Dracul

Znany z brutalnych thrillerów J. D. Barker oraz potomek autora "Draculi", Dacre Stoker połączyli swe siły, by stworzyć pełen grozy prequel powieści o najsłynniejszym wampirze świata.

Wielki głód, nędza i choroby pustoszą Irlandię. Bram Stoker od urodzenia jest niezwykle chorowitym dzieckiem, w momentach najbardziej przełomowych, najbliższych śmierci, pomaga mu nieoceniona opiekunka, Ellen Crone. To postać niezwykła i bardzo tajemnicza. Pewnego razu dziewczyna znika bez wieści.
Po latach Bram wraz z siostrą Matyldą podejmują próbę jej odnalezienia. Wszystkie ślady prowadzą do bardzo niebezpiecznej postaci, tytułowego Dracula pochodzącego z Transylwanii.

Przyznam szczerze, przez większość lektury miałam ciarki i czułam dziwny niepokój. Spodobała mi się konstrukcja powieści wzbogacona o listy, fragmentów dzienników i artykuły z gazet. Momentami dałam się ponieść wyobraźni i miałam nieodparte wrażenie, że mam do czynienia z czymś autentycznym. Umiejscowienie akcji w tak mrocznym okresie, jakim był wiktoriański gotyk, dodawało tylko znamion realizmu. Szczerze powiedziawszy, trochę obawiałam się tej na poły historycznej powieści, jednak sposób narracji był bardzo przyjemny w odbiorze, a wydarzenia, które po sobie następowały, tylko potęgowały moją ciekawość.

Znam już twórczość J. D. Barkera i wiedziałam, czego mniej więcej mogę się spodziewać, lecz realizacja i efekt końcowy przerosły moje najśmielsze oczekiwania. Połączenie thrillera z horrorem ...

W roku 1868 Bram Stoker wyposażony we wszystkie możliwe artefakty czeka na atak bestii..
Przeplatana czasem z momentu najdłuższej nocy mężczyzny oraz wspomnieniami z młodości z dziennika, listów; jesteśmy świadkami historii, która miała miejsce..

Lubie wybierać literaturę, w której po opisie wiem, że przepadnę, wciągnie mnie w swój świat w niezwykle klimatyczny i dostarczając przy tym dodatkowego dreszczyku niepokoju.

Tak też było podczas bliższego spotkania z Draculem twórczości: Dacre Stoker potomkiem Brama oraz J. D. Barker'a. Książka już od trzech lat hula w polskich księgarniach, a ja ciągle ją widząc miałam myśl, aby ją nadrobić. Tematyka, którą bardzo lubię w literaturze, a fakt, że jej współtwórcą jest Barker, którego serię pamiętam doskonale z dreszczem niepokoju, wiedziałam, że i tutaj będę się wymienicie bawić.

Oczywiście moje oczekiwania zostały spełnione, a wieść, że jest oparta na faktach z zebranymi danymi Brama z jego notatek i dzienników stały się punktem odniesienia do stworzenia powyższej historii.

Gotycki klimat, który tylko potęguje tajemniczość, ale i otacza nas swoim mrokiem wywołując napięcie i jednocześnie podekscytowanie. A my wraz z bohaterami odkrywamy kolejne elementy w tej złożonej historii.

Ogromnie polecam dla wszystkich fanów gatunku. Klasyka, która jest inspiracją nigdy się nie znudzi, ale także pokazuje, że może w dalszym stopniu niepokoić i sprawiać czytelniczą satysfakcję.

"Dracul"
O czym jest ta książka? Chyba nie zaskoczę nikogo pisząc, że o wampirach. Tego spodziewa się każdy kto przeczyta sam tytuł książki. Po jej ukończeniu mogę powiedzieć, że jest ona również o walce, cierpieniu oraz może zaskoczę tym stwierdzeniem tych, którzy jeszcze nie czytali ale jest ona również o miłości i oddaniu.
Autor opisuje zdarzenia w przestrzeni różnych lat. Główny bohater uwięziony w ciasnym pokoju strzeże jego dostępu używając dość osobliwej broni. W momentach kiedy nasz bohater może skorzystać z chwili wytchnienia, zabiera nas w podróż w przeszłość i czasy swojego dzieciństwa poprzez opisywanie w dzienniku wydarzeń, mających na celu ukazanie w jaki sposób się tutaj znalazł oraz tego co zaważyło o jego życiu.
Książka choć nie należy do małych jest napisana w tak świetny sposób, że czytając ciężko się oderwać, a co za tym idzie czyta się ją w dosyć szybkim tempie.
Mnie szczerze, trudno było się niejednokrotnie od niej oderwać.
Bardzo ją Wam polecam 😉 szczególnie fanom mrocznych gatunków

Dracul napisany przez Dacre Stokera, potomka Brama Stokera i współpracującego z nim autora J.D. Bakera znanego z cyklu Czwarta małpa. Spodziewałem się po niej grozy i gotyckich klimatów, które wywołały by atmosferę niepokoju. Napisana w formie relacji poszczególnych bohaterów książki zapowiadała się ciekawie. Dlatego chciałem przeczytać i oczekiwałem dobrej powieści grozy.

