Opinia na temat książki Ciemne sekrety
Lubię wyraziście nakreślone postacie. Tak wyraziście, że szlag mnie trafia, że tacy albo owacy po tym świecie krążą.
Lubię te przydługie opisy domów, komisariatów, krajobrazów, dzięki którym czasowo mieszkam w Szwecji.
Lubię te zawiłości relacji między bohaterami, których bez kawy, wódki i papierosa się nie da rozkminić.
Lubię, kiedy książka ma tyle stron, że się nie mieści do torebki, waży parę deko, można nią w kota rzucić, komara ubić i nic się z nią nie dzieje.
Lubię nade wszystko, kiedy 30 stron przed końcem jest volta i człowiek się zadziwia, że niby wiedział, przeczuwał, wszak tyle kryminałów przeczytał, że się czuje jak po fakultecie z kryminologii, a tu pupa i znowu go jakiś morderca w pole wyprowadził.
Szukam drugiego tomu, kto pożyczy??
/o-1249684/n/ciemne-sekrety)
Najlepszy skandynawski kryminał 2010 roku! Dojrzały debiut Michaela Hjortha i Hansa Rosenfeldta Ciemne sekrety to znakomity, wielowątkowy i inteligentny kryminał, od którego trudno się oderwać! Aut...
Pozostałe opinie
Za kiepskimi i średnimi kryminałami nie przepadam, szkoda mi na nie czasu. Poważam tylko nietuzinkowe, a to nie taka częsta sprawa. Oczywiście co się jednemu podoba, to drugiemu niekoniecznie. I dla...
Ta książka rozpoczyna cykl z Sebastianem Bergmanem. Cóż mogę na temat fabuły, nooooo..... jest zbrodnia i jest śledztwo 🤭 Sebastian kupił mnie po całości, totalny cham, psychopata, socjopata, bezdu...
Nie pomyślałabym, że ta pozycja jest debiutem pary dwojga scenarzystów - jest zaskakująco dobrze skonstruowana. Poszlaki, tajemnice i ciemne sekrety bohaterów w sam raz wpisują się w idealnie dobrany...
„Ciemne sekrety” okazały się lekiem na mój kryzys czytelniczy. Dobry, skandynawski kryminał świetnie poradził sobie z niemocą czytelniczą. Różnorodni bohaterowie byli ciekawi, dobrze zarysowani, konk...
