Duch Pani Crowl

Zacznę od pięknego opakowania w jaki zostały zapakowane te historie, nie powinno się oceniać książki po okładce, ale nie przeszkadza to przecież w jej podziwianiu. Mnie ta okładka akurat urzekła, może mam jakieś dziwne gusta, ale szalenie podoba mi się ten mroczny cmentarz plus pół futrzaste kocię-pół kocia czaszka :) Przy okazji wspomnę też o ilustracjach Rafała Drzycimskiego, które również bardzo cieszyły moje oko w trakcie czytania.

Wróćmy jednak do rzeczy najważniejszej - zawartości tego zbioru. To kolejne historie o duchach z subtelnym klimatem grozy, które cenię za pewien specyficzny charakter. Trudno określić dokładnie o co chodzi, to jest takie pewne enigmatyczne coś, które w podobnych historiach pozwala wskoczyć moim trybikom na miejsce i wprawia mnie w zachwyt. Ten zbiór jednak nie trafi na półkę ulubione, w opowieściach Le Fanu odrobinkę za często pojawiają się stwory takie jak elfy, a za mało jest dreszczyku. Mimo to oceniam całość jako bardzo dobrą, bo niewiele zabrakło do perfekcji.

Moje ulubione opowiadania to "Duch pani Crowl" i "Biały kot z Drumgunniol".