Czas pogardy

"Czas pogardy" to niezwykle wstrząsająca i poruszająca, przejmująca i wyciskająca łzy powieść, a przede wszystkim skłaniająca czytelnika do refleksji i zadumy. Lektura doskonale obrazuje nam historię wydarzeń wojennych. Ukazuje nam oczami dziecka czym jest heroizm, walka, siła, męstwo, także przyspieszenie dojrzałości emocjonalnej dzieci podczas okupacji. Niezwykle drastyczne opisy wojny, zagłady Żydów, sprawiły, że musiałam na chwilę przystanąć podczas czytania książki. Dziękuję bardzo autorowi Yarekowi Aranowiczowi za tak ważną pozycję. Co więcej powieść została oparta na prawdziwych wydarzeniach ojca autora Yereka Aranowicza. Zakończę swoją recenzję tymi słowami NIGDY WIĘCEJ WOJNY I OKRUCIEŃSTWA! A Was moi drodzy 🔥 zachęcam, abyście sięgnęli po tę niezwykłą książkę.

Znakomita powieść! Przeniesie nas do Wilna w czasy drugiej wojny światowej. Poznamy losy pewnego dziecka, które musiało przetrwać wszystko, co najgorsze.

Świetna książka, bardzo polecam przeczytać. Już nie mogę się doczekać kolejnej części :)

Wyobraźcie sobie, że mroźną zimową noc musicie spędzić na kamiennej podłodze opuszczonego dom. Jesteście brudni, obdarci i głodni. Przez szczelin do środka izby wpadają płatki śniegu, jest koszmarnie zimno, a do przykrycia macie jedynie starą zniszczoną derkę. I choć nikt Was w tym miejscu nie przetrzymuje siłą, to zostajecie tu, bo i tak nie macie dokąd pójść. Jesteście bezdomni. Przyznacie, że wizja takiej rzeczywistości może być przerażająca. A jaka będzie Wasza reakcja, jeśli dodam, że w takiej sytuacji znajduje się kilkuletnie dziecko? Samotny, niemający nikogo bliskiego mały człowiek, który każdego dnia walczy o przetrwanie, żebrząc, oszukując i kradnąc?

Dziś chciałabym Wam przedstawić szczególną książkę, bo opowiadającą o wojnie z perspektywy małego dziecka. „Czas pogardy” to bardzo emocjonująca i chwytająca za serce historia Tomasza Aranowicza, polskiego chłopca, który traci swoją rodzinę i w okupowanym Wilnie, gdzie wrogiem nie są wyłącznie żołnierze w niemieckich mundurach, ale także kolaborujący z Niemcami litewscy nacjonaliści, czy komuniści, musi zmierzyć się z bezdomnością, samotnością i tęsknotą za rodziną, której obraz z dnia na dzień coraz bardziej zaciera się w jego pamięci.

Napisana przez @yarek.aranowicz powieści jest oparta na faktach. Autor opisuje w niej historię dzieciństwa swojego taty, który, po wkroczeniu wojsk radzieckich na Litwę traci bliskich. Chłopiec...

🔥 RECENZJA 🔥
Tytuł: "Czas Pogardy"
Autor: Yarek Aranowicz
Wydawnictwo:@wydawnictwo_novaeres

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania tej książki dziękuję pięknie autorowi @yarek.aranowicz i @wydawnictwo_novaeres
#współpracareklamowa

Bohaterem książki jest sześcioletni Tomaszek Aranowicz.Wojna zabrała mu najbliższych i szansę na lepsze jutro. Chłopiec niewiele pamięta nic z czasów kiedy mieszkał z rodzicami.I choć dziecięce wspomnienia były pełne kolorów i zapachów,to ich trójwymiarowy obraz nasączony tragicznymi wydarzeniami sprzed ponad roku, oddalał się coraz szybciej w otchłań zapomnienia.Akcja książki dzieje się w czasie II wojny światowej za czasów okupacji Rosyjsko- Niemieckiej. Chłopiec znajduje oparcie w grupie podobnych do niego osieroconych dzieciaków. Żyją oni w okropnych warunkach,w zimnie i o głodzie.Ich codziennym celem jest znalezienie bezpiecznego schronienia i coś do zjedzenia. Tomaszek stara się za wszelką cenę przetrwać na niebezpiecznych wileńskich ulicach. Chłopiec boi się praktycznie każdego.Był świadkiem mordowania Żydów w lasach ponarskich.Pewnego dnia trafia do rosyjskiego Domu Dziecka. Spędził tam dłuższy czas. Jednak Tomaszek ucieka z sierocińca, gdyż był tam okrutnie traktowany. Wraca znów do grupy chłopców na ulicy.Strasznie było mieszkać na ulicy, gdzie każdego dnia można było zginąć,ale przynajmniej był wolny. Podczas wojny stracił wielu przyjaciół. Od małego pamięta tylko głód,nędzę,zimno i strach. Według...

