Pleban i ministrant

“Gdy największy cud na świecie : miłość prawdziwa do drugiej istoty nagle serce mężczyzny rozświetli, to on wie, że droga do nieba wiedzie przez piekło; gdy jednak tym mężczyzną jest kapłan, jest asceta, którego dusza wdrożyła się do ekstatycznego zaparcia się wszelkich uciech ziemskich, to lepiej dla niego byłoby, aby się nie urodził.”

“Świat jest nieubłagalnie surowym wobec wszystkich, co mu śmią się sprzeciwiać. Ułożył on sobie prawa i biada tym, którzy mają odwagę żyć swoim własnym, indywidualnym życiem, choćby jego objawy były zupełnie odmienne od tego wszystkiego, co zakorzenione od dawna zwyczaje uświęcają, a ustawodawcy pochwalają.”

“Jeśli świat coś spostrzeże, czego nie rozumie, to zaraz wietrzy w tym jakąś zbrodniczość, jakieś niskie, marne pobudki, bo ciasny mózg tak zwanej „opinii publicznej" umie sobie przynajmniej występność wyobrazić.”

“Ani pleban, ani ministrant nawet tego nie spostrzegli: oni w sobie miłość znaleźli i ta miłość wypełniała wszystkie ich myśli; oni w sobie swój ideał
widzieli, swój ideał wymarzony! Ani niebo, ani piekło nie mogłoby im dać więcej!”

“Lepiej zgorszenia wyjawiać i przez to dbać, aby zło było wyplenione. Szaleństwem jest błędy ukrywać. Stokroć lepiej hańbę okazać, niż pozwolić, aby się ona coraz głębiej zakorzeniała!”