“Jestem jak wskazówka zegara. Można by pomyśleć, że taka wskazówka jest smutna, bo zawsze przemierza ten sam dystans i ciągle wraca w to samo miejsce, z którego startowała. Ale jest zupełnie na odwrót. Ona rozkoszuje się znajomością trasy i celu, tą pewnością, że nigdy nie zbłądzi i że zawsze będzie przydatna i precyzyjna.”

“Słowo pisane pozostanie na zawsze, pani Schafer. Bo pewnych rzeczy po prostu nie da się lepiej wyrazić. A druk to najlepsza metoda konserwacji myśli i historii, które w książkach mogą przetrwać całe wieki.”

“Nikt nie jest normalny z bliska, moja droga.”

“Człowiek potrzebuje do życia przestrzeni, światła, porządku - tak jak pożywienia czy posłania.”

“Świat intelektu jest wystarczająco bogaty, by wypełnić nasze życie. Nie ma potrzeby dodawania do niego bezużytecznych bibelotów, które zajmują nasz umysł i pochłaniają godziny naszego odpoczynku.”

“Obfitość nie uczy wdzięku ani elegancji. Niszczy duszę i pozbawia wolności.”

“Im mniej mamy, tym bardziej jesteśmy wolni i tym bardziej możemy się rozwijać.”

“Im większej liczby rzeczy się pozbywałam, tym mniej to, co zostało, było mi potrzebne.”

“Tęsknota za skromnością, wolnością, różnorodnością, a także za wyrafinowaniem.”

“Niesamowicie jest odkryć, że miejsce, do którego chcieliśmy uciec, jest dokładnie tym samym, z którego uciekliśmy. Że więzieniem nie było samo miejsce, lecz nasze podejście do niego.”

“Co ja tu robię?, pytam często samą siebie w zamyśleniu, gdy przychodzi ta szara godzina, kiedy psa nie odróżnisz od wilka i pasterze zaganiają zwierzęta do owczarni. I sama sobie odpowiadam: Jak to co? Mieszkam. Na pustym polu i w pustym lesie. Na łące pamięci.”

“Niektórzy przychodząc na świat , mają dużo szczęścia, a inni całkiem nie.”

“Mogę tu mieszkać, bo ich wszystkich nie ma. Wyjechali. Zostawili po sobie pustkę, a w niej wspomnienia i porzucone rzeczy, zostawili krajobraz, który przez lata tworzyli. A przecież to oni zawsze tu żyli, nie ja.”

“Artysta mówił mu: interesuje mnie poezja śmierci, a nie agonia zdychających zwierząt. Poezja rozbryzgujących się mózgów, poezja gałek ocznych wyskakujących z oczodołów, poezja obrzękłych, gnijących jelit. To jest poezja śmierci.”

“Jeśli było jakieś rozwiązanie, znajdzie je w książkach. Gdzieżby indziej?”

“Jeśli szukasz szczerości, przygotuj się na to, że będziesz sam.”

“Jako feministka jestem porażką. Niespecjalnie umiem też być zupełnie zwyczajną kobietą, jestem na to zbyt mądra - powiedziałam to kiedyś po pijaku Emelie.”

“Wierność podoba mi się nie dlatego, że jest piękna, ale dlatego, że jest konieczna. Ten, kto zdradza człowieka, powoli go zabija. Bo bez wierności człowiek tonie.”

“Ta ciemność i cisza kierowały człowieka ku samemu sobie, ku życiu wewnętrznemu, ku własnej samotności. Ku myśleniu, iż każdy z nas jest tylko atomem, krótkim wyładowaniem energetycznym, który szybko gaśnie pośród odwiecznej ciszy...”

“Trupy się kumulują, stos wznosi się aż do nieba, historia powszechna świata, która jest zwykłym ciągiem masakr, stojących za każdym przemówieniem, każdym gestem, każdym wspomnieniem, i jeśli Auschwitz jest tragedią, która skupia w sobie naturę wszystkich innych tragedii, też nie przestaje być swego rodzaju dowodem na bezsensowność doświadczenia ludzkiego we wszystkich czasach i miejscach - wobec którego nic się nie da zrobić, niczego wymyślić.”

“XX wiek jest uważany za najtragiczniejsze ze wszystkich stuleci, wszak nigdy wcześniej tylu ludzie zostało zbombardowanych, rozstrzelanych, powieszonych, nabitych na pal, utopionych, zakłutych i rażonych prądem, zanim zostali spaleni albo zakopani żywcem.”

“Gdyby go pytano o opinię, to może podjąłby decyzję, żeby się nie rodzić?”

“Czy człowiek kiedykolwiek dojdzie do siebie po narodzinach?”

“Każde cierpienie jest wyjątkowe i niepodobne i dlatego nie można tego porównywać. Szczęścia natomiast bywają podobne.”