W dzisiejszym świecie, naznaczonym niepokojem, konfliktami i ciągłym pośpiechem, tęsknota za prawdziwym pokojem staje się coraz bardziej paląca. Słowa Psalmu 46 i Ewangelii Jana 14, 1-3 oferują nam głębokie przesłanie nadziei i ukojenia, wskazując drogę od wewnętrznego pokoju do aktywnego budowania pokoju w otaczającej nas rzeczywistości. Czy potrafimy w zgiełku współczesności odnaleźć to biblijne przesłanie i wcielić je w życie?

 Psalmista ukazuje Boga jako Tego, który „kładzie kres wojnom po krańce ziemi, łamie łuki i kruszy włócznie, tarcze pali w ogniu” (Ps 46, 10). Obraz ten jest potężny – Bóg jest źródłem ostatecznego pokoju, pokonującym wszelki chaos i przemoc. W czasach Starego Testamentu, wojny były stałym elementem życia. Obraz Boga, który je powstrzymuje, niósł ogromną nadzieję i pocieszenie. Podobnie, Jezus w Ewangelii Jana 14, 1-3 tuż przed swoją męką, pociesza uczniów słowami: „Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! W domu Ojca mego wiele jest mieszkań”. Obietnica ta, skierowana do uczniów w obliczu nadchodzącej próby, rezonuje również dzisiaj. Jezus obiecuje przygotować miejsce dla każdego, kto w Niego wierzy, dając nadzieję na ostateczne zjednoczenie z Bogiem w pokoju i chwale.

Uciszyć burzę w sercu.

 Porównując te dwa fragmenty, widzimy spójną wizję Bożego działania: Bóg jest źródłem pokoju zarówno w wymiarze ziemskim, jak i eschatologicznym. Jednak, jak to odnieść do współczesnych wyzwań? Brak wewnętrznego pokoju – lęk, stres, poczucie bezsensu – często prowadzi do konfliktów w relacjach międzyludzkich i społecznych. Współczesny człowiek, bombardowany informacjami i bodźcami, żyje w ciągłym napięciu, co sprzyja agresji, nietolerancji i obojętności na potrzeby innych.

 Przesłanie biblijne wzywa nas do czegoś więcej niż tylko pasywnego oczekiwania na pokój. Wzywa nas do aktywnego działania na rzecz pokoju w naszych sercach i w świecie. Jak to zrobić? Przede wszystkim poprzez pielęgnowanie relacji z Bogiem, poprzez modlitwę, medytację Słowa Bożego i praktykowanie wdzięczności. To buduje wewnętrzną siłę i odporność na stres. Po drugie, poprzez budowanie relacji opartych na miłości, szacunku i przebaczeniu. To wymaga odwagi, pokory i gotowości do dialogu. Po trzecie, poprzez angażowanie się w działania na rzecz sprawiedliwości i pokoju w naszym otoczeniu – w rodzinie, w pracy, w społeczności lokalnej. Może to oznaczać wspieranie inicjatyw charytatywnych, angażowanie się w dialog międzykulturowy lub po prostu bycie życzliwym i pomocnym dla innych.

Modlitwa:

Ojcze Niebieski, dziękujemy Ci za Twoje obietnice pokoju. Dziękujemy Ci za Jezusa, który pokonał śmierć i dał nam nadzieję na życie wieczne. Prosimy Cię, ucisz burzę w naszych sercach, napełnij nas Twoim pokojem, który przewyższa wszelki rozum. Daj nam siłę i mądrość, abyśmy byli narzędziami Twojego pokoju w świecie. Ufamy Ci jak dzieci, wierząc, że Ty jesteś z nami w każdej sytuacji. Amen.

Oprac. z łaski opatrzności Bożej,
redaktor Gniadek

(9)