Opinia na temat książki Dzieci demonów

Nie jestem zachwycona. Książka nie wciągnęła mnie nawet odrobinę, w dowolnym momencie mogłam ją odłożyć, a co więcej chciałam to zrobić. Jakimś jednak cudem doczytałam do końca. „Dzieci demonów” składają się z kilku osobnych, ale silnie powiązanych historii, a dokładniej można to opisać jako jedną historię podstawową, podczas której opowiadane są inne. Wszystko byłoby dobrze, gdyby zostały one dobrze oznaczone – a tak czasem trzeba było się domyślać, kto jest teraz narratorem i kim on w ogóle jest (to drugie z racji mojej fatalnej pamięci), nie raz się w tej narracji zgubiłam. Było tak zwłaszcza dlatego, że nie miałam okazji czytać tego ciągiem, bez dłuższych przerw – nie pomagała w tym monotonność oraz brak ciekawych, wyrazistych postaci, a tym samym brak większego zainteresowania z mojej strony, które powodowały, że w wolnej chwili po prostu nie chciało mi się po to sięgać. Może w innych okolicznościach, w innym czasie "Dzieci demonów" by mi się spodobały, ale teraz... Jak już wspomniałam, nie jestem zachwycona.