Opinia na temat książki Dworek pod Lipami

To musiało się źle skończyć.Czytadło o autorce czytadeł.
Doleciałam do połowy i więcej nie zdzierżę.
Na początku ,powitała mnie,pogadanka propagandowa o tym jak ciężkie jest życie polskiej,samicy piszącej.Mało zarabia,nikt jej nie rozumie bo ona do wyższych rzeczy została stworzona a głupoty pisać musi.Czytelniczki głupoty kochają bo głupie są i się nie znają więc ta nieboga musi je tworzyć i basta.
W "Dworku pod Lipami" samica zwie się Gabrysia.Gabrysia poza tym,że pisze to po drodze wyszła za mąż ale sama nie wie jak to się stało.Nie wie też gdzie podziała się jej osobowość bo jakoś tak z chwilą zamążpójścia,wzięła się jej i zgubiła.
Życie Gabrysi jest doprawdy ciężkie.Siedzi i myśli a najlepiej się jej myśli na poddaszu.Nie pierze,nie sprząta,nie gotuje,nawet majtek swoich nie pierze bo od tego jest pani Lidia. Wprawdzie ma siedemdziesiąt lat a Gabryśka 35 ale to nic bo przecież Gabryśka Lidce życie ratuje,pozwalając się obsługiwać.
W pewnym momencie samica pisząca się buntuje,ucieka i zaczyna pisać coś "mądrego".Nieważne,że ten sam schemat,że taka sama mamlejowata bohaterka jak ona sama.Ważne,że nie współczesna tylko dziewiętnastowieczna więc od razu inny klimat.
Jak wspominałam,poddałam się w połowie.
To był kiepski pomysł przesiąść się z rumaka jakim jest McCarthy na wyliniałą kozę.Nigdy więcej dworków-potworków!