Powiem wam, że jest to książka z typu tych wspomnieniowych. Autor zabiera nas do czasów wojennych, lecz czytamy je jakby z jego wspomnień. Wpierw zaczyna się ogólnikowo, jesteśmy wprowadzeni w klimat, a następnie widzimy scenę z młodym chłopcem, który żyje, ale w polowych warunkach. Jest nie tylko głodny, ale i brudny. Ubrania ledwo są w stanie okryć go swoimi rozmiarami. Są zniszczone i zużyte. I teraz zaczynają się te jakby obecne wspomnienia, gdzie widzimy jak wygląda, gdzie śpi, co czuje i na jak wiele go stać na obecny czas. Następnie są ogólnikowe informacje, co się dzieje w kraju i ponownie czas, gdzie widzimy jak chłopiec jest bystry i zawzięty, jak wypełnia rozkazy innych. Jest to opisane bardzo dokładnie, jakby sam autor przypominał sobie co wtedy czuł i co robił, kiedy kazano mu rabować jedzenie. To wszystko sprawia, że zaczynamy bardzo przeżywać jego losy. Wchodzi jakby na krab osobisty, gdzie choć chcemy ukryć emocje, to jednak się nie da. Poznajemy też innych głodnych młodych chłopców, którzy jakby agresją starają się mobilizować resztę do działania. Tutaj każda wrażliwa osoba się wzrusza, bo przeraźliwe zimno, które ich otacza jest dobitnie podkreślone. Tym bardziej, że on sam opowiada jak pragnie ciepła i kogoś, kto by go kochał. To wszystko jest zmieszane z przemocą i znieczulicą jaka wtedy panowała. Ludzie nie dbali o innych, bo nikt tam nie myślał o nich. Ten chłopiec przeżył wojnę, choć to, co go spotykało trudno było nazwać życiem. Bardziej piekło z ...

RECENZJA🤓

Cześć. Dziś mam wrażenie że zgubiłam po drodze jeden dzień, cały czas myślę, że dziś czwartek🙈. Też tak macie czasem?

„Czas pogardy” Yarek Aranowicz, wydawnictwo Novae Res.

Dziś chcę Wam przedstawić książkę, którą miałam okazję przeczytać, jeszcze raz dziękuje autorowi za zaufanie i złożenie książki w moich rękach.

Pięknej książki, która pokazuje nam czytelnikom świat brutalnej wojny widzianej oczami małego chłopca. Świat, który nie zna kompromisów nie ważne czy masz pięć lat, dwadzieścia lat, siedemdziesiąt lat z każdej strony otacza Cię ból, niewyobrażalny strach, głód, śmierć, walka o przetrwanie, walka o życie.

A w tym wszystkim mały sześcioletni chłopiec Tomaszek Aranowicz, który wyrzucił z głowy tragiczne wydarzenia związane ze swoją rodziną, stara się przetrwać na wileńskich ulicach. Przyłącza się do grupy osieroconych dzieciaków, których codziennym celem staje się zdobycie jedzenia oraz znalezienie bezpiecznego kąta do spania.

Pomimo trudnego tematu książkę przeczytałam dość szybko. Jednak aby napisać recenzję musiałam pozbierać myśli. Zwłaszcza, że teraz za granicą naszego kraju toczy się wojna i tam również są dzieci.

Książka jest przepełniona strachem, niepewnością na otaczający świat patrzymy przerażonymi oczami sześcioletniego dziecka. Momentami pękało mi serce czytając o tym co widział chłopiec i czego musiał ...

Tomaszek ma 6 lat i widział rzeczy, których nigdy nie powinno oglądać małe dziecko. Jako mały chłopiec stracił rodziców i musiał sam zadbać o siebie by przeżyć. Czas II Wojny Światowej nie był dla nikogo łatwym okresem. Każdy walczył o kolejny dzień i miał nadzieję, że kiedyś jeszcze będzie normalnie. Ich codzienność to ból, głód, choroby, strach i permanentne zmęczenie.

Akcja książki rozpoczyna się w 1940 roku, gdy Tomaszek błąka się po ulicach. Unikając żołnierzy których bał się wspominał rodziców i ciepło ich domu. Teraz walczy od coś do jedzenia i codziennie widzi śmierć. Jedyne oparcie ma w podobnych do niego, osieroconych dzieciach. Wojna zabrała mu wszystko. Rodzinę, nadzieję na lepsze jutro i przede wszystkim spokojne dzieciństwo.

Chociaż czytałam już wiele książek o ludziach, którzy przeżyli II Wojną Światową to i tak „Czas pogardy” wywarł na mnie duże wrażenie. Jest na pewno lekturą, po której ciężko jest otrząsać się. Tym razem poznałam ten ciężki okres dla ludzi z punktu widzenia dziecka. Jest tutaj wiele okrucieństwa, bólu i strachu. Czytając zastanawiałam się czy po takich doświadczeniach dziecko może myśleć o przyszłości, która jest bezpieczna?

