Opinia na temat książki Dziecko z Auschwitz

II wojna światowa oraz życie w obozie koncentracyjnym, pokazane z perspektywy obywateli Czech, to dla mnie coś nowego. Eva wychowała się w Pradze. To stamtąd, wraz z całą swoją rodziną, trafiła do obozu w Terezinie, do którego zesłano nieprawdopodobne ilości Żydów z całego kraju. Z czasem zaczęto ich jednak wywozić na wschód. Nikt tak naprawdę nie wiedział, co to oznacza. Kiedy ukochany mąż Evy, Michal, został wyznaczony do transportu, kobieta nie była w stanie wytrzymać rozstania. Z własnej woli dołączyła więc do ludzi, których bydlęce wagony, w potwornych warunkach, miały przewieźć do Auschwitz-Birkenau. Przyświecała jej nadzieja, że odnajdzie tam męża i razem, podtrzymywani wzajemną miłością, dadzą radę przeżyć ten okrutny czas.

Życie szybko jednak zweryfkowało jej marzenia. Zamiast spotkania z mężem, w nowym miejscu czekały na nią głód, zimno i odczłowieczenie. Przy życiu trzymała ją przyjaźń z Sophie oraz wzajemne wsparcie, jakie okazywały sobie wraz z kilkoma innymi współwięźniarkami. Mimo czającej się w każdym zakamarku śmierci, Eva wciąż wierzyła, że przeżyje, wyjdzie z tego piekła i wróci do normalnego życia. Sophie przy życiu utrzymywała nadzieja, że kiedyś odnajdzie synka, którego w dniu trafienia do transportu brutalnie jej odebrano.

"Dziecko z Auschwitz" to poruszająca opowieść o sile nadziei i miłości. Młode kobiety zostały rzucone w warunki, w których ich ciała po prostu nie miały prawa przetrwać. Odebrano im najpiękniejsze lata życia, bliskich, wolność i godność. Mimo to nie przestały wierzyć i nie utraciły nadziei. To właśnie nadzieja, na różne sposoby pojmowana, jest główną bohaterką tej opowieści. Momentami realia obozowe wydają się nieco podkoloryzowane. Na plus jest jednak fakt, że historia nie urywa się po zamknięciu obozu śmierci, lecz możemy towarzyszyć bohaterom, tym, którzy znaleźli się wśród niewielkiej garstki ocalałych, w trudach życia po zakończeniu wojny.

Książka porusza do granic, uświadamia, jak wielkie mamy szczęście, że żyjemy w czasach i miejscu wolności. Jednocześnie uświadamia, jak cienka granica dzieli nas od nieszczęścia. Każdy dzień może przynieść diametralne zmiany, dlatego trzeba kochać, doceniać, sięgać po marzenia i doceniać małe szczęścia, których doświadczamy każdego dnia.