Chłopiec na szczycie góry

 Rewelacyjna. Prosta w przekazie i bardzo ludzka. W sensie pokazania jacy jesteśmy. I dająca do myślenia.
 Tym razem zastanowiło mnie i to bardzo jak łatwo zmanipulować dziecko.
 Warto przeczytać. 

Autor znanej wszem i wobec spisanej, a później zekranizowanej historii przyjaźni niemieckiego i żydowskiego chłopca pod tytułem "Chłopiec w pasiastej piżamie" uderza w podobne tony powieścią o chłopcu, który się pogubił. Chłopcu, który na szczycie góry zamiast widzieć najwięcej, mógł powstydzić się krótkowzrocznością.

Siedmioletni chłopiec - syn Francuzki i Niemca musi szybko dorosnąć. Śmierć rodziców, wojna pukająca do drzwi teraźniejszości, przyjaciel o żydowskich korzeniach, ukochany pies, w efekcie sierociniec i migracja do Austrii. Pieter w miarę dorastania wyzbywa się wszystkiego, co ludzkie, podążając śladami Fuhrera. Stojąc u jego boku, będąc okiem i uchem staje się jednym z wielu trybików, jakie nadają rytm wojnie - jego młody umysł chłonie ideologię, poddaje się jej, utożsamia się z nią i w efekcie identyfikuje.
Gdzie podział się ten mały, bezbronny chłopiec bawiący się z psem, rozmawiający z przyjacielem z dzieciństwa, który dziś stał się największym wrogiem tylko dlatego, że nie płynie w nim aryjska krew?
Spod pióra Boyne'a wyszła bardzo trudna powieść o poczciwym chłopcu, który w efekcie stał się ogarniętym ideologią mężczyzną. Czy jest dla niego szansa?

"Chłopiec na szczycie góry to trzy składowe, w których czytelnik przechodzi wraz z bohaterem mocną przemianę. Widzi i doświadczą ziarenka, które posiane w młodym, niewinnym, nieskażonym wojną umyśle kiełkuje w kierunku wyjątkowego i trudnego do wyplenienia chwastu, podlewa...

.
Hej 👋
Myślę, ze znaczna cześć czytnik zna choć jedną z książek Johna Boyna ("Chłopiec w pasiastej piżamie", "Zostań a potem walcz:). Książka widoczna ma zdjęciu również nie należy do tematów lekkich. Widziałam gdzieś porównanie odnośnie bohatera tej książki, że idealnie odwzorowuje ona przysłowie "czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci" i powiem Wam, że totalnie się z tym zgadzam. Bo cóż może stać się z bezbronnym małym dzieckiem, którego życie nieoczekiwanie zostaje zmienione a to co zaczyna go od tego momentu otaczać to nienawiść, ciągła walka jak to się mówi po trupach do celu, tajemnice, chciwość zło płynące wręcz strumieniami. Kim w przyszłości może stać się taki człowiek i jak duży wpływ na jego kształtowanie moją ludzie i wydarzenia?
Polecam Wam książkę, tę zarówno jak i pozostałe autora bo są naprawdę dobrze napisane i warte zauważenia 🙂

-opis wydawcy-
Pierrot szybko zostaje wzięty pod skrzydła Hitlera i wrzucony do coraz bardziej niebezpiecznego nowego świata: świata terroru, tajemnic i zdrady, z którego nigdy nie będzie w stanie uciec…

Biorąc do ręki tę książkę, nie spodziewałam się lektury lekkiej, łatwej i przyjemnej, chociaż muszę przyznać, że czytało m się ją z wyjątkową lekkością, ale tu mam na myśli styl jakim pisze autor. Niestety emocjonalnie była to dla mnie lektura ciężka i wzruszająca.

Autor ukazuje nam jak bardzo można wpłynąć na umysłowość małego człowieka, który zafascynuje się czymś, nie zastanawiając się nad tym, czy jest to dobre czy złe. Pod „skrzydłami” jednego z najgorszych ludzi z ślicznego, grzecznego i uczynnego chłopca wyrasta egocentryczny, egoistyczny, pozbawiony empatii młody człowiek, który w dodatku myśli, że takie zachowanie zasługuje na podziw i szacunek.

Zaślepienie władzą i postawą jaką swoją osobowością przedstawiał Hitler zniszczyło w Pierrot’cie człowieka. Zniszczyło małego francuskiego chłopca zmieniając go w bezwzględnego niemieckiego młodego nazistę. Przestali być dla niego ważni nawet przyjaciele i rodzina, których w swojej służalczości bez mrugnięcia okiem wydał na śmierć.

Najsmutniejsze jednak w tym wszystkim okazało się to, że chłopiec nie miał żadnych wyrzutów sumienia, nie uważał się za złego człowieka i potrafił swoją egoistycznie poddańczą postawą zniszczyć najpiękniejsze uczucia jakich mógłby doznać, będąc kimś innym.

Takich dzieci jak Pierrot było z pewnością wiele, dzieci z których wyrosły potwory nie liczące się z niczym i nikim.

I chociaż początkowo buntował się przeciwko nakazom i zakazom nie rozumiej...

Przed przeczytaniem książki nigdy nie zaglądam do opinii, ani do żadnych recenzji. Nie chcę się sugerować cudzym zdaniem, a poza tym większość opinii niestety ujawnia treść. Czytam książki na czytniku, więc omijają mnie opisy z tylnych okładek. Rozpoczynałam więc „Chłopca na szczycie góry” zupełnie nie wiedząc co mnie czeka, nawet przez chwilę zastanawiałam się, czy ta góra z tytułu jest realna, czy symboliczna.

Zaczyna się stereotypowo. Mały chłopczyk - Pierrot, zostaje sierotą, błąka się po przytułkach, w końcu trafia do odnalezionej ciotki, która mieszka w willi na szczycie góry. Na razie wszystko przebiega spokojnie… Ciotka zarządza domem Pana, który chwilowo jest nieobecny. W końcu przyjeżdża. Jeszcze spokojnie… I nagle TRACH!!! Zaskoczyłam kim są Pan i Pani oraz co to za dom na szczycie góry. Przestało być spokojnie i zaczęło się ! Świat widziany oczami małego dziecka zaczął się zmieniać i dziecko też się zmieniło. Nie tylko imię i przyjaciół.

Zaskakująca powieść. Świetne, wnikliwe studium psychologiczne małego, a potem dorastającego chłopca i zmian, jakie się w nim dokonują pod wpływem uwielbianego mentora, który doskonale potrafi manipulować. O tym, jak ze skromnego, sympatycznego, zalęknionego chłopczyka przeobraził się w butnego nastolatka-nadczłowieka i który jakby nie było został ofiarą wojny.

Czy to się zdarzyło naprawdę? Rzeczywisty był Pan i Pani, góra z alpejską rezydencją i goście do niej przybywający, w tym bardzo znani np pod...

Jak łatwo zmanipulować dziecko i zrobić mu pranie mózgu i co potem z tego wynika. II wojna światowa z perspektywy, na pierwszy rzut oka, spokojnej. Idealny przykład na to, że ofiary wojen są po każdej ze stron, a użycie słów "przegrani" i "wygrani" jest zupełnie nietrafione.
Przyjemna, prosta w przekazie, a jednocześnie ciężki temat.