Diaboliada

Lubię po wielu, wielu latach ponownie sięgnąć do lektur, które swojego czasu zachwyciły mnie, a po upływie czasu gdzieś się zawieruszyły w pamięci. Okazuje się, że pomimo iż czas zmienił postrzeganie wielu spraw, to Bułhakow zachwyca mnie niezmiennie i niezmiennie prowokuje do zadumy.
Jego styl i humor są wyjątkowe. Jego historie często są wręcz absurdalne, a zarazem bardzo, bardzo prawdziwe. Brzmi niewiarygodnie..... U Bułhakowa jest to możliwe.

Książka jak dla mnie słaba. Podczas czytania książki traciłam wątek i nie wiedziałam o co chodzi. Tak jak napisała Laya do złudzenia przypomina Mistrza i Małgorzatę. Nie podobała mi się, gdyż nie była to książka wciągająca, ani jakaś arcyciekawa, czytadło na godzinę nie pozostawiające nic w sercu, ani w pamięci. Ja już nie pamiętam nic z tej książki mimo, iż czytałam ją 2 miesiące temu, z wyjątkiem spektakularnego zakończenia. Bez rewelacji, nie polecam

Do zludzenia przypomina Mistrza i Małgorzatę, nie wiem czy to dobrze czy zle. Doskonalosc miesza sie tu z nuda, banal z patosem. Trudno jednoznacznie ocenic te ksiazke, a wlasciwie krotkie opowiadanie...