Dewiant

"Dewiant" będąc trzecią częścią cyklu kontynuuje wątki dotyczące życia Smoky Barrett, jednak to nie przeszkadza wtopić się w akcję kolejnej zagadki sensacyjnej, ponieważ , jak to często bywa w takich sytuacjach, dostajemy i tutaj informacje o tym co działo się wcześniej z agentką. Przy czym zaprzyjaźnienie się tu z jakkolwiek postacią jest mało prawdopodobne, jak chęć kibicowania nie wiarygodnym postaciom.
Czytam i czuję, jak się napinam, bo wszystko jest tu sztucznie wykreowane. Począwszy od agentki FBI, jej sposobu prowadzenia rozmów i przemyśleń, po stworzoną sytuację i prowadzenie śledztwa. Jeśli fikcja literacka tak bardzo odbiega od rzeczywistości, a jest to kryminał, to nie sposób nim się w żadnym stopniu zachwycać. Akcja wymaga tu uwiarygodnienia, rzetelnego potraktowania wnikania w psychikę mordercy, jeśli już agentka jest taka super hiper w tym co robi, a nie powielania za innymi tego co już było wykorzystane do stworzenia postaci. Skutkuje to tylko tym, że po odłożeniu książki zapomni się kim była główna bohaterka.
Na każdym kroku pada trup, jakby nie wystarczyło, że jest jeden, a za to porządnie rozgrywa się akcja śledcza wraz z perspektywą na całe dochodzenie. Lepiej, do granic możliwości, wypełnić fabułę kolejnymi mordami. Może to miało służyć do zmylenia czytelnika? W każdym razie pobudki mordercy są mało przekonujące, brak porządnych przesłuchań, dowody same pchają się agentom w ręce. Całość ocieka kiczem współczesnego amerykańskiego kina niby-sensacyj...

"Dewiant" to trzecia i w mojej ocenie najsłabsza z serii o agentce specjalnej FBI Smoky Barrett. Tym razem przyjdzie jej ścigać wielokrotnego mordercę, który nazywa siebie Kaznodzieją. Jak się szybko można domyślić jego zbrodnie powiązane są z religią. Ktoś postanowił wymierzać sprawiedliwość na własną rękę? Jakie grzechy popełniły jego ofiary? Przekonacie się, jeżeli sięgniecie po tę książkę, ale jakoś specjalnie Was do tego nie namawiam ;)

Dlaczego nie namawiam? Bo "Dewiant" raczej nie wyróżnia się niczym specjalnym z szerokiego grona książkowych thrillerów. Morderca faktycznie do przyjemniaczków nie należy, ale spora dawka wszelkiej makabry to jeszcze nie wszystko. To nie jest gotowy przepis na sukces. Kolejny raz z okładki ktoś wciska nam, że McFayden przekroczył granicę, która dla innych twórców thrillerów jest barierą nie do pokonania. Trochę to przesadzone, ja przejścia tej wydumanej granicy w książkach autora nie widziałam wcześniej i nie zobaczyłam też w "Dewiancie".

Smoky Barrett dalej jest marudna, Callie irytująca, a Alanowi nawet nie dali wykazać się na przesłuchaniu. Rozwiązanie całej sprawy będzie podetknięte ekipie pod sam nos, jakiegoś specjalnie rozwiniętego śledztwa nie znajdziemy w tej części. Motywy działania mordercy też mało przekonujące. Podsumowując - żadna rewelacja, poprzednie części były lepsze.

Masakra. Bez upiększania prawdziwe stadium psychologiczne dewiantów seksualnych

Jak dla mnie rewelacja, prawdziwe studium psychologiczne człowieka.