Córka ziemi

“Gdy człowiek jest gotowy poznać prawdę, ona sama odnajdzie do niego drogę”.

Weronika jest rzeźbiarką światowej sławy. Została obdarzona szczególnym darem, potrafi w nieoszlifowanym, zimnym kamieniu dostrzec gotową rzeźbę. Ma niezwykłą intuicję, słyszy głos natury. Pewnego razu otrzymuje propozycję odtworzenia rzeźby Frei na terenie pałacyku w Jurze Krakowsko-Częstochowskiej. Wewnętrzny głos podpowiada jej, by odmówiła, jednak przyjmuje zlecenie. Niebawem, na miejscu w studni zostają znalezione ludzkie szczątki…

Fabuła intrygująco poprowadzona, teraźniejszość idealnie współgrają z przeszłością. Losy Weroniki i losy Frei. Pani Dorota pisze z pasją, przez powieść się płynie, a emocje mocno nas dotykają. Jest szczerze, realnie, całość dokładnie przemyślana i dopracowana w każdym szczególe. To było niesamowite i piękne! Niepodważalnym atutem powieści są bohaterowie. Cały czas miałam wrażenie, że razem z nimi przemierzałem ich kręte życiowe ścieżki.

Magiczny klimat, niesamowita podróż w czasie. Relikty przeszłości, legendy, dawne wierzenia. Niezwykłe, zupełnie różne kobiety, dzieli je wszytko, a łączy idealna harmonia, odczuwanie i współistnienie z przyrodą. Tajemnice wirują w powietrzu, do głosu dochodzą różne oblicza miłości, przyjaźń, strach, choroba, poczucie straty. Coraz mocniej odzywająca się intuicja, czy należy jej słuchać?

Fascynująca, nietuzinkowa, optymistyczna, z nutką magii opowieść. Była to niesamowita, niełatwa, a zarazem pi...

Książkę przeczytałam już jakiś czas temu i dopiero teraz sobie o niej przypomniałam. To była tak piękna historia, że tak naprawdę od razu nie dostrzegłam w niej tego przekazu. Wcześniej jawiła mi się jako opowieść o rzeźbiarce, która robi z kamieni piękne rzeczy. Teraz doszło do mnie, że było w tym coś więcej, bowiem postać tak naprawdę z niczego potrafiła zrobić coś. W zwykłym kamieniu dostrzegała piękno i potrafiła tak go uformować, by inni tą wyjątkowość dostrzegli. Pokazała w ten sposób, że każdy z nas jest wartościowy, jesteśmy unikatowi i tylko pod względem wyglądu podobni. Jeśli znajdzie się w naszym towarzystwie ktoś, kto dostrzeże nasze wewnętrzne piękno, to wielu ludzi również będzie potrafiło wyjść ze swojej skorupy i móc spełniać marzenia, o które wstydzili się wcześniej zabiegać. Kochając i akceptując siebie takiego, jakim jesteśmy możemy otworzyć sobie bramę do wspaniałych rzeczy. W tym wszystkim pomoże nam głos natury.
Nasza postać dostaje tu propozycję, by stworzyć rzeźbę bogini miłości. Z pewną nieśmiałością podejmuje się tego tematu, jednak pojawia się pewien problem. Wychodzi na to, że studnia na terenie ważnej posiadłości zawiera coś jeszcze oprócz wody. Rzeźbiarka zainteresowana tym tematem i w sumie nie mając wyjścia, będzie się starała dowiedzieć pewnych rzeczy, by móc dokończyć to, co zaczęła. Tylko czy to będzie takie proste?
Autorka napisała świetną książkę opartą trochę na ziołolecznictwie oraz współgraniu z naturą. Jedna z kobiet widzi...

Myślę, że większość z Was zna prozę Doroty Gąsiorowskiej. Ja sama jestem za pan brat z jej twórczością już od kilku dobrych lat i nie zawodzę się na kolejnych powstających pozycjach. Sami więc widzicie, że nie mogłam przejść obojętnie obok informacji o tym, że ukaże się nowa powieść autorki zatytułowana „Córka ziemi”, która jednocześnie otwiera serię Córki żywiołów. A pojawi się ona na rynku wydawniczym już 26 lipca bieżącego roku.

„Córka ziemi” to opowieść tocząca się dwutorowo. Poznajemy w niej młodą rzeźbiarkę – Weronikę, która tworzy swe niezwykłe prace, wkładając w nie całe serce i umiejętności. Artystka tworzy tylko to, co w danym czasie podpowiada jej wewnętrzny głos i raczej nie podejmuje się projektów na zlecenie.

Mimo to kiedy przyjaciółka kobiety – Aśka – proponuje jej podjęcie się pewnego zlecenia, w którym również ona bierze udział to Weronika, chociaż początkowo się waha ostatecznie wie, że podejmie się zaproponowanego zadania. Polega ono na wyrzeźbieniu nordyckiej bogini Freyi będącej symbolem miłości i magii. Jej wykonany przez naszą rzeźbiarkę posąg ma ozdobić skwer przed odrestaurowywanym właśnie w okolicy pałacem…

Drugą oś opowieści stanowi właśnie historia Freyi. Poznajemy w niej perypetie dziewczynki z lasu, która rozpoczynając snucie swej opowieści ma zaledwie 12 lat i mieszka z ukochaną mamą w leśnej chacie, gdzie wiodą spokojne, szczęśliwe życie. Jednak na skutek pewnych wydarzeń jej bezpieczny dotąd świat wali się w gru...

