Długa letnia noc

Poniższa opinia została wydana na prośbę autorki, która dopiero stoi na początku swojej pisarskiej kariery wydając swoją pierwszą, debiutancką powieść pt. "Długa letnia noc".

Po przeczytaniu całości da się zauważyć, że nie jest ona pozbawiona wad ale ma też całkiem spory potencjał. Nie bez kozery napiszę tutaj, że książka usidliła mnie już na samym początku i z każdym kolejnym rozdziałem tylko podsycała moją ciekawość i tutaj duży plus dla autorki za umiejętność podtrzymywania ciekawości czytelnika - moja uwaga była utrzymana do samego końca i to jeszcze na bardzo krótkiej smyczy. Myślałam z początku, że mam do czynienia z thrillerem, potem się okazało, że to opowieść bardziej w klimacie fantasy, całkiem niezłą zresztą ale wymagającą w kilku miejscach poprawek. Przede wszystkim proponuję autorce zwrócić uwagę na korektę, która nie spisała się tutaj najlepiej. Wcięcia akapitowe stosuje się w momencie rozpoczęcia każdej nowej myśli, a tutaj jedna i ta sama myśl została podzielona na kilka akapitów co momentami wprowadzało mnie w stan lekkiej dezorientacji. Zapis fonetyczny z obcego języka powinien być ujęty w cudzysłów/kursywę, jeśli nie jest - tekst oryginalny. Spotkałam się też z niewłaściwą kolejnością umiejscowienia wyrazów lub niewłaściwym doborem słów w jednym zdaniu co ograniczało mi gdzieniegdzie możliwość płynnego czytania. Sama historia acz nietuzinkowa to jednak również wymagałaby lekkiego liftingu choćby w temacie "świetlistych" postaci z lasu. Autorka...

Mam mieszane uczucia co to jej książki. Początek z dość nużącymi dialogami, później mamy ciekawą historię, fascynującą, alternatywną rzeczywistość. Widać, że autorka ma wyobraźnię i potrafi to przelać na papier. Jedynie bohaterowie i łączące ich układy są mało wyraziste, jest to zaznaczone w książce, jednak mało wyczuwalne z kontekstu. Zdecydowanie nie jest to kryminał, trudno jednoznacznie określić gatunek. Najbliżej chyba jest do baśni, polskiej baśni fantasy. Za te nasze słowiańskie wątki duży plus.
Wahałem się między oceną 5 a 6, postanowiłem na zachętę, jako że to debiut dać 6.
Dziękuję autorce za egzemplarz recenzencki.

Autor: Letycja Gall

Podczas ostatniego turnusu we wsi Rusałka jedenaście uczestników doświadcza niespotykanych dotąd zdarzeń. Ponadnaturalne tajemnice stają się od teraz częścią ich życia. Greta nie wraca po tych wydarzeniach do domu, a reszta uczestników zostaje już na zawsze odmieniona. Dziesięć lat później dwóch mężczyzn zaczyna prowadzić śledztwo mające za zadanie ustalenie tego co wydarzyło się w tamte sierpniowe wakacje.

Nie mam kompletnie pojęcia co zadziało się w tej książce. Na samym początku nie mogłam się połapać kto co mówi i w ogóle co się dzieje. Jak dla mnie pierwsze rozdziały strasznie pędziły. Na szczęście potem się to uspokoiło.

Plusem było to, że mogłam przeczytać o przeżyciach kilku bohaterów naraz. Minusem za to z kolei były przeskoki czasowe. Strasznie mi mąciły w głowie. Musiałam bardzo się skoncentrować na czytaniu, żeby wszystko zrozumieć i poukładać w kolejności chronologicznej.

Bajka, która pojawiła się na końcu była dziwna. Jak można opowiadać dzieciom o odcinaniu palca czy utracie oka?

Autorka miała ciekawy pomysł na całą fabułę, ale gorzej z jego realizacją. Bohaterowie byli dla mnie nudni, monotonni, bez wyrazu. Zachowanie Grety bardzo mnie irytowało, więc co chwilę miałam ochotę przesuwać strony, żeby już o niej nie czytać.

„Długa letnia noc” to czysta fantastyka. Inny świat, Rusałki, Topielice… Jeśli ktoś lubi takie rzeczy to książ...

"Długa letnia noc" nie jest z mojego standardowego kanonu czytanych książek, przez co uczulam, że mogę nie być idealnym recenzentem. Ale że nie boję się otoczenia to wzięłam ją na tapetę i przeczytałam.

Początek zaczął się bardzo zacznie, był zaskakujący i wciągający, pierwsze 80 stron przeczytałam na jednym wdechu. Potem było dziwnie i trudno z powodu bardzo szczegółowych opisów sytuacji, otoczenia i tego co widzą bohaterzy. Część słów bym usunęła, historia by nie straciła na tym, a ja bym nie była tak zmęczona treścią. Niestety to bardzo mnie wybijało z tempa czytania i gubiłam celowość opisanych momentów. W jednym akapicie coś było ponadnaturalne, wielkie i olbrzymie, co dla mnie jest mnożeniem synonimów a nie sprawianiem wrażenia, że coś jest coraz większe. Nie podobało mi się to bardzo, tym bardziej, że musiałam zastosować czytanie po łebkach akapity, aby wejść w historię i nie analizować użytych wyrazów w książce.

Po skończeniu książki mam wrażenie, że świat rzeczywisty autorka potrafi opisać rewelacyjnie, to te fragmenty mnie do tej historii przykuwały. Za to ten drugi nieokreślony świat budzi dużo emocji i przez co brakuję trochę płynności w prowadzeniu narracji. Liczę, że kolejne książki będą znacznie lepsze :)