Dasz radę, Nataszo

Chociaż pierwsza część "Jeszcze raz, Nataszo" nie powaliła mnie na łopatki i nie sprawiła, że z niecierpliwością czekałam na moment gdy sięgnę po kontynuację, tak owa kontynuacja czyli "Dasz radę, Nataszo" według mnie wypadła jakoś tak lepiej... Przeczytałam ją dość szybko, mimo iż w tej części wydawałoby się, że dzieje się troszkę mniej, akcja nie jest bardzo szybka, nie brniemy w przeszłość a skupiamy się na teraźniejszości i planach na przyszłość. Bohaterka mimo wielu przeszkód idzie do przodu, stara się pomagać innym. Autorka daje do zrozumienia że warto walczyć o swoje, że możemy podnieść się z każdego dołka (pod warunkiem, że będziemy tego chcieć). To, co podoba mi się w tej książce to fakt, że nie jest przesłodzona i oderwana od rzeczywistości. Natomiast jestem przekonana, że niestety szybko zapomnę o tej książce (po prawdzie już o niej zaczynam zapominać). Nie zrobiła na mnie efektu WOW, nie sprawiła że stale o niej myślę. Trochę szkoda, bo "Dasz radę, Nataszo" to dla mnie taka pozycja, którą przeczytam i zaraz o niej zapomnę...