Czy wierzycie w magię? Magię natury, życia?

Elementy magiczne możecie znaleźć w historii Freyi, ona sama była magią… Ta dziewczyna była imienniczką nordyckiej bogini, patronki wojny, bóstwa wegetacji, miłości, płodności i właśnie „czarów”. To opowieść o jej życiu stała się fundamentem tej książki. Freya - córka ziemi, córka jednego z potężnych żywiołów, dziewczyna silna, posiadająca niezwykły dar, dar mądrości i rozumienia natury, bo przecież nie każdy przyjaźni się z ptakami, czy dzikami. Każdy z nas może się od niej wiele nauczyć… dobroci, szczerości, miłości, wytrwałości. Kierowała się “zasadami”, o których my również powinniśmy pamiętać: „Strach rodzi strach, złość wyzwala jeszcze więcej złości, a miłość i spokój tworzą podwaliny zaufania.”

Historia poznajemy z dwóch perspektyw. Patrzymy na wydarzenia jej oczami, córki ziemii. Wędrujemy po lasach, przyglądamy się pałacowemu życiu, kiedy to dziewczyna trafia do niego po śmierci jednej z najbliższych osób. Tam musi się nauczyć nowej codzienności, która nie jest łatwa, która niesie za sobą niepewność i samotność… nie tylko ona, ale również ludzie wokół niej skrywają wiele tajemnic, których nie da się utrzymać na zawsze w sekrecie. Czego dowie się o sobie i swoim życiu Freya?

Drugi punkt widzenia to opowieść Weroniki, rzeźbiarki kierującej się w swojej pracy intuicją artystyczną, pasją. Każde jej dzieło jest jedyne i niepowtarzalne. Otrzymuje zadanie, aby wykreować w piaskowcu rzeźbę Freyi. Wsz...

Weronika jest rzeźbiarką i to światowej klasy. Potrafi zobaczyć gotową rzeźbę w nieoszlifowanym kamieniu. Nie przyjmuje zleceń na swoje prace, rzeźbi to co czuje. Jednak robi wyjątek dla właściciela pałacu i ma odtworzyć rzeźbę Frei, nordyckiej bogini miłości i magii. Zlecenie ma być gotowe na otwarcie hotelu, jednak pojawiają się komplikacje, w studni, znajdującej się na posiadłości pałcu, zostają odnalezione ludzkie szczątki. Czy Weronice uda się odkryć co wydarzyło się przed laty?

Zanim zaczęłam czytać „Córkę ziemi” miałam do niej duże oczekiwania. Gdy zaczęłam czytać, w ogóle nie mogłam się wciągnąć w historię Weroniki oraz Freyi. Myślałam sobie „Boże przecież ja to będę czytała rok”. Ale z czasem gdy pojawiły się nowe zagadki, tajemnice, coraz bardziej zaczynałam się interesować tą historią. Ale to zaciekawienie zaczęło się pojawiać po dobrych stu stronach. Początek na prawdę męczyłam. Na szczęście zmieniło się to.

Historia Fryi zaciekawiła mnie, byłam ciekawa jak potoczyły się jej losy. A niestety nie miała takiego łatwego życia jakby mogło się na początku wydawać.

Razem z Weroniką odkrywałam nowe tajemnice i niespodzianki. Chociaż chyba bardziej polubiłam postać Freyi.

„Córka z ziemi” może nie wywołała u mnie dużego zachwytu, ale też nie okazała się taka straszna, jak myślałam na początku.

Pewnie, gdy pojawią się kolejne tomy z serii „Córki żywiołów” będę po nie sięgać z ciekawości.

Weronika mieszka w pięknych okolicach Ojcowskiego Parku Narodowego. Z zamiłowania jest rzeźbiarką. Tym też się zajmuje przyjmując specjalne zlecenia.
Tym razem kolejna jej rzeźba ma być wyjątkowa. Do Weroniki bowiem zgłosił się właściciel pobliskiego pałacu, który chce spełnić marzenie babci. Kobieta po wielu rozmowach i namysłach decyduje się odtworzyć w skale postać Frei.
Lata temu taka rzeźba z dumą zdobiła ogród przed pałacem. Decydując się na to zlecenie Weronika równocześnie poznaje historię sprzed stu lat. Postać Frei żyła naprawdę. Jej życie nie było łatwe, ale wyjątkowe. Pierwowzór rzeźby został stworzony przez jej ukochanego jako prezent ślubny.
Mimo ogromnego poświęcenia Weroniki nie wszystko idzie zgodnie z planem. Od jakiegoś czasu w jej otoczeniu dzieją się dziwne rzeczy. Jak gdyby demony przeszłości chciały usilnie przypomnieć o swoim istnieniu.
Przede wszystkim całą historia jest przepięknie spisana. Poznajemy ją w dwóch ramach czasowych. Przez co idealnie łączy się w wyjątkową całość. Pełna tajemnic, z lekką nutą magii, ale też bliska naturze i żywiołom. Można się w niej zatracić i przenieś w inny, wyjątkowy świat.
Jeśli chodzi o mnie momentami było zbyt dużo zbędnych opisów. Poza tym to naprawdę ciekawa opowieść.