Opinia na temat książki Amok

''Najtrudniej okłamywać tych, od których sami oczekujemy prawdy''

Cieszę się, że pani Janiszewska zdecydowała się zakończyć tę trylogię i nawet dam jej dodatkową gwiazdkę za to, że zrobiła to z przytupem. Udowadniając tym samym, że wymyślone przez nią postacie jednak nie są z tych, co to "zabili go i uciekł" i nie mają super mocy, jak to było widać w drugiej części.

Jednak to w mojej ocenie jedyny plus tego trzeciego tomu. Reszta jest, co tu kryć, dość marna. Larysa nadal podskakuje jak wesz na grzebieniu i pcha się tam, gdzie jej nie posieją. Bruno wszystkich ostrzega, jakim to Jacek, główny jego podejrzany, jego, wręcz obsesja, jest zdolnym manipulatorem, a sam daje mu się wpuszczać w przysłowiowe maliny, wręcz koncertowo.

No i wciąż i niemal bez przerwy wszyscy "biorą głęboki oddech", albo "wypuszczają powietrze z ust". Naprawdę trzeba to powtarzać setki razy.? No i oczywiście Bruno i Larysa wciąż się okłamują, i oczywiście robią to dla wzajemnego dobra.😉. Dosyć to żenujące. Ach, no i jeszcze jedno, w drugim tomie ulubionym słowem odmienianym przez wszystkie przypadki był wyraz "Uber", Natomiast w tym autorka się zafiksowała na wyrażeniu "manetka gazu"😉