„Czas pogardy” na pewno nie należy do łatwych lektur, jednak uważam, że warto ją przeczytać. Jest pod wrażeniem odwagi małego chłopca. Tego, że pomimo tych wszystkich niebezpieczeństwem miał wewnętrza siłę, która pozwoliła mu przetrwać.

Wilno w świetle II wojny światowej. A w tym wszystkim on. Chłopiec. Sześcioletni. Zamiast świętować swoje kolejne urodziny walczy o przetrwanie. Po rozdzieleniu z rodzicami jego jedynymi sprzymierzeńcami jest grupa chłopców w podobnym wieku. To oni zamiast cieszyć się dzieciństwem, bawić i poznawać świat. Walczą o przetrwanie na wileńskich ulicach. Zmuszeni do poszukiwania kolejnych kryjówek, wody i jedzenia. Niestety nie zawsze się udaje..
Choć Tomaszek uciekł śmierci kilkukrotnie to jedno życie nie wróciło do normy. Sierocińce, rodziny zastępcze, kolejne ucieczki i życie na ulicy w cieniu wojny. Czy tak powinno wyglądać dzieciństwo?
Autor przedstawił historię z czasów wojny w bardzo emocjonujący sposób. Oczami dziecka. Tak jak ono widzi otaczające zło. Jak radzi sobie bez rodziców, bliskich. Jak bestialsko zostało mu odebrane to co wspominamy przez lata, dzieciństwo. Mimo to odwaga i postawa chłopca była taką, której mógł pozazdrościć niejeden dorosły mężczyzna. Tomaszek nigdy się nie poddał i wciąż z nadzieją patrzył na to, że przyjdą jeszcze lepsze dni i w końcu świat odnajdzie spokój.
To naprawdę przejmująca historia, spisana w taki sposób, że chwyta za serce i pozwala docenić to jak żyjemy.

Czas pogardy " to książka napisana na podstawie pamiętnika i wspomnień Andrzeja Aranowicza ojca autora @yarek.aranowicz .
Nikt nie spodziewał się wojny i wkroczenia na Wileńskie ulice żołnierzy Armii Czerwonej.
Tomaszek Aranowicz ma sześć lat i właśnie jego dotychczasowe życie legło w gruzach .
Samotny,głodny, tuła się po ulicach razem z innymi sierotami ,strach ,lęk to uczucia które towarzyszą mu codziennie .Ale też siła i odwaga ,aby przeżyć kolejny dzień.
Determinacja i szczęście, komu można zaufać a komu nie to codzienne wybory małego dziecka.

Tomasz Aranowicz miał ogromne szczęście tuż po zakończeniu wojny najpierw trafia do sierocińca ,a z tamtąd razem z innymi dziećmi zostaje wybrany do transportu na ziemie odzyskane i udaje się w drogę do Polski.

Ta książka nie należy do łatwych i przyjemnych jest w niej pełno strachu i nieszczęścia ,ale co może innego czuć mały chłopiec pozostawiony sam sobie .

Po książkę „Czas pogardy” sięgnęłam głównie ze względu na opis oraz to, że tłem wydarzeń jest okres II wojny światowej, który w powieściach jest bardzo bliski mojemu sercu.

Głównym bohaterem powieści jest Tomaszek, który mimo swojego młodego wieku, musi szybko dojrzeć i stawić czoła trudnym sytuacjom. Posiada on niezwykłą wolę walki i odwagę, której może pozazdrościć niejeden dorosły. Opowieść jest prowadzona z dziecięcej perspektywy co dodaje historii autentyczności. Opowieść o grupie osieroconych dzieciaków, walczących o przetrwanie, dotyka serca czytelnika i złamie nawet to najtwardsze.

"Czas pogardy" to poruszająca opowieść, ukazująca niezwykłą siłę ludzkiego charakteru w obliczu wojny. Autor, poprzez historię głównego bohatera, Tomaszka Aranowicza, umiejętnie ukazuje okrucieństwo II wojny światowej oraz jej wpływ na życie zwykłych ludzi, zwłaszcza dzieci. Książka wciąga czytelnika w świat emocji, nadziei i przede wszystkim determinacji w walce o przeżycie.

Ponadto powieść pokazuje okrucieństwo zarówno Niemców jak i Sowietów, co w powieściach rzadko spotykam. Zarówno jedni jak i drudzy wykazują się wyjątkowym bestialstwem, a opisy tych wydarzeń i ich poczynań doprowadzają czytelnika do łez. Łez bezradności, bezsilności i nienawiści.

Autentyczność opisu wojennych czasów oraz świetne przedstawienie wileńskich ulic w trakcie konfliktu, sprawiają, że czytelnik jest wci...