Bratnia dusza

Dla mnie ta mała książka jest potężna.
O grozie wojny w okopach, afrykańskich żołnierzach, którzy walczyli po francuskiej stronie w czasie I wojny, o nieuchronnej śmierci, nieprzewidywalnych szkodach, jakie wojna przynosi człowieczej duszy i o przyjaźni na całe życie, a nawet jeszcze dłużej. Mnie ten wojenny horror mroził krew w żyłach i miałam kłopot z określeniem z czym mam do czynienia: z odwagą, czy szaleństwem. Morderstwem, czy pokutą. Zemstą, czy próbą uśpienia własnych wyrzutów sumienia.
I nie jest ważne która to wojna, o co się walczy, nieistotne z jakiego kraju pochodzą żołnierze, ludzie na całym świecie czują tak samo.
Równie intrygujący jak motyw wojny był dla mnie wątek dotyczący życia głównego bohatera w senegalskiej wiosce. Senegal… kraina przeze mnie w ogóle nie odkryta.

Jeśli ktoś dotarł do tego miejsca, a nie widział jeszcze opisu wydawcy, to podpowiadam: nie czytajcie. Pała dla geniusza, który wymyślił, żeby zdradzić przed lekturą połowę fabuły. Ja na szczęście książkę wypatrzyłam na półkach znajomych i tego wstępniaka nie czytałam, więc nie odebrano mi zaskoczenia i przyjemności odkrywania treści. Choć prawdę mówiąc, przy takich brutalnych okolicznościach o przyjemności nie ma tu mowy. Za to jest moc!!!

Kolejna wycieczka do świata literatury, która nieco niespodziewanie okazała się intrygującą wyprawą w nieznane. Krótką, bo powieść liczy ledwo 135 stron, ale i tak udało mi się zgubić drogę. W pozytywnym sensie tego zwrotu. Po części jest to zasługa opisów okładkowych, z których przed lekturą można było wywnioskować, że książka Davida Diopa jest kolejną historią opowiadającą o okrucieństwach wojny, które oglądać mamy oczami senegalskiego żołnierza, wcielonego do armii francuskiej i zmuszonego do walki z niemieckimi żołnierzami. Zmyłka polega na tym, że to tylko jedna warstwa fabularna tej książki i bynajmniej nie najważniejsza. W rzeczywistości opis okładkowy jest fatalnym uproszczeniem, być może mającym jakiś mało dla mnie zrozumiały sens marketingowy. To nie jest książka o wojnie czy książka antywojenna. Nie miałem jednak o tę zmyłkę wielkich pretensji, bo mnie osobiście do sięgnięcia po tę powieść skłoniły wzmiankowane w opisie fantastyczne elementy fabuły. One też okazały się czymś innym niż się spodziewałem. Tak naprawdę fabuła "Bratniej duszy" pozostaje w idealnej harmonii z tytułem, bo jest to opowieść o przyjaźni i braterstwie. Owszem, wojna odgrywa w niej początkowo ważną rolę, ale jako osobiste katharsis głównego bohatera, Alfy Ndiaye. Okrucieństwo wojny pozwala głównemu bohaterowi dojrzeć i dostrzec znaczenie wartości, które ukształtowały go jako człowieka. Człowieka, który zawiódł przyjaciela w godzinie próby i nie potrafił się z tym pogodzić. Okrutna zemsta ...