poddawać się uczuciu, z którym byłoby nie do twarzy.
-Nigdy się nie żeń, Dorianie. Mężczyzna żeni się ze znużenia, kobieta przez ciekawość: oboje doznają rozczarowania.
Młodzi ludzie chcieliby być wierni, ale nie są, starzy ludzie pragnęliby być niewierni, ale nie mogą (...)
Posiadał najrzadszą z cech: zdrowy rozsądek.
Świat jest sceną, na której idą źle obsadzone sztuki.
Kiedy jesteśmy szczęśliwi, jesteśmy zawsze dobrzy, lecz kiedy jesteśmy dobrzy, nie zawsze jesteśmy szczęśliwi
Świat jest sceną, ale role źle są rozdane.
Mając wolność, kwiaty, książki i księżyc, któż nie byłby w pełni szczęśliwy
Jaka jest różnica pomiędzy kaprysem a dozgonną miłością? Ta, że kaprys trwa trochę dłużej.
Nie zależy mi na tym, aby dostać się do nieba. Nie znajdę tam żadnego z mych przyjaciół.
Krewni nie mają nigdy dość taktu, aby umrzeć w stosownej chwili.
Nie ma książek moralnych lub niemoralnych.Są książki napisane dobrze lub źle.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl