Adam

Pozycja nagrodzona Hugo i Nebulą. Spodziewałem się troszkę więcej. Samo założenie jest ciekawe - że w świecie w którym ludzkość pozbawiła się konieczności spania, garstka dzieci będących eksperymentami genetycznymi staje się narzędziem gry politycznej. Jakoś nie udało mi się zżyć z bohaterką i na jej przygody pozostałem obojętny.

Jeden z fundamentów science fiction. Fabuła znana jest przez każdego, kto tylko nie ignoruje istnienia tego gatunku. I chociaż dzisiaj może wydawać się napisana bez polotu i z umiarkowanym wizjonerstwem, to w momencie wydania to musiało być COŚ.

Lektura spłynęła po mnie jak woda po kaczce. Taki parapsychologiczny odpowiednik Harlekina, a i to określenie jest wybitnie na wyrost. Nie polecam.

Książkę przeczytałem w oryginale jako "Under the duvet".Jest to zbiór felietonów publikowanych przez Autorkę na przeciągu lat 90-tych w Irlandzkiej prasie, jak i kilka tekstów premierowych.Odniosłem wrażenie, że lekki i zabawny styl bywał czasami wymuszony. Niektóre wywody nudziły i były zwyczajnie mdłe. Nie zmienia to jednak faktu, że odnalazłem k...

Szczery i trochę naturalistyczny zapis dziejów pewnego gejowskiego związku w współczesnych Niemczech. Sielanka zostaje urozmaicona standardową różnicą zdań, temperamentów i wreszcie chorobą, na którą nie ma lekarstwa. Opisywane są kolejne stadia AIDS i towarzyszące im odczucia.Przygnębiająca książka, ale od pewnych tematów nie wypada uciekać. Nie d...

Jedna z książek opisujących wewnętrzny świat autystycznego bohatera wraz ze wszelkimi tego implikacjami. Książkę można polecić różnym osobom, zarówno lubującym się w psychologii, jak i pragnących zgłębić autyzm.Ja cenię tą pozycję właśnie za pokazanie stanu umysłu osoby o granicach percepcji innych od normy, sama linia fabularna była dla mnie drugo...

Czytając miałem uczucie deja vu, ale w końcu przypomniałem sobie, dlaczego. Praktycznie identyczną tematykę przedstawia bardzo dobry, chociaż mało znany film "Mój własny wróg" (tytuł oryginalny: "Enemy mine") z Dennisem Quaidem.Książka to dowód na nieprzeciętną wyobraźnię Le Guin. Ja nigdy nie byłbym w stanie wpaść na pomysł takiego dymorfizmu płci...

Klasyka. Zdobywca zarówno Hugi, jak i Nebuli. Czytelnik śledzi losy Andrew Wiggina, trzeciego dziecka w świecie, gdzie prawa kontroli narodzin nie pozwalają na taką ekstrawagancję. Andrew - a raczej, jak sam siebie nazywa, Ender - został spłodzony tylko w jednym celu: by pokonać Robali, gatunek insektoidalnych obcych. W tym celu udaje się na orbitę...

Pierwsza część Sagi Cienia, różniąca się jednakże nie tylko od sagi o Enderze, ale i od pozostałych części Sagi Cienia. Jest to tzw. powieść paralelna (równoległa) do "Gry Endera", przedstawiająca te same wydarzenia z perspektywy innej postaci.Purystom "Gry" może się nie podobać, mogą uważać że umniejsza dokonania Andrew Wiggina i faworyzuje Groszk...

Po wygraniu Wojny z Robalami Groszek wraca na Ziemię mając świadomość, że czego go tylko następna wojna. On i siostra Carlotta muszą się ukrywać przed organizacją porywającą absolwentów Szkoły Bojowej w celu militarnej dominacji.Najlepsza część Sagi Cienia dziejąca się na Ziemi. Interakcje pomiędzy Groszkiem a siostrą Carlottą są krwiste i wiarygod...

Ostatnia część Sagi Cienia. Zamknięcie losów Groszka i Petry oraz ich dzieci. Obserwujemy zmagania Groszka z własnym człowieczeństwem i własną chorobą, będącą istotą jego istnienia. Towarzyszą im starania Petry o nietuzinkowy związek jej i Juliana, a to wszystko podczas zakrojonej na skalę światową operacji odnalezienia skradzionych embrionów, któr...