Książka posiada wielowątkową fabułę, która pozwala na zobaczenie wydarzeń z różnych perspektyw bohaterów występujących tutaj. Główny wątek dotyczy samego Brama Stokera i jego rodziny z czasów dzieciństwa i tajemniczej niani skrywającej wiele sekretów. Zdarzenia jakimi są świadkami on i jego siostra rzutują później na jego dalsze życie. Opowieść rozpoczyna się w roku tysiąc osiemset sześćdziesiątym ósmym od walki jaką podjął Bram z nieludzkim potworem mającym wielką moc. Posiadający wodę święconą, krzyże i broń czeka na konfrontacje. Ten wątek pojawia się co jakiś czas nabierając tempa i przynosząc napięcie w czasie zdarzeń do jakich dochodzi. Dobry pomysł, aby skonfrontować bohatera początkowo z nieznanym, którego w miarę rozwoju sytuacji wszystko opisuje w swoim dzienniku. Ten wątek jest rozwojowy i wnosi wiele do samej opowieści. Przenosimy się w nim do późniejszych wydarzeń jakie mają w jego dorosłym życiu. Niebezpieczeństwo i zagrożenie ze strony potwora są obecne i powodują niepokój w czasie czytania. Przeplata się z innymi wątkami i relacjami jakie dostajemy. Kolejnym wątkiem przez jakiś...

" To chyba była moja pokuta za wszystkie te życia, które odebrałam ludziom w przeszłości, kiedy przemieniła się po raz pierwszy i zanim pojęłam prawdziwą wartość życia i miłości".

Zerknijcie na swoje nadgarstki - czy macie na nich dwa nakucia? Lepiej aby ich nie było.

"Dracul " ma ponad 500 stron i ujawnia pochodzenie Draculi, Brama Stokera i opowiada o enigmatycznej Ellen.

Obawiałam się, że skoro akcja dzieje się w XIX wieku to będzie trudny, ciężko i stary język pełen archaizmów, który będzie ciężko zrozumieć. Jednak tak nie było. Język jest prosty w odbiorze, zdarzają się starsze słowa, ale łatwo i przyjemnie się czyta.
Klimat tej książki jest tajemniczy, mroczny i nie pewny, niespokojny. Momentami może trochę straszny, ale spodziewałam się więcej tego strachu.
Taka moja rada: nie polecam czytać w nocy, bo wtedy każdy dźwięk powoduje gęsią skórkę.
Ale wracając. Sama forma tej książki bardzo mi się podoba. Są to dzienniki i listy oraz rozdziały z napisem " obecnie". Wszystko jest opowiadane z perspektywy kilku bohaterów.

W moim odczuciu ta książka ma świetny początek, który podobał mi się najbardziej. Z środkiem jest trochę gorzej, bo momentami się nudziłam a koniec... No cóż... Zakończenie mnie rozczarowało. Spodziewałam się jakiegoś zakończenia mrożącego krew żyłach, jakiegoś "wow" A tego nie było. Zabrakło mi głębszych emocji.

Ta książka nie jest specjalnie wybitna ale nie jest też najgorsza. Dla mnie jest śre...

Absolutnie zaczarowała mnie ta książka, historia ma niesamowicie gesty klimat i to w niej cenię. Jest trochę chaosu momentami przez sposób narracji jaką wybrali autorzy… ale naprawdę warto po tę historię sięgnąć.

Jakiś krytyk filmowy (niestety nie pamiętam jego nazwiska, a szkoda, bo w tej kwestii był złotousty) powiedział, że prawdziwy horror to nie taki gdzie odrąbią ci ręce, nogi i głowę i żyjesz jeszcze przez pół filmu, ale taki, gdzie na widok pier@#$% jeża na leśnej polance drzesz się jak opętany.
I tu mamy do czynienia z takim właśnie horrorem.
🧛‍♂️
"Dracul" to książka nominowana w plebiscycie książki roku 2020 w kategorii "horror". Czy słusznie nominowana? Po lekturze, na świeżo, stwierdzam, że nie wyobrażam sobie, żeby mogło jej tam zabraknąć. "Dracul" jest prequelem znanej na całym świecie powieści "Dracula" autorstwa Brama Stokera. Opisuje wydarzenia mające miejsce na długo przed powstaniem tej klasycznej już powieści. Czytelnik poznaje wydarzenia, które doprowadziły do powstania najczystszego zła.
🧛‍♂️🧛‍♂️
Ręka do góry kto nie zna Draculi! Książkowego pierwowzoru lub filmowej wersji, wszystko jedno. Założę się o swoją duszę, że nie zobaczę zbyt dużo uniesionych rąk... jeśli w ogóle jakąkolwiek, bo tej postaci nie sposób nie znać! Dracula był hrabią, transylwańskim arystokratą i jednocześnie wampirem. Do życia w 1897 roku powołał go Bram Stoker. Setki lat później krewny Brama oraz autor poczytnej u nas serii o Samie Porterze na nowo go wskrzesili. Przyznam, że zabierając się za tę książkę miałam duże obawy - no bo czy można dorównać klasyce? Czy autorzy będą potrafili stworzyć niesamowity i niepowtarzalny klimat, pełen grozy i strachu jaki stworzył ...

"Dracul" Dacre Stokera i J. D. Barkera to klimatyczna historia, w której zbrodnia miesza się z opowieścią o mieście nękanym chorobami, głodem oraz cierpieniem. To klimatyczna powieść grozy z elementami thrillera, którą przeczytałam niemalże jednym tchem - niechętnie odkładając ją gdy zbliżał się wieczór, ze względu na to, że mocno działała mi na wyobraźnię.

Dacre Stoker odkrył ponad 100 stron notatek swojego przodka i wraz z J. D. Barkerem połączył historyczne zapiski Brama Stokera z niesamowitą aurą wiktoriańskiego gotyku. Struktura opowieści utkana jest z listów, fragmentów gazet, pamiętników oraz zeznań światków. Zwykle nie sięgam po tak skonstruowane powieści i zawsze dłużej zastanawiam się zanim sięgnę po tak poprowadzoną opowieść.

Początki historii autorzy umieścili w dramatycznym okresie w dziejach Irlandii, kiedy w kraju panowała zaraza ziemniaka, w trakcie której wielki głód i choroby zabijają niemal co drugiego mieszkańca Dublina. Mieszkający z rodziną poza miastem kilkuletni Bram Stoker jest biski śmierci i tylko Ellen Crone (zaprzyjaźniona z rodziną opiekunka) była w stanie go uleczyć. Kobieta ta jest postacią mroczną, niepokojącą aczkolwiek intrygującą, którą łączy z chłopcem dość szczególna relacja. Dodatkowo Ellen zdaje się mieć zagadkowe moce, a to co skrywa pod łóżkiem w bru...

Dacre Stoker, J.D. Barker - Dracul
Ocena: 4/10

Hrabiego Dracule wykreowanego przez Brama Stokera pewnie każdy z Was zna albo przynajmniej o nim słyszał. Dzięki jego książce dostaliśmy obraz krwiożerczego, ale jakże dostojnego wampira, który jest inspiracją dla wielu książek, filmów i seriali, a także ojcem współczesnych wampirzątek.
Nową odsłonę powieści mieli aspirację stworzyć D.Stoker i J.D. Barker. Co z tego wyszło?

Książka zaczyna się od opisu młodości głównego bohatera, którym jest sam Bram Stoker i obecności w jego życiu tajemniczej, dość specyficznej cioci Ellen. Przeszłość przeplata się z teraźniejszością, tworząc spójną historię.
Zacznę może od samego stylu pisania. Był on przyjemny i oddawał klimat gotyckiej powieści, za co mogę dać dużego plusa. Klimat był, ale tempo akcji jest powolne i może lekko znużyć. Moim zdaniem rozwlekanie tej powieści bardziej jej zaszkodziło niż pomogło. "Dracul" przypominał "Dracule" - znajdziemy tam listy, pamiętniki czy telegramy. Jeśli miałabym się tutaj do czegoś przyczepić, to bardzo irytowały mnie dialogi, które były wplatane w listy. Moim zdaniem (listy) traciły wtedy na autentyczności. Pojawiają się tutaj również motywy z powieści Brama Stokera takie jak ziemia w skrzyni, z którą wampir się nie rozstawał czy wataha wilków.
Wydaje mi się, że Panowie próbowali stworzyć coś inspirowanego historią hrabiego, a zarazem innowacyjnego, ale w efekcie dostajemy odbicie lustrzane, które (zaryzykuje st...