Kolejna część Sagi Cienia. Dalej śledzimy losy Groszka (czy też Juliana) i Petry. Po pokonaniu Robali na Ziemi wcale nie zapanował spokój i harmonia, a dzieci... a raczej absolwenci Szkoły Bojowej z własnej woli lub z woli osób trzecich mają rozegrać decydującą partię.Może nie tak zajmująca, jak poprzednie części, jednak styl Carda wynagradza niedo...

Idealne uzupełnienie zarówno sagi o Enderze (Gra Endera, Mówca umarłych, Ksenocyd, Dzieci umysłu), jak i Sagi Cienia (Cień Endera, Cień Hegemona, Teatr cieni, Cień olbrzyma). Czytelnik dowie się między innymi jak poznali się rodzice Andrew oraz jak wyglądała pierwsza rozmowa Endera i Jane. Czyta się równie dobrze jak pozostałe pozycje Autora.

Wspaniała okazja do spojrzenia na świat oczyma autystycznego dziecka. Po lekturze Czytelnik dowie się, że autyzm to w żadnym przypadku upośledzenie inteligencji, a może też dojdzie do wniosku, że ludzkie życie oglądane z boku bez filtra zachowawczo-społecznego, nabiera zupełnie innego wymiaru. I chociaż interpretacja oczywistych dla nas faktów prze...

Moja druga ulubiona książka Gaimana. Często określana jako baśń dla dorosłych, chociaż erotyki w niej jak na lekarstwo. Granica pomiędzy fantastycznym a normalnym jest tutaj może bardziej wyraźna, niż w pozostałych książkach Autora, ale nie przeszkadza to w żaden sposób w odbiorze. Czytelnik śledzi poczynania młodego chłopaka o imieniu Tristan, któ...

Od tej książki zaczęła się moja przygoda z twórczością Gaimana i chociaż od czasu, kiedy przeczytałem ją po raz pierwszy zapoznałem się z większością pozostałych dzieł Autora, to "Nigdziebądź" pozostaje wśród dwóch moich ulubionych (drugą jest "Gwiezdny pył").Książka to znowelizowany scenariusz mini serialu telewizyjnego nakręconego przez BBC w poł...

Nie znam lepszego lekarstwa na depresję. Ta bardzo krótka książka (nieco ponad 100 stron) tak podnosi na duchu, że Czytelnik uśmiecha się sam do siebie jeszcze przez 3 dni po zakończeniu lektury.Autorka opisuje rok ze swojego życia, podczas którego pracowała w Japońskiej korporacji w Tokyo. Śledząc jej niesamowite perypetie, Czytelnik dowiaduje się...

Zabrałem się za tą książkę z nudów i braku innej pozycji pod ręką, ale od tego czasu przeczytałem ją już z 3 razy. Rozumiem, jak po przeczytaniu takiej pozycji można zapragnąć żeglarzem i wyruszyć na głęboie, rozległe i niespokojne wody.Autor opisuje własne przeżycia, przez które przewija się osoba "Znaczy Kapitana", Mamerta Stankiewicza, będąca dl...

Jedna z moich ulubionych lektur z podstawówki. Książka podróżnicza przemycająca pod płaszczykiem przygód pary polskich dzieci trochę wiedzy o ówczesnym kontynencie Afrykańskim i sytuacji geopolitycznej. Przyjemna i wciągająca, jeśli nie wadzą długie opisy.

Trafiłem na tą książkę przypadkiem i przez większość lektury żałowałem, by po zakończeniu od razu dodać ją do listy ulubionych. Żałowałem nie dlatego, że jest to zła pozycja, wręcz przeciwnie. Chodzi o to, że opowiadanie jest horrorem, ale przez większą część przedstawiane jest najnormalniejsze życie Amerykańskiej rodziny Mormonów, tak normalne i p...

Bardzo niepokojąca książka. Czytelnik zagłębia się w skrzywiony umysł, niby z innego świata, a jednak w pewien dziwny sposób bliski i nie pozbawiony pokręconej logiki. Oprawca staje się ofiarą, czarne staje się białym, a czytelnik z każdą następną przeczytaną stroną stara się zrozumieć, do czego to dąży. Rozwiązanie zaskakujące, chociaż umieszczone...

Po latach dochodzę do wniosku, że moja fascynacja wszelką literaturą fantasy i pośrednio s-f została zapoczątkowana właśnie greckimi mitami. Co do samej książki pana Parandowskiego, to jest porządną pozycją przybliżającą czytelnikowi popularniejsze mity greckie i rzymskie. Czyta się łatwo i przyjemnie.