„Dracul” to fantastyczna książka, która wprowadza nas w świat słynnego „Drakuli”. Autorzy napisali prequel cenionej klasyki na bazie notatek Brama Stokera i nawet stworzyli z jego postaci głównego bohatera co okazało się być genialnym zabiegiem.

„Czasem nasze najgłębsze obawy to te, które trzymamy tuż przy sercu. Nigdy nie przestałeś wierzyć, tylko przestałeś przyznawać, że wierzysz.”

Fabuła książki wciąga już od pierwszych stron i pomimo, że momentami wkrada się do niej lekki chaos to dosłownie mnie oczarowała. Historia kryje w sobie wiele faktów, z życia Stokera i jego rodzinny, ale i fikcji literackiej. Momentami ciężko jest odróżnić jedno od drugiego przez zacierające się granice i genialne skomponowanie w całość. Miło było wrócić do pierwotnej wizji wampira przedstawianego jako krwiożerczą bestię, a nie słodkiego modnisia, w którym zakochają się nastolatki. To właśnie dzięki temu czuć dreszcze przebiegające po plecach i zło w czystej postaci, które może zaatakować w każdej chwili.

Jednak historia Brama kryje w sobie także drugie dno i pokazuje nam, że nie wszystkie istoty nadprzyrodzone muszą być złe. Na przykładzie niani, która okazuje się być Dearg-Due widzimy, że można z nimi nawiązać przyjacielską relację i zobaczyć ciepło, które płynie z ich serca.

Na samym końcu książki możemy znaleźć informacje od autorów jak wiele zaczerpnęli oni elementów z notatek Stokera i uwierzcie, ż...

Przychodzę do Was z recenzją książki, która wzbudziła wśród fanów obu autorów dużo emocji.
Dacre Stoker to autor "Draculi" z 2009r.
J.D.Barker to autor min "Czwartej małpy".
Co mogło postać z tak znakomitego połączenia? Gotycki horror? Wskrzeszają fenomen Draculi na nowo, w takiej odsłonie, że robi się gorąco. Tworzą nową, przejmującą i przerażającą historię.
Akcja zaczyna się w momencie kiedy Bram Stoker jest jeszcze dzieckiem. Bardzo ważną rolę odgrywa jego opiekunka, ciocia Ellen Crone. Nieustannie czuwała przy nim, gdy był ciężko chory. Jednocześnie dochodziło do dziwnych, niewyjaśnionych zgonów w miasteczku.
Bram wraz z siostrą zaczęli podejrzewać, że Ellen może być z tym powiązana. Kiedy Bram zdrowieje Ellen znika z życia całej rodziny na wiele lat. Przez co powstaje wiele pytań i brak odpowiedzi.
Matylda, siostra Brama wpada na jej ślad, pisze listy, chce dociec prawdy.
Powiadamia brata, którego dziwna siła ciągnie w miejsce pobytu Ellen. Jest uzbrojony w lustra, krzyże, broń i wodę święconą. Czeka. Dlaczego taki dobór uzbrojenia? Zapewne nie przypadkowy i rodzeństwo już doskonale wie z kim a może z czym ma do czynienia.
Dracul jest idealnym wstępem do historii o Draculi.
Niebywały klimat robi forma napisania książki. Nie tylko pamiętnik, ale wycinki z gazet, zeznania świadków, listy. Historia wciąga bez reszty. Czytelnik chce jak najszybciej dotrzeć do rozwiązania zagadki, która jest oczywista. Jednak cała otoczka rob...

Od razu zaznaczę, że nie dotrwałam do końca tej książki. Po prostu mnie wynudziła i pod koniec zdecydowałam, że po co się męczyć. Tym bardziej, że ta książką nie należy do najkrótszych.
Co mnie skłoniło do sięgnięcia po tę książkę? Wampiry i nazwiska autorów. Spodziewałam się pełnego grozy historii, a otrzymałam historię, która mnie usypiała.

Nie będę tutaj rozpisywała się na temat fabuły, bo tak naprawdę chcę o niej jak najszybciej zapomnieć. Cała książka w większości jest napisana w formie wspomnień. Lubię takie rozwiązania, jednak tutaj mnie to nie kupiło. Miałam wrażenie, że w tej całej historii panuje wielki chaos i zamieszanie.

Mimo wielu zwrotów akcji i tajemniczości wiało nudą. I to porządną nudą. Styl pisania kompletnie mnie nie kupił. A miałam tak wysokie oczekiwania sięgając po tę książkę i wszystko zostało zrujnowane. Po prostu jestem bardzo rozczarowana tą książką.